زنان در سراسر سوئیس روز یکشنبه به همدیگر پیوستند تا علیه نابرابری جنسیتی اعتراض کنند. آن‌ها برآشفتگی خود را با یک دقیقه جیغ کشیدن ابراز کردند.

سال گذشته نیم میلیون نفر در اعتراض به کارنامه این کشور درزمینهٔ حقوق زنان به خیابان آمدند اما «اعتصاب زنان» امسال به علت کووید ۱۹ محدودتر بود. 

بااین‌همه هزاران نفر در شهرهای سوئیس ازجمله ژنو سر ساعت ۳:۲۴ بعدازظهر یک دقیقه جیغ کشیدند. این ساعت به این خاطر انتخاب‌شده که به علت شکاف بین دستمزد زن و مرد، زنان از این ساعت به بعد عملاً مجانی کار می‌کنند.

طبق داده‌های دولت، زنان اکنون یک‌پنجم کم‌تر از همکاران مرد خود دستمزد می‌گیرد و این شکاف از سال ۲۰۰۰ بیشتر شده است. سی سال پیش، دستمزد زنان حدود یک‌سوم کمتر از مردان بود. 

سوئیس کیفیت زندگی بالایی دارد اما ازلحاظ برابری در محل کار و دستمزد از سایر کشورهای توسعه‌یافته اقتصادی عقب است. 

تظاهرکنندگان علاوه بر جیغ زدن حرکت فلاش‌ماب (اجرای هنری در فضای عمومی) دسته‌جمعی انجام دادند و به یاد زنانی که توسط همسران خود کشته‌شده‌اند یک دقیقه سکوت کردند.

رکسان اریکو، دانشجوی ۱۹ ساله‌ای که جزو معترضین در ژنو بود، گفت مادرش به دست دوست‌پسر خشن خود کشته شده است. 

او گفت: «این برای من موضوعی عاطفی است چون برای خودم جیغ می‌کشم و در ضمن برای خواهران و برادرانم. برای تمام کودکانی که مادر یا پدری را ازدست‌داده‌اند و برای مادرم که اگر هنوز زنده بود امروز می‌آمد و جیغ می‌کشید.»

وانی نیوتی ۲۰ ساله، دیگر شهروند مقیم ژنو، نیز علیه خشونت علیه زنان سخن گفت: «دوست دارم شب‌ها با دامن، شلوارک یا جوراب‌شلواری راه بروم بدون این‌که مورد توهین قرار بگیرم و بترسم که مبادا کسی به من تجاوز کند.»

یکی از معترضین که بیش از ۷۰ سال داشت و از سال ۱۹۹۱ در اعتصاب‌های زنان حاضر بوده از خوش‌بینی خود برای آینده اعتراضات گفت.

رُز آنجلا گرامونی گفت: «حالا با خیال راحت می‌میرم چون نسل جدید آمده تا اوضاع را به دست بگیرد؛ اما مدتی بود که خیلی غمگین بودم. فکر کردم برای خیلی چیزها جنگیدیم اما کار را تمام نکردیم و هیچ‌کس هم نبود که آن را تمام کند.»

در این مقاله از گزارش‌های خبرگزاری رویترز استفاده‌شده است