در دنیای عاشقان قهوه، برخی بر این باورند که کافه زنجیره‌ای استارباکس، در ایتالیا جایی ندارد. البته در کشوری که اسپرسو چیزی شبیه نوشیدنی ملی است و در هر گوشه‌وکنار آن قهوه‌خانه‌هایی با قدمت چند قرن یافت می‌شود، برای این قهوه‌فروشی آمریکایی هم هیچ ممنوعیتی وجود ندارد با این حال ایتالیایی‌ها هنوز به آن چندان روی خوشی نشان نداده‌اند.

به گزارش گاردین، موسسان و مالکان استارباکس بارها از قصد خود برای بردن کافه‌هایشان به سرزمینی که الهام‌بخش تجارتشان بود، صحبت کرده‌اند اما اشاره می‌کنند که «شرکت در این بازار اشباع از قهوه را بالاترین اولویتشان نمی‌دانند». آنچه نشان می‌دهد که مدیران استارباکس هم می‌دانند در سرزمینی که قهوه جزئی از فرهنگ روزمره است، کافه‌های استارباکس که به گفته هاوارد شولتز، مدیرعامل سابق آن، فاقد «روح و حس گرم محله» است، شانس چندانی ندارند.

شولتز در سال ۱۹۸۲ به‌عنوان مدیر بازاریابی به استارباکس که آن زمان تنها قهوه بوداده می‌فروخت، پیوست. او در سفری به میلان، تحت تاثیر کافه‌های این شهر قرار گرفت که نه تنها مکانی برای نوشیدن قهوه درجه ۱ بودند، بلکه فرصتی برای دورهمی‌های دوستانه هم فراهم می‌کردند. در میلان، این سوال به ذهن شولتز رسید که چرا شهرهای آمریکا چنین چیزی نداشته باشند؟ و اگر داشتند، چرا قهوه‌ای که با دانه‌های بوداده استارباکس درست می‌شد، ننوشند؟

شولتز نتوانست بنیان‌گذاران استارباکس را برای عملی کردن ایده‌اش متقاعد کند و در سال ۱۹۸۵ این شرکت را ترک کرد اما دو سال بعد، با سرمایه کافی برای خرید استارباکس برگشت و به‌عنوان مدیرعامل، ماموریت «میلان‌سازی» را به طور جدی آغاز کرد. به این ترتیب ابتدا سیاتل، بعد سراسر ایالات متحده و سپس باقی کشورهای جهان صاحب استارباکس‌ شدند، البته نه همه آن‌ها و نه خیلی در ایتالیا.

استارباکس در مقایسه با کشورهای اروپایی مانند بریتانیا (بیش از ۹۰۰ شعبه)، ترکیه (۶۷۰ شعبه) و فرانسه (۲۳۸ شعبه)، تا سال ۲۰۲۳، فقط ۳۱ شعبه در ایتالیا داشت. البته شعب استارباکس در کشورهایی مانند قبرس، پرتغال، دانمارک، نروژ، سوئد و فنلاند از این هم کمتر است و در سراسر اتریش هم تنها دو استارباکس وجود دارد.

داستان پری دریایی سبز از کجا آغاز شد؟

اولین استارباکس ۳۰ مارس ۱۹۷۱ افتتاح شد. بنیان‌گذاران آن جری بالدوین، زیو سیگل و گوردون بوکر هنر بو دادن قهوه را از آلفرد پیت، بنیان‌گذار قهوه و چای پیت، آموختند. این سه نفر ایده شرکت تولید قهوه جدیدشان را از اساطیر دریایی گرفتند: نشان تجاری از پری دریایی و نام استارباکس از کتاب «موبی دیک» نوشته هرمان ملویل.

پری دریایی اصلی استارباکس را که سینه‌هایش برهنه و دمش باز است، هنوز هم می‌توانید روی پنجره استارباکس اصلی در محل محبوب توریست‌ها در سیاتل آمریکا ببینید.

رنگ لوگو این نشان تجاری در دهه‌های بعد از قهوه‌ای به سبز تغییر کرد و پری دریایی برهنه آن هم با یک پری پوشیده‌تری جایگزین شد.