جیمی کارتر، سی‌و‌نهمین رئیس‌جمهوری آمریکا (۱۹۷۷ تا ۱۹۸۱) که به تازگی ۱۰۰ ساله شده بود، روز یکشنبه، نهم دی، در خانه خود در ایالت جورجیا درگذشت. آرزوی ۱۰۰ سالگی او این بود که آنقدر زنده بماند که بتواند به کامالا هریس رای بدهد. او زنده ماند و در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ به نامزد دمکرات‌ها رای داد، اما بار دیگر در تحلیل و پیش‌بینی سیاسی دچار اشتباه شد و به جای هریس، پیروزی دوباره دونالد ترامپ را با رای بالای مردمی به چشم خود دید.

نام کارتر برای ایرانیان با انقلاب ۵۷ گره خورده است و رویدادهایی مانند کنفرانس گوادلوپ، سفر ژنرال هایزر به ایران و ارتباطات سالیوان، سفیر وقت آمریکا با انقلابیون و مذهبیون نزدیک به خمینی در هفته‌های منتهی به انقلاب ۵۷ در دولت او اتفاق افتاده است.

زبیگنیف برژینسکی، مشاور امنیت ملی کارتر گفته است که دولت آمریکا در زمان سفر هایزر به ایران، (دی‌ماه ۱۳۵۷) به این نتیجه رسیده بود که باید از حکومت پهلوی عبور کرد. کنفرانس گوادلوپ نیز از نگاه بسیاری، نقطه هماهنگی غرب در همین زمینه بود. گزارش‌ها حاکی از آن است که کارتر در این جلسه گفت: «ایران در جهت ثبات پیش‌ خواهد رفت و حکومتی دوست غرب که جریان نفت را تضمین می‌کند، بر سر کار خواهد آمد.»

گزارش‌های متعدد حاکی از کمک دولت کارتر به زمینه‌سازی بازگشت خمینی به ایران و ملاقات نزدیکان به او با بنیانگذار انقلاب ۵۷ است.

اما با پیروزی انقلاب ۵۷، کارتر در ۱۴ ماه پایانی ریاست‌جمهوری خود درگیر بحران گروگانگیری اعضای سفارت آمریکا در تهران شد و نامه او به خمینی هم موثر واقع نشد. کارتر که «جایزه صلح نوبل» را هم دریافت کرده بود در انتخابات ۱۹۸۰ شکست خورد و نام او که با نرخ محبوبیت بسیار پایین کاخ سفید را ترک کرد به عنوان یکی از روسای جمهور تک‌دوره‌ای آمریکا به ثبت رسید.