دوروتیا لنگ بیش از هر چیز به عنوان ثبت‌کننده رکود بزرگ اقتصادی آمریکا شناخته شده است. او در نیمه دوم دهه ۱۹۳۰ برای «اداره امنیت مزارع» کار می‌کرد و با حسی خلل‌ناپذیر از همدلی، محنت کارگران مهاجر، کشاورزانی که روی مزارع اجاره‌ای کار می‌کردند، و فقرای حاشیه‌نشین را با عکاسی مستند می‌کرد. 

 معروف‌ترین عکسش «مادر مهاجر» است؛ پرتره‌ای نزدیک از یک کارگر رنجور مزرعه، در حالی که دو کودک ژنده‌پوشش صورتشان را در شانه‌های او فرو برد‌ه‌اند. مادر مهاجر، که در سال ۱۹۳۶ ثبت شد، به یکی از مشهورترین عکس‌های تاریخ تبدیل شده، و نشریه تایم درباره‌اش گفته است: «بیش از هر عکس دیگری، به بهای رکود بزرگ اقتصادی، بُعد انسانی بخشیده است.» پس از آن که عکس برای اولین بار در یک روزنامه منتشر شد، بازتابش چنان بود که به فاصله یک روز، اداره امدادرسانی دولت فدرال برای دو هزار کارگر مهاجر بسته‌های خوراکی فرستاد. 

 با آن که مادر مهاجر جای لنگ را در تاریخ تثبیت کرد، حضور قدرتمند این عکس گاهی بقیه کارهای او را تحت‌الشعاع قرار داده است. حال نمایشگاهی در موزه هنرهای مدرن نیویورک (موما) و کتابی جدید که از سوی انتشارات مک در لندن منتشر شده است، قصد دارند به دیدگاه ما از آثار پرمحتوای لنگ گسترش بخشند. 

 در سال ۲۰۱۷، سم کانتیس هنرمند، گنجینه نگاتیوها و کانتکت شیت‌های (پیش‌نمایش چاپی عکس) لنگ را در موزه اوکلند در کالیفرنیا یافت، که اغلب آن‌ها پیشتر دیده نشده بودند. این آرشیو کشف‌نشده، متشکل از تصاویر خانوادگی لنگ، سفرها و پرتره‌های استودیویی، طرح دوباره‌ای از آثار او بود. این عکس‌ها فرای مسئولیت سنگینشان در به تصویر کشیدن مردمانی در وضعیت وخیم، تصاویر درخشانی از بافت پارچه‌ای لباس‌ها و دست‌های زمخت و کارکرده آنان را ارائه می‌دهند، عکس‌هایی که تناسبی با شغل دولتی خانم لنگ نداشته و سرخوشانه‌تر و دوپهلوتر از یک کار عادی‌اند. 

 کانتیس به ایندیپندنت گفت:‌ «این آرشیو برای من بسیار زنده و باز بود. هرگز با هیچ هنرمند دیگری این احساس را نداشته‌‌ام. مجذوب علاقه او به حالت‌های بدن، حساسیتش به دست‌ها، اجزای بدن، و نحوه بیان صمیمیت میان افراد در عکس‌های او شدم. یک هماهنگی زیبا و حسی از حرکت نیز در کارش و حتی در نحوه ارائه کارش هست که امیدوارم در کار من هم باشد.» 

کانتیس نتیجه تحقیقاتش را در نمایشگاه آثار لنگ در موزه هنرهای مدرن نیویورک آورده و کتاب جدیدش با نام «خوابیده در روز» مجموعه کشفیات او از آرشیو است، که همراه با توضیحات و قطعاتی از مصاحبه سال ۱۹۵۶ با لنگ ارائه شده است. کانتیس می‌گوید: «می‌خواستم بخش ناشناخته لنگ را نشان دهم و کار تازه‌ای ارائه کنم که بازتابی از نگاهم به معاصر بودن عکس‌ها باشد. در کتاب عکس‌های لنگ، از زمینه اصلی و موقتی خود رها شده‌اند. می‌خواستم عکس‌های او تا لحظه حال و به شکلی غیرمنتظره زنده حس شوند.» 

 کتاب حول شخصیت خوابیده، شکل گرفته است؛ یکی از سوژه‌های عکاسی لنگ که در کودکی فلج اطفال گرفته و سرتاسر عمرش با خستگی، دردهای مزمن و ناتوانی جسمی دست به گریبان بود‌ه است. خوابیده، رابطه متناقضی با عکاسی دارد - انسانی با چشم‌های بسته، در یک مدیوم بصری، که حسی از نفوذناپذیری را می‌رساند. کانتیس می‌‌گوید:‌ «ما به عنوان تماشاگر نمی‌توانیم آن چیزی را ببینیم که فرد خوابیده "می‌بیند": با این که می‌توانیم آزادانه نگاه کنیم - بدون آن که دیگری نگاهمان کند - از دیدگاه درونی آنان حذف شده‌ایم. می‌شود گفت، کتاب بیننده را به یک دنیای مخفی و درونی دعوت می‌کند:‌ برش‌هایی از تصاویری که می‌تواند اجزایی از رویای تب‌آلود تعبیر شود.» 

لنگ در سال ۱۹۶۵ از دنیا رفت. او دوست داشت نادیده‌ها را ببیند، و به گفته کانتیس «می‌خواست عکاسی را تا نهایت محدودیت‌هایش کشف کند، هرآنچه که باشند.» به نظر می‌رسد اکنون کارهای او از زاویه‌ای جدید مورد تقدیر قرار می‌گیرد، تا مرزهای نگاه ما به این عکاس ستایش‌شده فراتر رود.

 کتاب «خوابیده در روز» اثر دوروتیا لنگ و سم کانتیس اکنون از سوی انتشارات مک قابل دسترس است؛ و نمایشگاه دوروتیا لنگ:‌ کلمات و تصاویر، تا نهم ماه مه در موزه هنرهای مدرن نیویورک برپاست.