به گزارش گاردین، دانشمندان دانشگاه نورت‌وسترن در آمریکا دریافته‌اند که ترکیبات موجود در چای احتمالا از طریق ایجاد پیوندهای شیمیایی با یون‌های فلزات سنگین (مانند سرب) موجود در آب، آن‌ها را به خود جذب و حذف کنند.
به گفته بنجامین شیندل، نویسنده اول این مطالعه، گفت که در حالی که دانشمندان ممکن است تصور کنند مواد شیمیایی طعم‌دهنده موجود در چای عامل فواید آن برای سلامتی‌اند، این مطالعه جدید دلیل دیگری را هم مطرح می‌کند؛ اینکه چای فلزات سنگین موجود در آب را حذف می‌کند.
به گفته او، این تیم تحقیقاتی دریافت که یک فنجان چای سیاه که پنج دقیقه دم کشیده است، غلظت یون‌های سرب در آب را حدود ۱۵ درصد کاهش می‌دهد.
این مطالعه تاثیر چای بر سلامتی را به‌طور مستقیم آزمایش نکرده و در کشوری مانند بریتانیا هم که میزان سرب موجود در آب آشامیدنی همچنان پایین است، با این حال به گفته شیندل، اگر این تاثیر کوچک را در کل جمعیت کشوری مانند بریتانیا در نظر بگیریم، در درازمدت می‌تواند بر کاهش برخی بیماری‌های مرتبط با مصرف فلزات سنگین تاثیر محسوسی داشته باشد.
علاوه بر این، مطالعات قبلی نشان داده‌اند که نوشیدن چای ممکن است خطر سکته مغزی، زوال عقل و حتی مرگ را کاهش دهد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
شیندل و همکارانش در مقاله‌ای که در مجله آمریکایی «علوم تغذیه و فناوری» (ACS Food Science & Technology) منتشر شد، توضیح دادند که چگونه چای را با نمونه‌های مختلفی از آب که حاوی مقدار مشخصی یون‌های فلزات سنگین بود، دم کردند. سپس غلظت این یون‌ها را پس از زمان‌های مختلف دم کردن، اندازه‌گیری و از محلول‌های بدون چای هم به‌عنوان نمونه کنترل استفاده کردند.
این تیم تحقیقاتی در بررسی چای سیاه، دریافت که این نوشیدنی باعث کاهش غلظت تمام یون‌های فلزات سنگین آزمایش‌شده از جمله سرب، کروم و کادمیوم می‌شود. آن‌ها سپس روی سرب تمرکز کردند و متوجه شدند که هرچه زمان دم کشیدن چای بیشتر باشد و دمای آب بالاتر برود، غلظت یون‌های سرب بیشتر کاهش می‌یابد. چای آسیاب‌شده هم نسبت به برگ کامل چای تاثیر بیشتری دارد.
این تیم همچنین دریافت که در نمونه‌های آزمایش‌شده، چای سیاه، سبز و سفید نسبت به چای بابونه، رویبوس (چای سرخ) و اولانگ (چای سفید) در کاهش یون‌های سرب در آب تاثیر بیشتری داشتند؛ به‌ویژه زمانی که به مدت ۲۴ ساعت دم می‌کشیدند تا به حالت تعادل دینامیکی برسند؛ یعنی بین مقدار یون‌های سربی که جذب شده‌اند و مقدار باقی‌مانده در آب تعادل برقرار می‌شود.
در مورد چای کیسه‌ای، جنس کیسه نیز نقش داشت؛ به طوری که کیسه‌های خالی از جنس سلولز باعث کاهش غلظت یون‌های سرب شدند، در حالی که کیسه‌های خالی از جنس پنبه و نایلون چنین تاثیری نداشتند.
البته پروفسور میشل فرانکل، از کالج برین ماور در ایالات متحده و نویسنده کتاب «چای دم‌کرده: شیمی چای»، که در این مطالعه شرکت نداشت، تاکید می‌کند که اگر در مورد فلزات سنگین در آب نگرانید، فکر نکنید که نوشیدن چای راه‌حل آن است. با این حال می‌افزاید این مطالعه، مسیرها و ایده‌های جالبی را برای تحقیقات آینده پیشنهاد می‌کند که می‌توانند به توسعه روش‌های پایدار و عملی برای حذف آلاینده‌ها از آب کمک کنند.
