ربار عزیز، طراح مد جوان ایرانی-آلمانی ویژگی مشترکی با غول‌های مد جهان مانند جیانی ورساچه، کریستوبال بالنسیاگا، ایو سن لوران و جورجیو آرمانی دارد. سال‌های کودکی او هم در خیاط‌خانه و در کنار پارچه، برش و الگو گذشته است.

نام ریبار عزیز، استعداد نوظهور دنیای مد را لیدی گاگا برجسته کرد. «این همان چیزی است که من در شب‌نشینی مد موزه متروپولیتن می‌پوشیدم»، این جمله لیدی گاگا در کنار تصاویری از پوشش احتمالی او در شب‌نشینی موزه مد متروپولیتن (Met gala) نگاه‌ها را به طراح ایرانی آلمانی جلب کرد.

ظاهری از ریبار عزیز با کلاهی از کلاه‌ساز مشهور فیلیپ تریسی، امید بازگشت به سبک گذشته را به طرفداران مد غیرمنتظره لیدی گاگا داد. این نخستین بار نیست که این خواننده سراغ کارهای ربار می‌رود. پیش از این هم هنر او  در اجراهای لیدی گاگا حاضر بود. 

ربار عزیز کیست؟

عزیز پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه فورتزهایم در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۲۰ درباره خودش و درباره اینکه چه چیزی او را به سوی مد سوق داده است به نشریه جی‌اف‌اف گفت: «من پیش‌تر و در دوران کودکی با مد احاطه‌شده بودم. پدرم در ایران، که آن زمان در آنجا زندگی می‌کردم، اغلب مرا به کارگاه خیاطی‌اش می‌برد. ... اما در ۶ سالگی مجبور شدم به همراه برادرم از ایران به آلمان فرار کنم. بعد از آزمودن چند مسیر انحرافی، ایده‌ای برای آینده حرفه‌ای من شکل گرفت.»

تحصیل در رشته مهندسی مکانیک آینده کاری او در مد را به‌شدت تحت تاثیر قرار داد. عزیز برای تامین هزینه‌های تحصیل به دوخت لباس برای خودش و دوستانش روی آورد. نتیجه ترکیب «سنت خانوادگی در کنار تحصیلات فنی» ظهور یک طراح جدید مد بود.

تاثیر تحصیلات فنی در زمینه مهندسی مکانیک در تمام مجموعه‌های او بازتاب دارد: «سازوکارهای پیچیده و کارکردهای چندگانه به همان اندازه پیشینه فرهنگی و تمنای من برای طراحی‌های خاص بخشی از امضای هنری من است. برای من مد فقط لباس نیست و هرگز نبوده است. خانه است. نمایش و بیان خودم است. خلاقیت و اشتیاق است.»

ربار درباره اینکه می‌خواهد بر چه جنبه‌ای از مد تاثیر بگذارد گفت: «مد سریع (Fast Fashion)! صنعت خیاطی و قدردانی از آن به‌کلی از میان رفته است. مد نباید براساس این قانون تولید و مصرف شود که هرچه ارزان‌تر و سریع‌تر بهتر. نتیجه آن تولید مازاد، آلودگی محیط زیست، رنج حیوانات و شرایط کاری غیرانسانی است. ما باید به ریشه‌های مد برگردیم. ما باید به پوشاک با اهمیت و معنادار، با ارزش عاطفی و مادی و فراتر از آن به استفاده نوآورانه از مواد و توسعه برگردیم؛ و به کار با دستمزد مناسب.»