با داشتنن وقت بیشتر در خانه، بار دیگر کتاب «دل تاریکی» جوزف کنراد را که استثمار و تجاوز به ساکنان کنگو را به شدت تقبیح می کند، خواندم. اگر امروز در شرایطی مشابه قرار داشتیم، آن نحوه رفتار بشر، مشابه رفتار ما با حیوان و تجارت حیات وحش میبود.
بیش از ده سال در کار حفظ محیط زیست در آفریقا بودهام. تقاضای گسترده برای عاج، گوشت و پوست حیوانات کمیاب جمعیت فیلها، کرگدنها و پنگولینها (نوعی مورچهخوار پولکدار) را به شدت کاهش داده است. منشاء این تقاضا، عمدتا کشور چین است که به این حیوانات برای خاصیتهای دارویی اندامهاشان یا فرهنگی که مصرف گوشتهای کمیاب را نوعی تجمل تلقی میکند، چشم طمع دارد.
بهای این تقاضا، از کمکهای مالی به سازمانهای تروریستی از جمله «الشباب» گرفته تا حمایت از گروههای فاسد و قاچاقچی، لطمهای غیرقابل توصیف به قاره آفریقا بوده است. اما اکنون، نتیجه این تجارت کثیف غیرقانونی از یکی از بازارهای تجارت وحوش چین، از معضل حقوق حیوانات به یک بحران جهانی تبدیل شده است.
همه ما تصاویر این بازارها را با قفسهای کثیف حیوانات وحشتزده دیدهایم. زمینهای آغشته به خون و ابزار آلوده (برای مثله کردن حیوانات) را دیدهایم، و دیدهایم که چگونه (گذر) ویروس حیوانی از پنگولین یا خفاش (به انسان) در بازار وحوش ووهان، جهان را به لبه پرتگاه اقتصادی کشانده است.
همان طور که ماه گذشته در نشریه دیگری نوشتم، انتقاد از نگاهداشتن حیوانات در شرایط غیربهداشتی برای مصرف گوشتشان در چین یا نقطه دیگری در جهان، حرکتی تبعیضآمیز نیست. من مدتهاست خواهان اقدام علیه اینگونه بازارها بودهام و خوشحالم که سازمان خیریه «حیات وحش» در نامهای سرگشاده به همکارانش در سراسر جهان، از سازمان بهداشت جهانی خواسته است تا «صراحتا به ارتباط میان این بازارها و خطرات تثبیت شده آنها علیه سلامت بشر» اشاره کند. در این نامه آمده است که قصور سازمان بهداشت جهانی در اعمال ممنوعیتهای موجود در تجارت وحش، یکی از عوامل بروز این بحران است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
البته، این گونه بازارها تنها به چین محدود نمیشود. نباید از روی تنبلی و سهلانگاری، علیه چین یا بهطور کلی آسیا ، بیگانههراسی نشان داد. در واقع، نظرخواهیها نشان داده است که اکثریت قابلتوجه چینیها با تجارت وحوش و حیوانات کمیاب مخالفند.
این هم یک واقعیت است که بروز بیماریهای خاص حیوانات را نمیتوان کلا متوقف کرد. با وجود این، اماکنی مثل بازارهایی که در آن انواع حیوانات را در یک قفس واحد جای میدهند، موجب خطر غیرضروری و فوقالعاده سرایت بیماری (به انسان) است.
ایندیپندنت دارای تاریخ افتخارآمیزی در دفاع از محیط زیست است و باید در آگاهی دادن به مردم در مورد معضلات «داروهای سنتی» و خطرات بازارهای معاملات وحش که تنها در یکصد سال اخیر منشاء دو اپیدمی عمده (سارس در سال ۲۰۰۲ و کووید ۱۹ در ۲۰۱۹) بوده است، ایفای نقش کند.
ما از اقدامات ائتلاف سازمانهای خیریه حیات وحش و فعالان محیط زیست در نهاد «بورن فری» قدردانی، و از همکاری بیشتر با آنها در پیوند با این مسئله اضطراری استقبال میکنیم. نهاد خیریه (حمایت) از فیلها، «اسپِیس فوُر جایِنتر» که من عضو آن هستم، نیز اطلاعات باارزشی در مورد خطرات تجارت وحش منتشر کرده است. اگر شما به عنوان خواننده این مقاله نگران این اوضاع وحشتناک هستید، از شما تقاضا دارم متن درخواست این دو سازمان را بخوانید.
قلب و مراتب همدردی من با کسانی است که در حال حاضر با بیماری کرونا دست بهگریبانند. مبارزه آنها نباید بیهوده باشد. ما برای این همهگیری آمادگی نداشتیم، اما میتوانیم از بروز یک بیماری همهگیر دیگر جلوگیری کنیم. به این منظور، بازارهای معاملات وحش باید تعطیل شوند.
اوگنی لِبِدِف صاحب نشریات ایندیپندنت و ایونینگ استاندارد است.
© The Independent