ویدیوها و تصاویر منتشرشده از مراسمی حکومتی با نام «تجمع ۱۰۰ هزار نفری در ورزشگاه آزادی» نشان می‌دهد که نیروهای وابسته به جمهوری اسلامی حتی موفق به پر کردن ۲۰ درصد از صندلی‌های این ورزشگاه نشدند. در این مراسم که برای تبلیغ حجاب اجباری و چادر برپا شده بود بسیاری از سکوهای ورزشگاه خالی ماند.

بسیاری از شهروندان ایرانی در شبکه‌های اجتماعی با بازنشر این تصاویر و سکوهای خالی ورزشگاه آزادی، این اتفاق را اثبات مجدد مخالفت حداکثری ایرانیان با حجاب اجباری و سرکوب‌های حاکمیتی علیه زنان دانستند. حتی شماری از خبرنگاران و رسانه‌های وابسته به حکومت ایران نیز استقبال نکردن از این مراسم را «آبروریزی بزرگ» توصیف کردند.

ازجمله روزنامه فرهیختگان، وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی، نوشت تجمع اخیر شماری از حامیان حجاب اجباری، برخلاف آن‌چه ادعا شد، «کم‌تعداد» بود و افزود: «جمعیت قابل توجهی در ورزشگاه حاضر نشدند و نمی‌شد خالی بودن بخش‌هایی از ورزشگاه را از دید دوربین‌ها پنهان کرد. امری که می‌تواند باعث شود این اجتماع به ضد خودش تبدیل شود و فضایی را در اختیار رسانه‌های فارسی‌زبان قرار دهد که با تکیه بر جمعیت حاضر در ورزشگاه، این تصویر را به کل جامعه تعمیم دهند و همچنان روی اقلیت‌نمایی بدنه ایدئولوژیک جامعه تاکید کنند.»

نویسنده مقاله روزنامه فرهیختگان از اینکه برگزاری این مراسم باعث شده است تا بار دیگر حداقلی بودن تعداد هواداران حکومت در میان جامعه ایران آشکار شود عصبانی است. حقیقتی که اعتراضات سراسری مردم ایران در پاییز ۱۴۰۱، ادامه حضور پرتعداد زنان مخالف حجاب اجباری در خیابان‌ها و اماکن عمومی، و خودداری اکثریت جامعه ایران از حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری آن را بیش از پیش اثبات کرده است.

در ادامه این گزارش آمده است: «در تجمع‌های قبلی حضور جمعیت زیادی از بدنه ایدئولوژیک، از ادعای اقلیت‌نمایی این طیف جلوگیری می‌کرد و به شکلی مواجهه با اقدامات رسانه‌های فارسی‌زبان هم تلقی می‌شد، اما برگزاری همین تجمع در روز پنج‌شنبه سوالاتی را به وجود می‌آورد. در شرایطی که فضای سیاسی کشور هنوز از انتخابات و رویدادهای رقابتی آن فاصله نگرفته و انتقادات درون جبهه انقلابی به کنش آن‌ها در فضای انتخابات که منجر به حذفشان شد ادامه دارد، برگزاری این تجمع قرار است چه کارکرد فرهنگی و رسانه‌ای داشته باشد؟ به نظر می‌رسد بی‌توجهی به عوامل و مولفه‌های اولیه لازم برای برگزاری یک اجتماع، باعث شد تجمع در ورزشگاه آزادی بازخورد چندان مثبتی، حتی در بدنه ایدئولوژیک نداشته باشد و انتقاداتی را متوجه برگزارکنندگان این اجتماع کند.»

این در حالی است که خبرگزاری تسنیم، وابسته به سپاه پاسدران، با انتشار تصاویری با نماهای بسته و محدود از حاضران در مراسم، در گزارشش از عبارت «ورود سیل خروشان جمعیت به ورزشگاه آزادی» استفاده کرد، اما ساعاتی بعد انتشار تصاویر و ویدیوهای سکوهای خالی در شبکه‌های اجتماعی غیرواقعی بودن گزارش این رسانه‌های وابسته به حکومت را برملا کرد.

همچنین روزنامه فرهیختگان پیشنهاد داد تا این نوع مراسم در ورزشگاه‌های سربسته و کوچک‌تر برگزار شود تا پر کردن آن برای نیروهای امنیتی آسان‌ باشد. تعدادی از اعضای خانواده‌های ماموران سرکوبگر کشته‌شده در اعتراضات ۱۴۰۱ نیز در ورزشگاه آزادی حضور داشتند.

با وجود شکل‌گیری اعتراضات گسترده علیه قانون حجاب اجباری در ایران و کشته و بازداشت شدن هزارن نفر، قاسم رضایی، جانشین فرمانده کل نیروی انتظامی جمهوری اسلامی، روز چهارشنبه هفته گذشته اعلام کرد که «طرح نور» برای مبارزه با حجاب اختیاری، «با تغییر دولت‌ها متوقف نشده و به کارش ادامه خواهد داد».

او افزود: «برخورد با جرم مشهود از وظایف ذاتی انتظامی است و ما اسیر امواج نخواهیم شد. ما در حوزه عفاف و حجاب وظیفه قانونی و تکلیف شرعی داریم. بنابراین طرح نور تعطیل‌بردار نیست.»

این سخنان در پاسخ به ادعاهای برخی از نزدیکان مسعود پزشکیان، رییس‌جمهوری جدید جمهوری اسلامی، بیان شد که مدعی شدند پزشکیان قصد دارد مانع ادامه اجرای طرح‌های سرکوبگرایانه‌ای مانند طرح نور و آزار و اذیت زنان به دست نیروهای گشت ارشاد پلیس شود.

تابستان امسال، مادر سیاوش محمودی، جوانی که در اعتراضات ۱۴۰۱ با شلیک ماموران جمهوری اسلامی کشته شد، در یک اتوبوس شهری خطاب به زن ماموری که به مخالفت او با پوشیدن روسری اعتراض کرد، گفت: «همین شماها حیدر حیدرکنان به پسر من شلیک کردید. سرش را از پشت سر متلاشی کردید.»