من یک اعتراف كتابی دارم. خوب دوتا. درست مثل مایکل گوو و بسیاری دیگر، یک نسخه از زندگی‌نامه درخشان ایان کرشاو درباره آدولف هیتلر را در قفسه‌های کتاب خود داشتم.

"داشتم" (اعتراف دوم) زیرا از وقتی كه فهمیدم، پس ازعضو شدنم در جلسات زوم، مردم با دیدنم می‌توانند نتیجه‌ گیری نادرستی داشته باشند، تصمیم گرفتم دو جلد کتاب را جایگزین کنم. این اتفاق پیش از زمانی افتاد که خانم گوو، سارا وین، تصویری از حضور همکارش در تلویزیون در حالی که با کتاب‌هایی درباره غول‌های دیگر تاریخ - تاچر، ناپلئون، رومل و غیره، احاطه شده بود را درتوییتی به اشتراک گذاشت.

برای من، کتاب "هیتلر" خطرش خیلی بیشتر بود و آن را با کتاب طرح خوشبخت هوگو یانگ، که شرح اروپادوستی استادانه و بی عیب و نقصی از مسیر سرنوشت انگلیس برای پیوستن به اتحادیه اروپا است، جایگزین کردم. موافقید که قابل قبول تر است.

یک مطالعه درباره همه پرسی اروپا در سال ۱۹۷۵(همانی که "راه درست" را پیمود) انجام شد، شکاف باقی مانده را پر کرد. من می‌توانم تأیید كنم كه جان ماژر، نویل چمبرلین، الكسی سایل، ها-جون چانگ (اقتصاددان کمبریج) و نیكیتا خروشچف كه نگران نگهداری شركت فرهر بودند، از کودتای کوچک ادبی من جان سالم به در بردند.

در کل بر این باورم، همانطور که شما نمی‌توانید یک کتاب را از جلد آن قضاوت کنید، نمی‌توانید کسی را هم از قفسه‌های کتاب‌هایش داوری کنید، اگرچه برخی آرزو می‌کنند کاش این کار را انجام دهید. در واقع، من گمان می کنم که در عصر مصاحبه‌های تلویزیونی از راه دور و کنفرانس‌های ویدئویی، برخی از مردم با «آگاهی بر تصویر» مجموعه‌ای را با کمیت و کیفیت از جلد کتاب‌هایی که ممکن است لزوما نخوانده باشند، «ردیف می‌کنند.» 

این موضوع نمایشی قدیمی از تونی هنکوک را به یادم می‌آورد که در آن به نظر می‌رسید وی صرفاً با محاصره خودش با مجموعه وسیعی از دائره المعارف ها، دانش را از طریق اسامی کتاب‌ها جذب کرده و دیگر نیازی به زحمت باز کردنشان، ندارد.

اگرچه بر خلاف گوو، فکر نمی‌کنم بتوانم فضای قفسه دیوید ایروینگ منکرهولوکاست را حتی به عنوان یک کنجکاوی ارائه دهم. به نظر نمی‌رسد که نسخه‌ای از مین کامف داشته باشم، اگرچه مطالبی از آن را برای درک طرز تفکر یهودی ستیزی معمول که در سال های اولیه هیتلر در اتریش حاکم بود، خوانده‌ام، حتی به عنوان یک اثر مهم تاریخی تصنعی.

من علاقه‌ای به این ندارم که در خانه خود چنین چیزی داشته باشم و با تمام صراحت، همچنین می‌خواهم این خط را در آیات شیطانی سلمان رشدی بکشم، و به خوبی می‌دانم که چرا آتش گرفت. بعضی اوقات من فکر می‌کنم  شما می‌توانید کسی را از کتاب‌هایی که در قفسه‌های خود ندارد، قضاوت کنید و میگویم که چیز بدی نیست.