توصیف جنگ سوریه همانند توصیف صفحه نمایشی است که در آن دو تصویر در کنار هم قرار گرفته‌اند.

در یک هفته گذشته، هزاران خانواده درمانده از وحشت حملات هوایی و گلوله‌باران در غرب حلب فرار کرده‌اند. بسیاری از آنها به امید یافتن امنیت برای سومین یا چهارمین بار خانه‌‌هایشان را ترک کرده‌اند اگرچه ظاهرا این امید آنها بیهوده است.

در عین حال، در داخل شهر، گروه‌هایی از حامیان دولت به خیابان‌ها آمده‌اند تا تارومار کردن نیروهای شورشی در حاشیه شهر را جشن بگیرند. ارتش سوریه ادعا کرده است که در جنگ طولانی‌مدت برای کنترل حلب، یک پیروزی نمادین و استراتژیک به دست آورده است.

نیروهای دولتی با حمایت حملات هوایی شدید جنگنده‌های روسی و سوری، در روزهای پایان هفته گذشته بیش از ۳۰ روستا را در غرب حلب تصرف کردند. با انجام این عملیات، آنها دومین شهر کشور را برای اولین بار در طول چند سال گذشته از تیررس شورشیان خارج کردند و کنترل خود بر شاهراه اتصال این مرکز تجاری سابق را به پایتخت، تثبیت کردند.

بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه، روز دوشنبه در یک سخنرانی تلویزیونی وعده به ادامه حملات خواهد داد.

او گفت: «این آزادسازی به معنای پایان جنگ نیست، همچنین به معنای پایان برنامه‌ها، پایان تروریسم یا تسلیم شدن دشمن نخواهد بود. اما بدان معناست که ما پوزه آنها را به خاک مالیدیم و این مقدمه‌ای برای پیروزی کامل ما و شکست آنهاست که دیر یا زود اتفاق خواهد افتاد.»

شبکه اخبار دولتی سوریه در گزارشی اعلام کرد که این شهر «از تروریسم و بمباران نفرت و کینه‌ای که سال‌ها از آن رنج می‌برد، نجات یافته است.»

اما چیزی که برای برخی به معنای آزادی است، برای برخی دیگر دست کمی از یک نبرد آخرالزمانی ندارد.

در نتیجه حمله به غرب حلب و استان ادلب در همسایگی آن، از اوایل ماه دسامبر تاکنون حدود ۹۰۰ هزار نفره آواره شده‌اند؛ و این بزرگترین مورد آوارگی در طول جنگ سوریه بوده است.

اکثریت قریب به اتفاق کسانی که فرار می‌کنند زن و کودک هستند. در حالی که هیچ پناهگاهی برای آوارگان جدید وجود ندارد، بسیاری مجبورند در دمای انجماد در هوای آزاد بخوابند. به گفته «صندوق نجات کودکان»، تاکنون هفت کودک - از جمله یک نوزاد هفت ماهه - در اثر سرما و شرایط هولناک زندگی در اردوگاه‌ها جان باخته‌اند.

بسیاری از افرادی که در هفته‌های اخیر از غرب حلب گریخته‌اند، در اصل کسانی هستند که در سال ۲۰۱۶ به دنبال تسلیم شدن نیروهای شورشی پس از سال‌ها درگیری خونین در شرق حلب، از این شهر بیرون رانده شدند.

احمد عزیز، ۲۹ ساله، که عضو یک سازمان خیریه است، یکی از آنها بود. او از آن زمان به بعد در مناطق حومه غرب حلب ساکن شده بود تا اینکه چند هفته پیش با نزدیک شدن درگیری‌ها، ناچار همراه خانواده‌اش به شهر اعزاز در نزدیکی مرز ترکیه نقل مکان کرد.

او در تماس تلفنی به ایندیپندنت گفت: «من شهر خودم را ترک نکردم. در یکی از مناطق حومه حلب که بسیار نزدیک بود ساکن شدم. از آنجا می‌توانستم بخش‌های غربی شهر را ببینم. آرزویم این بود که برگردم.»

اما این رؤیای او اکنون از بین رفته است. او می‌گوید: «رقصیدن هواداران اسد بر روی جسدهای ما بسیار بی‌رحمانه است. آنهایی که به دست حکومت کشته شده‌اند، انسانند. آنها کسانی هستند که می‌خواستند در کشوری آزاد زندگی کنند.»

