در روزهای گذشته شبکه تلویزیونی «امبیسی» اقدام به انتشار برنامهای در مورد بمبگذاری سفارت عراق در بیروت در سال ۱۹۸۱ و کشتهشدن همسر نزار قبانی، شاعر بزرگ سوری کرد. در این برنامه برخی از روایتها اشاره به دست داشتن ابومهدی مهندس در آن حمله میکرد.
شمار زیادی از هواداران ابومهدی مهندس، معاون رئيس حشد شعبی که در سوم ژانویه گذشته در نزدیکی فرودگاه بغداد با قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس کشته شد، به دفتر شبکه تلویزیونی «امبیسی» در بغداد یورش برده و دست به تخریب وسایل و تجهیزات آن زدند.
ذکر نام ابومهدی مهندس در یک برنامه تلویزیونی درباره حمله سال ۱۹۸۱ به سفارت عراق در بیروت، باعث خشم هواداران ابومهدی مهندس شده و آنها را به حمله علیه دفتر شبکه تلویزیونی «امبیسی» واداشت.
گروه «ام بی سی» با صدور بیانیهای ضمن نکوهش شدید حمله اخیر به دفتر این شبکه در بغداد، اظهار داشت که با توجه به اعتمادی که به دستگاههای امنیتی و قضایی عراق دارد، موضوع را به مقامات عراقی موکول میکند.
گروه «ام بی سی» همچنان ابراز امیدواری کرد که تحقیق در مورد این حادثه، منجر به فاش شدن جزئیات آن شده و اقدامات لازم برای بازخواست عاملان این حمله و جلوگیری از وقوع حملات مشابه در آینده اتخاذ شود.
بلقیس الراوی که در جریان انفجار سفارت عراق در بیروت کشته شد، همسر نزار قبانی از شناختهشدهترین شعرای دنیای عرب بود. پس از مرگ او، همسرش «قصیده بلقیس» را سرود که تا به امروز یکی از تأثیرگذارترین متون معاصر در ادبیات ضد جنگ در ادبیات عرب به شمار میرود.
هواداران ابومهدی مهندس، میدانند درصورتیکه درستی این ادعا ثابت شود و او در ماجرای مرگ بلقیس الراوی مقصر شناخته شود، دفاع از مواضع نیروهای وفادار به او در برابر افکار عمومی بسیار دشوار خواهد بود.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در آن سالهای سرخوردگی پس از جنگهای اعراب و اسراییل و ناامیدی جوانان انقلابی از سران کشورهای خود باعث رشد گروهای شبهنظامی در خاورمیانه شده بود. دههها پسازآن واقعه، حشد الشعبی بهعنوان میراثدار گروههای شبهنظامی شیعه در عراق، به دنبالهروی سیاستهای جمهوری اسلامی در عراق متهم شده است.
مرگ ابومهدی مهندس، معاون رئيس حشد شعبی به همراه همرزم او قاسم سلیمانی تأکیدی دوباره بر این ارتباط و همکاری بود.
نزار قبانی، شاعر عاشقانه سرای عرب، پس از مرگ همسرش باقی عمر خود را صرف زنده نگهداشتن یاد او کرد و با برپایی جلسات متعدد شعرخوانی، تلاش کرد تا با تودههای جهان عرب درباره جنگ، خشونت و صلح صحبت کند.
نزار قبانی در یکی از شعرهایش، این چنین اندوه خود از مرگ همسرش را توصیف کرده است:
اشتباه نکن
رفتنت فاجعه نیست برایم
من ایستاده می میرم
چون بیدهای مجنون