طبق پژوهشی که با یاری دانشگاه تورکو در فنلاند انجام شده است، تمرینات بدنی ۳۰ دقیقه‌ای میزان گلبول‌های سفید نابود‌کننده تومور‌های سرطانی را افزایش می‌دهد.

گلبول‌های سفید خون سلول‌های سیستم ایمنی‌ بدن‌اند که با سرطان، باکتری و ویروس‌ مقابله می‌کنند. با این حال همه گلبو‌لهای سفید سلول‌های سرطانی را نابود نمی‌کنند و برخی از آن‌ها حتی زمینه پیشرفت سرطان را فراهم می‌کنند. مهم‌ترین سلول‌های نابودگر سرطان سلول‌های تی (T) سیتوتوکسیک و سلول‌های نابودگر طبیعی‌اند، و سلول‌هایی که سبب رشد و گسترش سرطان می‌شوند سلول‌‌های تنظیم‌کننده تی و سلول‌های سرکوبگری‌اند که از میلوئید مشتق شده‌اند.

به نوشته ساینس‌دیلی، تعادل انواع مختلف گلبول‌های سفید تعیین می‌کند که آیا سیستم ایمنی در خدمت نابودی سرطان است یا سبب گسترش آن می‌شود. تیا کویوولا، نویسنده اصلی این پژوهش از دانشگاه تورکوی فنلاند، می‌گوید: «اگر تعداد سلول‌های نابودگر سرطان در ناحیه تومور بیش از سلول‌های محرک سرطان باشد، بدن توانایی بیشتری برای مبارزه با این بیماری دارد.»

بیست بیمار مبتلا به سرطان پستان که که به‌تازگی بیماری‌شان تشخیص داده شده بود و به همین دلیل هنوز روند درمان را شروع نکرده بودند، در این پژوهش شرکت کردند. این بیماران، با میزان مقاومتی که به اختیار خودشان بود، ۳۰ دقیقه روی دوچرخه ثابت رکاب زدند و از آنان هنگام استراحت پیش از رکاب زدن، حین تمرین و بعد از تمرین خون گرفته شد. پژوهشگران میزان گلبول‌‌های سفید نمونه‌های خون را بررسی کردند و میزان آن‌ها را در طول تمرین با میزانشان در حالت استراحت مقایسه کردند. 

آن‌ها متوجه شدند که مقدار چندین نوع گلبول سفید مختلف حین تمرین در جریان خون افزایش یافته است. در این میان تعداد سلول‌های تی سیتوتوکسیک نابودگر سرطان و سلول‌های کشنده طبیعی افزایش بیشتری داشتند. از سوی دیگر، تعداد سلول‌های تی تنظیم‌کننده محرک سرطان و سلول‌های سرکوبگر مشتق‌‌شده از آمیلوئید تغییری نکرده بود. پژوهشگران همچنین تعداد انواع مختلف گلبول‌های سفید خون را در مقایسه با تعداد کل گلبول‌های سفید بررسی کردند و دریافتند که تعداد سلول‌های کشنده طبیعی به‌شکل قابل توجهی افزایش یافته و در عوض سلول‌های سرکوبگر مشتق‌‌‌شده از میلوئید کاهش یافته است. طبق یافته‌های این پژوهشگران، تعداد و نسبت سلول‌های نابودگر سرطان حین تمرین در جریان خون افزایش یافته است و نسبت سلول‌های محرک سرطان یا ثابت مانده یا کاهش یافته است. 

البته کویوولا می‌گوید: «هنوز مشخص نیست این تغییرات در گلبول‌های سفید خون باعث تغییر تعداد گلبول‌های سفید ناحیه تومور هم می‌شود یا نه. طبق شواهد به دست‌آمده، یک ساعت پس از تمرین تقریبا تعداد انواع گلبول‌های سفید خون  به مقدار زمان استراحت کاهش می‌یابد. با دانش فعلی، نمی‌توانیم بگوییم که پس از تمرین برای گلبول‌های سفید خون چه اتفاقی می‌افتد، اما در پژوهش‌های پیش‌بالینی مشاهده شده است که سلول‌های نابودگر سرطان به سمت ناحیه تومور می‌روند.»

پژوهشگران همچنین به بررسی تاثیر انواع مختلف سرطان پستان بر واکنش‌های گلبول‌های سفید خون در وزرش پرداختند. آنها دریافتند که هرچه تومور بزرگ‌تر باشد، تعداد سلول‌های نابودگر طبیعی کمتر است. همچنین تعداد سلول‌های تی سیتوتوکسیک در سرطان پستان «گیرنده هورمونی مثبت»، که گیرنده‌های استروژن (ER) و پروژسترون (PR) دارد، کمتر از سرطان‌ پستان «گیرنده هورمونی منفی» افزایش می‌یابد.