تصرف قسمت‌های شرقی شهر توسط شورشیان در سال ۲۰۱۲، به دنبال سرکوب خشونت‌آمیز اعتراضات مسالمت‌آمیز علیه حکومت اسد، یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های اولیه مخالفان را رقم زد، اگرچه آنها هرگز نتوانستند به بخش غربی شهر نفوذ کنند.

به‌رغم عملیات هوایی ویرانگر جت‌های ارتش سوریه بدون توجه به جان غیرنظامیان، نیروهای شورشی چند سال کنترل شرق حلب را حفظ کردند. اما در سال ۲۰۱۵ با ورود روسیه به جنگ و حمایت این کشور از دولت سوریه، وضعیت تغییر کرد.

قبل از آغاز سال ۲۰۱۶، نیروهای دولت سوریه، با کمک مسکو، شرق حلب را محاصره کردند. اگرچه نیروهای شورشی نیز بدون توجه به جان غیرنظامیان، مناطق غربی شهر را گلوله‌باران می‌کردند، حملات هوایی روسیه و دولت سوریه در مقیاس بسیار بزرگ‌تری بیمارستان‌ها و زیرساخت‌های غیرنظامی را در شرق حلب هدف قرار می‌دادند. در این وضعیت شورشیان و غیرنظامیان به طور یکسان تحت فشار شدید قرار گرفتند تا اینکه در دسامبر ۲۰۱۶ تسلیم شدند.

طیف مختلفی از گروههای شورشی، از جمله شبه‌نظامیان جهادگرا، و همین‌طور هزاران غیرنظامی شهر را به مقصد مناطق غرب حلب و استان ادلب ترک کردند. از دست دادن حلب ضربه کوبنده‌ای به نیروهای شورشی وارد کرد و هرگز نتوانستند توان قبلی خود را به دست بیاورند.

امروز نیز، نیروهای اسد با پشتیبانی حملات هوایی روسیه در حال پیشروی بیشتر به داخل آخرین سنگر شورشیان در ادلب و غرب حلب هستند. این منطقه در کنترل گروه‌های ملی‌گرا و جهادی، از جمله گروه افراطی هیئت تحریر شام، است که برای مقابله با این حملات با هم متحد شده‌اند.

سازمان ملل متحد روز سه‌شنبه اعلام كرد، بمباران‌های روسیه و سوریه از اول ژانویه تا کنون، جان نزدیک به ۳۰۰ غیرنظامی را گرفته است، و ۹۳ درصد از این افراد به دست دولت سوریه و متحدانش کشته شده‌اند. غیرنظامیان در حال فرار به سوی مرزهای ترکیه هستند و این وضعیت سازمان‌های امدادی را بیش از حد تحت فشار قرار داده است.

میچل باچله، کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، در بیانیه‌ای اعلام کرد: «غیرنظامیانی که از جنگ فرار می‌کنند در مناطقی بدون پناهگاه جمع شده‌اند و هر ساعت بر تراکم آنها افزوده می‌شود. آنها هیچ جایی برای رفتن ندارند.»

روز دوشنبه، مارک لوکاک، معاون دبیرکل سازمان ملل در امور بشردوستانه، هشدار داد در صورت عدم برقراری آتش‌بس، «بزرگ‌ترین فاجعه انسانی قرن بیست و یک روی خواهد داد.»

سازمان ملل متحد از روسیه و ترکیه، كه از برخی گروه‌های شورشی حمایت می‌کنند و نیروهای خود را در ادلب مستقر کرده‌اند، خواسته است با هم بر سر برقراری آتش‌بس دیگری توافق کنند تا گروه‌های بشردوستانه بتوانند به افراد نیازمند یاری برسانند.

روز سه‌شنبه، یک هیئت ترک به مذاکرات دو روزه با مقامات روس در مسکو پایان داد، بدون آنکه بیانیه‌ای منتشر کنند.

ترکیه از ترس اینکه مبادا موج دیگری از پناهندگان وارد این کشور شده و به ۳.۵ میلیون پناهنده کنونی در این کشور اضافه شوند، مرزهای خود را به روی کسانی که از این جنگ فرار می‌کنند بسته است.

این امر باعث شده است کسانی مانند احمد عزیز، که در اثر درگیری‌های اخیر آواره شده‌اند، جایی برای رفتن نداشته باشند.