شریفه زرمتی که متولد استان پکتیا در شرق افغانستان است، از منطقه‌ای نمایندگی می‌کند که زادگاه جلال‌الدین حقانی، بنیانگذار شبکه خطرناک حقانی نیز هست.

سرج‌الدین حقانی، معاون رهبر طالبان و پسر جلال‌الدین، رهبری شبکه‌ای را به دست دارد که مسئول بیشترین حملات مرگبار و پیچیده انتحاری در بزرگ شهرهای افغانستان است. انفجار در هتل سرینا، سوء‌قصد به جان حامد کرزی، رئیس جمهوری پیشین، و حمله به مدارس و گروگانگیری روزنامه‌نگاران، تنها چند نمونه از کارنامه این شبکه است. 

استان پکتیا در شرق افغانستان و هم‌‌مرز با پاکستان، به خاطر نفوذ شبکه حقانی در این ۲۰ سال جنگ اخیر، آسیب‌پذیرترین منطقه کشور بوده است. ساکنان محلی، از جنگ پهپادها و بمب افکن‌های آمریکایی با مهاجمان انتحاری و بمبگذاری‌های شبکه حقانی، به ستوه آمده‌اند. از این رو، شگفت‌آور نیست که شریفه زرمتی، با تمام تفاوت‌های فکری‌اش با خانواده حقانی، حامی صلح با طالبان است. 

شريفه زرمتي وردگ، فرزند محمدعمر، در سال ۱۳۴۷ خورشیدی در شهرستان زرمت استان پکتيا چشم به جهان گشود. او تحصیلات ابتدایی خود را در زادگاهش انجام داد و برای ادامه تحصیل راهی کابل شد.

 خانم زرمتی در رشته زبان پشتو از دانشکده ادبیات دانشگاه تعلیم و تربیه کابل لیسانس دارد.

فعالیتش در اجتماع، از همان مدارس پا گرفت. او ابتدا در هلمند و سپس در کابل معلمی کرد، و سپس راهش را به وزارت اطلاعات و فرهنگ باز کرد. 

خانم زرمتی مدتی هم مجری خبرهای پشتوی رادیو و تلویزیون ملی افغانستان بوده است که شبکه‌ای دولتی است.

او در رادیو «صبح بخیر أفغانستان»، موسسه انترنیوز و دفتر امپکس نیز کار کرده است.

 سال‌ها سابقه خبرنگاری، درهای فعالیت در امور اجتماعی و سیاست را به روی خانم زرمتی گشود و او را به فعال جامعه مدنی و مدافع حقوق زنان بدل کرد، اما خیلی‌ها او را مدافع «آزادی‌های اسلامی» زنان می‌دانند. شریفه زرمتی به ویژه به دسترسی زنان قربانی تجاوز جنسی به عدالت کمک کرد. 

چندی پیش، وقتی دادگاه ابتدایی کابل زیر فشار فعالان مدنی دو مامور پلیس محلی را که در قندوز به زنی به نام لعل بی بی تجاوز جنسی کرده بودند، به ۱۶ سال زندان محکوم کرد، خانم زرمتی نیز که در دادگاه حضور داشت،از آن تصمیم دادگاه دفاع کرد. 

او پس از دادگاهی شدن این ماموران گفت:‌ «چنین دادگاه‌هایی اگر برگزار شود و فیصله‌ها علنی باشد، اطمینان دارم که در آینده از خشونت‌ها کاسته می‌شود.» 

خانم زرمتی سپس در انتخابات پارلمانی دور پانزدهم نامزد شد و به مجلس راه یافت. او در مجلس هم از حامیان گفت‌وگو با طالبان برای رسیدن به صلح بود. در شرایطی که طرفداران مذاکره با طالبان خیلی اندک بودند، شریفه زرمتی راه حل بحران جنگ و ناامنی افغانستان را در تفاهم و توافق با طالبان می‌دید. 

افغانستان و پاکستان در سال ۲۰۰۷ میلادی، مجمع «جرگه امنیت منطقه‌ای» را در کابل برگزار کردند که در آن بیش از ۷۰۰ نماینده از دو کشور به رهبری حامد کرزی و شوکت عزیز، نخست وزیر پاکستان شرکت کردند. هدف از این جرگه، تلاش برای یافتن راه حل مشترک برای بحران ناامنی در افغانستان بود که طالبان شورشگری خود را به اوج رسانده بودند. 

شریفه زرمتی که در میان نمایندگان حاضر در آن جرگه بود، از همان ایام به دنبال آشتی با طالبان بود. او جرگه را موفقیت‌آمیز خواند، اما گفت:‌«این تنها آرزوی من نیست، آرزوی شماری از هموطنان ما است که نمایندگان طالبان هم باید در این جرگه شرکت می‌کردند. چون نمی‌توان طالبان را تنها دشمن خارجی دانست. این طالبان هم از افغانستان هستند. براداران ناراضی ما هستند. یا از دولت افغانستان و یا از نیروهای ناتو ناراضی شده‌اند و سلاح برداشته‌اند و با حکومت می‌جنگند و باید به آنها و عالمان دینی فرصت داده شود تا برای مشکل افغانستان راه حلی پیدا کنند.» 

با پایان کارش در مجلس، خانم زرمتی عضو کمیسیون مستقل انتخابات افغانستان شد و انتخابات جنجالی ریاست جمهوری ۲۰۱۴ را برگزار کرد. رقابت بین عبدالله عبدالله و اشرف غنی، انتخابات را ناروشن باقی گذاشت و در نتیجه پادرمیانی آمریکا، بحث حکومت وحدت ملی به میان آمد. 

خانم زرمتی سپس مشاور رئیس جمهوری اشرف غنی در امور حقوق بشر شد. 

او از سیاستمداران نزدیک به آقای غنی است، اما در مذاکرات بین‌افغانی از زنان کشور نمایندگی می‌کند. افغانستان در این سال‌ها زنان فعال زیادی پرورش داده است که سرسختانه مخالف نگرش طالبان و مدافع حقوق و آزادی‌های زنانند. حضور خانم زرمتی در میان هیات مذاکره کننده با طالبان می‌تواند به تنش‌زدایی در فضای مذاکرات کمک کند، چرا که در برابر برداشتی که نسل نو زنان افغان از حقوق و آزادی‌های زنان دارند، برداشت او از این ارزش‌ها زیاد با دنیای طالبان بیگانه نیست.