چندی پیش، هواپیماهای اسرائیلی بندر حدیده در یمن را بمباران کردند. هدف از این عملیات، پاسخ به حمله پهپادی حوثی‌ها به تل‌آویو و ایجاد اختلال در روند ارسال سلاح از ایران به حوثی‌ها بود. این حمله بزرگ‌ترین حمله‌ای بود که اسرائيل در خارج از مرزهایش انجام داد. به‌ نظر می‌رسد اسرائیل قصد داشت با این حمله کوبنده از یک سو پیام هشدارآمیزی به تهران بفرستد و از سوی دیگر قدرت هوایی‌اش را به نمایش بگذارد. با این حال، بعید است که این اقدام در راهبرد جمهوری اسلامی در منطقه تاثیری داشته باشد.

هرچند تشدید تنش در مرزهای اسرائیل ممکن است از لحاظ راهبردی به نفع جمهوری اسلامی تمام شود، این امر در عین حال می‌تواند تلاش‌های آمریکا را برای برقراری ثبات در منطقه به خطر بیندازد و به رویارویی جمهوری اسلامی و آمریکا منجر شود.

از زمان آغاز جنگ بین اسرائيل و حماس در نوار غزه، حوثی‌ها حدود ۲۰۰ پهپاد و موشک به سمت اسرائیل شلیک کردند تا اسرائیل را به توقف جنگ وادارند، اما این حملات نتوانستند در جنگ غزه یا روند درگیری با حزب‌الله تاثیری ایجاد کنند، تا اینکه حوثی‌های یمن در ۱۹ ژوییه، پهپاد جدیدی را به سمت اسرائیل شلیک کردند که پدافند هوایی اسرائیل آن را رهگیری نکرد و در نزدیکی سفارت آمریکا در تل‌آویو سقوط کرد. حوثی‌ها حمله با این پهپاد دوربرد ساخت ایران را که توانست از سد دفاعی اسرائیل عبور کند، موفقیت‌آمیز اعلام کردند.

این حمله در شرایطی کاملا نامناسب و زمانی رخ داد که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائيل، برای موافقت با آتش‌بس و آزادی گروگان‌ها تحت فشار فزاینده محلی و بین‌المللی قرار داشت.

از سوی دیگر، درگیری‌های مستمر بین اسرائیل و حزب‌الله خطر شعله‌ور شدن جبهه دوم در شمال اسرائیل را افزایش می‌داد. بنابراین تل‌آویو نمی‌توانست به شبه‌نظامیان نیابتی جمهوری اسلامی اجازه دهد یک جبهه سوم باز کنند. به همین دلیل، ارتش اسرائیل با استفاده از جنگنده‌های اف۱۵ و اف۳۵ تاسیسات پالایش نفت، پایگاه‌های نظامی و مواضع حوثی‌ها را در بندر حدیده در سواحل دریای سرخ هدف قرار داد.

عمده‌ترین پیامی که تل‌آویو از طریق این حمله به تهران فرستاد، این بود که اسرائيل هنوز می‌تواند در چندین جبهه بجنگد و حتی می‌تواند به خاک ایران حمله کند؛ به‌ویژه اینکه به گفته مقام‌های اسرائيلی، حمله به بندر حدیده در یمن بدون مشارکت آمریکا انجام شد. این در حالی است که از دسامبر ۲۰۲۳ و از زمان آغاز تشکیل ائتلاف چندملیتی برای محافظت از خطوط کشتی‌رانی در دریای سرخ، ایالات متحده پیوسته حوثی‌ها را هدف قرار می‌دهد.

به‌رغم هماهنگی و همسویی بین جمهوری اسلامی و حوثی‌ها، هدف شبه‌نظامیان حوثی از حمله به اسرائیل و هیاهوی حمایت از غزه تلاش برای گسترش قلمرو نفوذ این گروه در شرق و جنوب یمن و حتی بندر عدن است. گروه حوثی می‌کوشد با استفاده از روش حزب‌الله لبنان دامنه نفوذش را گسترش دهد، مخالفان داخلی را به حاشیه براند و با ادعای حمایت از مقاومت در برابر اسرائيل، حمایت شهروندان یمن را کسب کند.

حوثی‌های یمن به دلیل حضور در موقعیت راهبردی مشرف به دریای سرخ، باب‌المندب و دریای عرب، در میان نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی از ویژگی خاصی برخوردارند. این موقعیت ویژه به آن‌ها فرصت می‌دهد کنترل تجارت بین‌المللی را از طریق گذرگاهی که ۱۵ درصد تجارت جهانی از آن عبور می‌کند، در دست داشته باشند. در حالی که گروه حوثی همچنان به دنبال توسعه قدرت و نفوذش در دریای اطراف یمن است، انتظار می‌رود جمهوری اسلامی در درازمدت یمن را به پایگاهی برای خود تبدیل کند. البته در کوتاه‌مدت، ادامه درگیری بین اسرائیل و حوثی‌ها می‌تواند بر ثبات و امنیت کشورهای حاشیه دریای سرخ تاثیر بگذارد.

رژیم ایران شبکه‌ای از نیروهای نیابتی موسوم به «محور مقاومت» ایجاد کرده است که می‌توانند اسرائيل را از چندین جهت هدف قرار دهند، بنابراین عمده‌ترین راهبرد جمهوری اسلامی تضعیف قدرت اسرائیل در مرزهای شمالی و جنوبی این کشور است. علاوه بر آن، رژیم ایران بر این باور است که حضور گروه‌های نیابتی در مرزهای اسرائيل، مسیر گسترش نفوذ جمهوری اسلامی در منطقه را هموارتر می‌کند.

در حالی که واشینگتن گزینه‌های زیادی برای مقابله با جمهوری اسلامی دارد، سیاست ایالات متحده در منطقه از زمان سقوط طالبان در سال ۲۰۰۱ و سقوط رژیم صدام حسین در سال ۲۰۰۳ همواره به نفع رژيم ایران بوده است. بنابراین چالش فراروی دولت بعدی آمریکا رسیدن به توافق و تفاهم با جمهوری اسلامی یا یافتن راهی برای مقابله با رژیم ایران و عقب‌ راندن نیروهای وابسته به آن در منطقه است. اما به‌نظر می‌رسد که واشینگتن همچنان به دنبال دستیابی به توافق با جمهوری اسلامی است.

ادامه حمایت جمهوری اسلامی از گروه‌های نیابتی همچون حماس، حوثی‌های یمن، شبه‌نظامیان عراقی و حزب‌الله که هدف از آن تقویت نفوذ رژیم ایران در منطقه است، مانع دستیابی به هرگونه راه‌حل صلح‌آمیز یا حل‌وفصل سیاسی در خاورمیانه می‌شود.

برگرفته از ایندیپندنت عربی