هیات مذاکره کننده افغانستان با طالبان که ابتدا قرار بود دارای ۱۵ نفر باشد و برای پوشش کامل‌‌تر بافت اجتماعی و سیاسی و تقویت نمایندگی جمهوری اسلامی افغانستان به ۲۱ نفر رسید، چهره‌های قومی، تکنوکرات، جامعه مدنی، احزاب سیاسی و گروههای جهادی را در ترکیب خود دارد. 

تکیه‌گاه هیات مذاکره کننده افغانستان، شورای عالی مصالحه خواهد بود که از دست‌کم ۱۰۰ نماینده از جریان‌های مختلف با تخصص و توانایی گوناگون تشکیل خواهد شد تا از نظام دموکراتیک افغانستان در میز مذاکره با طالبان دفاع کند. 

اشرف غنی، رئيس جمهوری کشور، در تازه‌ترین اظهاراتش گفت که حاضر است زعامت این روند را به عبدالله عبدالله، رقیب انتخاباتی‌اش، واگذار کند. اما آقای عبدالله این پیشنهاد را که می‌تواند از یک سو در افغانستان مدرن کثرتگرا اجتماع سیاسی نخبگان به وجود آورد و از جانب دیگر، اختلافات سیاسی پس از انتخابات را رفع کند، تا کنون نپذیرفته است.

اما چه آقای عبدالله بپذیرد و چه نپذیرد، شورای عالی مصالحه با ایده فراهم‌آوری پشتوانه‌ای محکم برای هیات ۲۱ نفری صلح افغانستان شکل می‌گیرد که کار آن بسیج اجتماعی در محور دولت در هنگام مباحثات صلح با طالبان و کمک به استدلال‌های نمایندگان خواهد بود. 

اسلام و خروج نیروهای آمریکایی، دو بحث بنیادی طالبان است. 

عبدالهادی ارغندیوال، اسلامگرای معتدلی است که برای پایان دادن به حضور نیروهای آمریکایی به سلاح متوسل نشده است. 

او در سال ۱۹۵۲ در کابل به دنیا آمد. دبیرستان را در «لیسه غازی» تمام کرد و در دانشگاه کابل اقتصاد خواند و بعد از فراغت از تحصیلات عالیه، در وزارت برنامه‌ریزی افغانستان در سال ۱۹۷۷، به مدیریت رسید. 

با شروع جنگ‌های مسلحانه در افغانستان، ارغندیوال راه هجرت در پیش گرفت، به پاکستان رفت، و به عضویت حزب اسلامی افغانستان به رهبری گلبدین حکمتیار درآمد. در دوران «جهاد»، آقای ارغندیوال مسئول مالی حزب اسلامی حکمتیار شد. نقش او مهم بود، چون بیشترین کمک‌های مالی غرب، جهان عرب و پاکستان به حزب اسلامی واریز می‌شد، و سپس از طریق بخش تحت نظر ارغندیوال تقسیم می‌شد. 

بنابرین، یک امتیاز او تسلط بر رمزوراز چگونگی تامین مالی گروه‌های شورشی است.  

با پیروزی مجاهدین بر حکومت مورد حمایت شوروی، آقای ارغندیوال همراه با حکمتیار به کابل بازگشت و مدت کوتاه به وزارت دارایی رسید. اما اختلافات درونی مجاهدین که حکمتیار را به حاشیه راند، و بعدتر که طالبان بر کابل چیره شدند، عمر وزارت ارغندیوال را خیلی کوتاه کرد. صفحه روزگار که برگشت، ارغندیوال راهش را از حکمتیار جدا کرد.  

او از سال ۲۰۰۱ رفته رفته موضعی خلاف شورشگری گرفت. فصل دیگری از شورش حکمتیار، این بار علیه آمریکا و دولت جدید حامد کرزی، شروع شده بود، اما آقای ارغندیوال به جای فعالیت‌های مسلحانه، سیاست‌ورزی را ترجیح داد. در آن روند، در کابل به عنوان مشاور رئیس جمهوری (کرزی) در امور اقوام و قبایل تعیین شد. در سال ۲۰۰۸ هم «حزب اسلامی» را به عنوان یک تشکیلات سیاسی و غیرنظامی در جمهوری اسلامی افغانستان رسما ثبت کرد و خود به ریاستش رسید. 

هنگامی که آقای ارغندیوال فعالیت‌های سیاسی خود را زیر پرچم حزب اسلامی افغانستان از سرگرفت، تصریح کرد که آن حزب در راستای «برقراری امنیت در افغانستان کار می‌کند که مستلزم مذاکره با تمام گروه‌های مخالف مسلح در کشور است.» او همچنین خواستار حذف نام رهبران طالبان از فهرست گروه‌های تروریستی به عنوان پیش شرط این مذاکرات شد. 

مذاکرات رسمی مستقیم، هیچ گاه در دولت کرزی شروع نشد، اما سیاست ارغندیوال و کرزی همسو شده بود. او در حکومت حامد کرزی به عنوان وزیر اقتصاد معرفی شد و از مجلس رای هم آورد. در انتخابات‌ها هم اقبال خود را آزمایش کرد، اما فقط برای مجلس، و نه برای ریاست جمهوری، رای آورد. 

حزب او در انتخابات ۲۰۱۴ کنار عبدالله عبدالله که نامزد حزب رقیب جمعیت اسلامی افغانستان بود، قرار گرفت، اما اشرف غنی به ریاست جمهوری رسید.

با بازگشت گلبدین حکمتیار در پی توافق صلح در سال ۲۰۱۶ میلادی، اختلافات درون حزبی فروکش نکرد و حکمتیار و ارغندیوال به راه‌های خود رفتند. 

 آقای ارغندیوال در انتخابات ۲۰۱۹ افغانستان از عبدالله برید و حزبش را در کنار اشرف غنی قرار داد. 

اشرف غنی، در کابینه جدید خود که فقط چند عضوش را به تازگی معرفی کرده است، ارغندیوال را به عنوان وزیر دارایی برگزیده است. او قرار است به زودی برای تایید به مجلس نمایندگان معرفی شود.