فرمانده پیشین پلیس راهنمایی و رانندگی استان تهران، با اعتراف به برتری حکومت پهلوی نسبت به نظام جمهوری اسلامی در جاده‌سازی و حفظ جان مسافران، گفت بررسی‌ها نشان می‌دهد بیشتر افرادی که در تصادف‌های جاده‌ای مرتکب تخلف می‌شوند یا جان خود را از دست می‌دهند از دهک‌های پایین‌ اقتصادی جامعه هستند و در زندگی متحمل فشار روحی فراوانی می‌شوند. 

سرهنگ هادی هاشمی در گفت‌وگو با خبرآنلاین گفت: «اصلی به نام نرخ تراکم راه وجود دارد که بر اساس آن، میزان راه‌های کشور به ازای هر ۱۰۰ کیلومتر مربع مساحت مورد سنجش قرار می‌گیرد. مثلا ۱۰ سال قبل نرخ تراکم راه در آلمان ۱۸۵ بود، یعنی به ازای ۱۰۰ کیلومتر مساحت، ۱۸۵ کیلومتر راه داشت. اما شاخص تراکم راه در کشور ما اکنون ۵.۲ است. ما اصلا راه نداریم و رانندگان ما حق انتخاب ندارند. هنوز بین شهرهای کشور ما آزادراه وجود ندارد. جاده ۱۶۸ کیلومتری تهران-چالوس حدود ۹۰ سال پیش ظرف دو سال ساخته شده، اما ما در دنیای امروز ظرف ۳۰ سال هنوز ۲۰ کیلومتر آزادراه درست نکرده‌ایم.»

تا اواخر دوران قاجار میان شهرهای کرج و چالوس جاده‌ای وجود نداشت و راه دسترسی به روستاهای این منطقه تنها یک مسیر خاکی و مالرو بود، اما در زمان رضاشاه پهلوی و در سال ۱۳۱۰ پروژه ساخت جاده‌ای عریض برای اتصال پایتخت به چالوس آغاز شد و در سال ۱۳۱۲ از این جاده بهره‌برداری شد. 

فرمانده اسبق پلیس راهور تهران افزود: «بزرگراه‌های ما مختصات بزرگراهی ندارند، زیرا اغلب آنها در ابتدا راه فرعی بوده‌اند، بعد به راه اصلی تبدیل شده‌اند، سپس کنارشان یک باند ساختند تا به بزرگراه تبدیل شود. در این بزرگراه‌ها سرعت و شرایط حرکت را بالا و پایین کرده‌اند. به همین علت رانندگان در شرایط بدی قرار می‌گیرند، آستانه تحمل‌شان به سر می‌رسد و مرتکب تخلف می‌شوند. مردمی که ۳۰ کیلومتر راه کرج تا تهران را طی می‌کنند ۴ ساعت در راه‌اند. این راننده تنها تخلف نمی‌کند. این راننده زمانی که سر کار می‌آید، به قدری عصبی، خسته و پریشان است که کارمند خوبی برای اداره نیست و زمانی هم که برمی‌گردد آن‌قدر خسته است که پدر خوبی برای خانواده نیست. ما خانواده‌ها را از بین برده‌ایم و زندگی مردم را نابود کرده‌ایم.»

تصادف‌های جاده‌ای در ایران ۲۰‌ درصد بیشتر از میانگین جهانی است و آمارهای رسمی سال ۱۴۰۱ نشان می‌دهد که سالانه ۱۷‌هزار ایرانی به‌طور میانگین درنتیجه تصادف جان خود را از دست می‌دهند. همچنین تنها در سال گذشته ۱۹‌ هزار و ۴۹۰ نفر به‌دلیل تصادف‌های جاده‌‌ای در ایران جان باختند. این در حالی است که رئیس پلیس راهور ایران در مصاحبه‌ای پیش‌بینی کرد که در سال ۱۴۰۲ تعداد تلفات این حوزه به ۲۱‌هزار نفر خواهد رسید.

نبود جاده‌های استاندارد و ایمنی اندک بسیاری از خودروهای داخلی دو علت اصلی بالا بودن شمار تصادف و مرگ‌ومیر جاده‌‌ای معرفی می‌شود. سال گذشته، تنها در تهران، روزانه ۱۷۰۰ تصادف رخ داده که به معنی یک تصادف در دقیقه است.

سرهنگ هادی هاشمی، در پاسخ به سخنان احمدرضا رادان، فرمانده کل نیروی انتظامی ایران، که خواستار افزایش رقم جریمه برای کاهش تخلف‌ها و تصادف‌ها شده بود، گفت: «بیش از ۸۰ درصد تخلفاتی که رانندگان ما انجام می‌دهند، به‌دلیل عدم زیرساخت‌های مناسب است. ما زیرساخت نداریم و این سبب می‌شود که راننده حرکت انتحاری بکند و قوانین و مقررات را در نظر نگیرد. البته موارد دیگری نظیر نوسانات و شرایط بد اقتصادی هم در عصبانیت و پریشان شدن فکر راننده موثر است و اساسا (امکان رعایت) اصول رانندگی را از وی می‌گیرد.»

او ادامه داد: «در رانندگی اصلی به نام تک‌تکلیفی داریم که می‌گوید افراد در حین رانندگی فقط باید به رانندگی توجه کنند، ولی فشارهای اقتصادی و مشکلات کمرشکن زندگی نمی‌گذارند که ذهن راننده تک‌تکلیفی باشد. پس در تصمیم‌گیری پریشانی دارد و رانندگی انتحاری می‌کند، و قالب کسانی که در تصادفات مرتکب تخلف می‌شوند و جان خود را از دست می‌دهند از دهک‌های پایین جامعه هستند که فشار اقتصادی فراوانی در زندگی خود دارند. نه اینکه در دهک‌های بالا تخلف نباشد، آن‌ها نیز تخلف می‌کنند، ولی اگر درصد بگیریم میزان تخلفات آنها بسیار کمتر از دهک‌های پایین جامعه است. زیرا آنان یک آرامش فکری دارند که دهک‌های پایین آن آرامش را ندارند.»