کدام شهرها در معرض ازدحام گردشگران هستند؟‌

مفهوم «ازدحام گردشگران» در طی چند سال گذشته اهمیت بیشتری یافته است و حتی به عنوان یکی از واژه‌های سال ۲۰۱۸ فرهنگ لغات آکسفورد، برگزیده شده است.

یک گزارش جدید از پژوهشی در زمینه گردشگری، از شهرهایی که در طول ۱۰ سال آینده در معرض بیشترین خطر ازدحام گردشگران قرار دارند، نام برده است. پژوهش مذکور که توسط شورای جهانی گردشگری و مسافرتی انجام گرفته است، به تشریح وضعیت ۵۰ شهری که گردشگری در آنها طی ۱۰ سال آینده به‌سرعت افرایش خواهد یافت، پرداخته است.

این گزارش شهرهایی را در بر می‌گیرد که بر اساس رشد گردشگری احتمالی در آن‌ها،‌ همراه با فقدان زیرساخت لازم برای مقابله با مشکلات ناشی از رونق گردشگری، در معرض خطر هستند.

بخشی از این گزارش که با عنوان «مقصد ۲۰۳۰: آمادگی شهرهای جهانی برای رشد نرخ گردشگری» منتشر شده است، میزان آمادگی شهرها را بر اساس رشد مدنی آنها در نظر می‌گیرد.

این امر، مجموعه‌ای است از میزان مشاغل موجود،‌ زیرساخت‌ها، محیط زیست و ثباتی که رشد گردشگری برای آن جامعه در بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۷ به ارمغان می‌آورد.  امتیاز منفی در میزان مشاغل و زیرساخت‌ها و تاثیرات زیست محیطی، همراه با امتیاز مثبت در رشد گردشگری،‌ یک کشور را در معرض خطر «ازدحام گردشگران» قرار می‌دهد. افزایش تعداد گردشگران در یک شهر، باعث افزایش فشار بر منابع آن شهر و کمبود‌های جدی خواهد شد.

شهرهایی که با این حساب در معرض بیشترین میزان خطر «تراکم و ازدحام گردشگران» قرار دارند، عبارتند از کوالالامپور، استانبول، مانیل، جاکارتا، قاهره، دهلی نو، بانکوک، بوگوتا، بمبئی، مسکو و شهر هوشی‌مین. شهرهای دیگری که «توسعه گردشگری» در آنها از میزان «آمادگی شهری»  فراتر خواهد بود، عبارتند از بانکوک، بوگوتا، بمبئی، مسکو، و شهر هوشی مین در ویتنام.

بنا به گزارش «دفتر سیر و سیاحت جهانی»،‌ ۱۰.۴ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی به گردشگری تعلق دارد، اما این نکته نیز بسیار مهم است که شهرها، باید نحوه تهیه و تدوین طرح‌های گردشگری پایدار برای خود را بیاموزند.

این گزارش می‌افزاید که «برای آن که یک شهر به شکوفایی واقعی برسد و سفر و گردشگری در آن به گونه‌ای پایدار توسعه یابد، مسئولان تدوین برنامه‌‌های شهری، توسعه‌دهندگان، سرمایه‌گذاران، قانون‌گذاران و گروه‌های اجتماعی باید از میزان آمادگی شهرهای خود برای رشد پیش بینی شده در زمینه گردشگری، و نیز از چالش‌ها و فرصت‌های موجود برای آن توسعه، آگاه باشند». 

طبق این گزارش «نکته مهم و ضروری آن است که با توجه به نیاز‌های درازمدت، تمامی عوامل ذینفع در تدوین برنامه‌ها شراکت داشته باشند، تا ضمن تلاش برای رفع نیازمندی‌های گردشگران در تمامی سطوح، ساکنان آن شهرها را نیز از یاد نبرند و بدانند که آنان،‌ در بطن هرگونه توسعه زیرساختی و سرمایه‌گذاری هستند».