اعضای خاندان سلطنتی بریتانیا با نحوه پوشش خود طی صدها سال چه با ظرافت و چه آشکارا پیام‌های مختلفی را مخابره کرده‌اند. از نقش لنگرهای کوچک روی دکمه‌های کت قرمز «کاترین واکر» تا رگه‌های ظریف رنگ بنفش (ضربه‌های ظریف قلم‌موی بنفش) روی لباس بلند «نیمه عزاداری» و زیپ‌هایی که روی شلوار چهارخانه تعبیه شده‌اند، همگی مفاهیمی در دل خود نهفته دارند.

به گزارش مجله «پوشش روزانه زنان»، اعضای خانواده سلطنتی همواره با نوع پوششی که برگزیده‌اند روندهای مد را تعیین کرده‌اند، از لباس نرمی که دوک وینزور پس از جنگ جهانی اول انتخاب کرد تا بالاتنه لباس کتان لیبرتی که با رشد شاهدخت الیزابت جوان از کودکی به نوجوانی گشادتر شد و همچنین گلدوزی‌های الهام‌گرفته از هند روی شنل ملکه ویکتوریا. 

حالا کاخ کنزینگتون، در نمایشی با عنوان «آداب پوشش» این لباس‌های معنادار و حتی خیلی بیشتر از آن‌ها را به نمایش گذاشته که روز پنجشنبه ۲۷ مارس افتتاح شد و تا ۳۰ نوامبر ادامه دارد. در این نمایشگاه ۳۴ قطعه لباس به نمایش در‌آمده‌اند که از میان ۱۰ هزار قطعه لباس‌های تشریفاتی سلطنتی بایگانی‌شده که در کاخ همپتون کورت نگهداری می‌شوند، انتخاب شده‌اند.

شاید تعداد این لباس‌ها کم باشد اما در رابطه با تاریخ، روانشناسی، معناشناسی و گواهی بر قدرت نرم پوشش، حرف‌های بسیاری دارد. به گفته متیو استوری، مدیر کاخ‌های سلطنتی تاریخی، که این نمایش را ترتیب داده است: «نکته کلیدی لباس‌های سلطنتی این است که شاید همگی جذاب به نظر برسند، اما هر لباس کارکردی دارد و مانند لباس‌های معمولی نیست.» او می‌گوید، اعضای خاندان سلطنتی مسئولیت‌ها و حضور در رویدادهایی را برعهده دارند و در واقع نماینده بریتانیا در خارج از کشور هستند. او در تکمیل این سخن به لباس بلند و مرواریددوزی از بروس اولدفیلد اشاره می‌کند که شاهدخت دایانا در سفر سلطنتی به عربستان سعودی در سال ۱۹۸۶پوشیده بود.

استوری تاکید می‌کند که این طراحی با دقت و براساس آب و هوا و فرهنگ کشور عربستان سعودی انتخاب شده بود و متناسب با مناسبت پوشیدن آن. استوری با هوشمندی لباس درخشان را در کنار یک کت قدیمی دهه ۷۰ هریس تویید، که دایانا در جوانی در تفریحات خارج از شهر می‌پوشید، گذاشته است. نام خانه اجدادی دایانا «آلثروپ» داخل این کت جین قدیمی دوخته شده است و به آن جذبه اشرافی و مجللی می‌دهد که نمی‌توان قیمتی برایش تعیین کرد. نمایش دو لباس دیگر، پیراهنی قرمز و کتی زیتونی، نیز ظرافت، احترام و برتری را به رخ می‌کشد.

برخی نشانه‌های دیگر ظریف‌ترند. طرح لنگر برجسته روی دکمه‌های کت‌وشلوار کاترین واکر آن‌قدر کوچک‌اند که فقط افرادی که نزدیک به دایانا ایستاده بودند متوجه آن می‌شدند. این لنگرهای کوچک حس وظیفه و احترام را القا می‌کند و رویداد افتتاح کشتی سلطنتی کروز شاهدخت با نام «پی‌اند‌اُ» (P&O) را یادآور می‌شود که دایانا در سال ۱۹۸۴ افتتاح کرد. 

برخی لباس‌ها جریان جدیدی را ابداع کردند

این نمایشگاه همچنین نشان می‌دهد که دوک وینزور (ادوارد هشتم که دوره پادشاهی کوتاهی داشت) پس از جنگ جهانی اول لباس‌های رسمی‌تر را کنار می‌گذارد و سراغ لباس‌های نرم و راحت و افزودن زیپ به شلوار رسمی چهارخانه می‌رود و شلوارهای دوخت آمریکا را به این دلیل که از تناسب آن خوشش می‌آمد سفارش می‌دهد. او تعمدا لباس‌های رسمی و سخت نسل گذشته را کنار می‌گذارد و با فلسفه‌ای که آن را «لباس نرم» می‌نامد سراغ پارچه‌های نرم و روستایی می‌رود.

در این نمایشگاه کت‌وشلوار زیبایی از سال ۱۹۳۲ با پارچه چین و چروک‌دار انگلیسی که نماد سبک او بود به نمایش درآمده است. استوری تاکید می‌کند او با لباس‌هایی که کاملا مطابق سلیقه شخصی‌اش بود تاثیر عمیقی بر پوشش گذاشت و مرزها را تغییر داد.

این نمایشگاه همچنین به پوشش درباریان، کارکنان و عموم افراد که هنگام تعامل یا احترام به خانواده سلطنتی به تن می‌کردند می‌پردازد. در این نمایشگاه، لباس سیاه، شنل و کلاهی که ویوین وست‌وود برای دریافت عنوان سلطنتی در کاخ باکینگهام پوشیده بود نیز دیده می‌شود. سایر لباس‌ها هم پیراهن‌های نازک نخی‌اند که زنان و دختران غیراشرافی برای جشن تاج‌گذاری ملکه الیزابت در سال ۱۹۵۳ پوشیده بودند. 

استوری در برگزاری این نمایشگاه تنها نبود و گروه‌های جوان ۱۴ تا ۱۷ ساله که به طور منظم با کاخ کنزینگتون همکاری می‌کنند، در کنار او بودند. او می‌گوید: «واقعا می‌خواستم بدانم که کدام یک از لباس‌های تشریفاتی سلطنتی برای نسل بعدی جذاب‌اند.»