نازنین زاغری رتکلیف، زندانی ایرانی- بریتانیایی که بیش از سه سال است در ایران زندانی است، از روز شنبه این هفته برای چندمین‌بار، دست به اعتصاب غذا زده است. او از پیش اعلام کرده بود اگر تا سالگرد تولد پنج سالگی دخترش، گابریلا، با درخواست آزادی مشروط او موافقت نشود، دست به این اعتراض خواهد زد. اینبار اما، نازنین تنها نیست؛ همسر او، ریچارد رتکلیف، هم از لندن با او همراه شده است. او به نشانه‌ی اعتراض، روبروی درِ سفارت ایران در لندن مستقر شده و به کمپین اعتصاب غذا با همسرش پیوسته است و شب‌ها را نیز در چادری همان‌جا می‌گذراند.

طی چند روز گذشته او با اعتراضاتی از طرف سفارت ایران روبرو شده است. سفیر ایران در چند توئیت به محل نشستن او اعتراض داشته و تحصن او را مزاحم رفت و آمد کارمندان سفارت می‌داند. در این مدت سازمان‌های حقوق بشری و خبرگزاری‌ها اخبار مربوط به اعتصاب غذای ریچارد را پوشش داده‌اند. 

IMG_9565.JPG

رتکلیف و خواهرش برای تولد ۵ سالگی گابریلا شمعی روشن می کنند.

از هیاهوی دوربین و خبرگزاری‌ها یا رفت و آمد کارمندان سفارت خبری نبود؛ ریچارد رتکلیف به همراه خواهرش و جمع اندک دوستان، در حال مرتب کردن و آماده کردن چادرهایشان بودند؛ با برخورد گرم و مهربان آنها مواجه شدم. چهره‌ی ریچارد کمی آفتاب سوخته و رنگ پریده بود؛ اثر اعتصاب غذا در چهره‌اش نمایان شده بود. در اطراف او  کارت‌ها و یادداشت‌هایی از حمایت دیگران از او و نازنین دیده می‌شد. خواهرش گفت تا وقتی او به این تحصن و اعتصاب غذا ادامه دهد، خانواده و دوستانش از او حمایت می‌کنند؛ او گفت که امشب هم نوبت او است که در کنار چادر ریچارد، چادر کوچکی برپا کند تا تنها نباشد.  

ریچارد از ابراز همدردی و حمایت ایرانیان در طول این چند روز اعتصاب غذا صحبت کرد که با وجود دوربین‌ خبرگزاری‌ها در کنار او جمع شدند و از کمپینش حمایت کردند. او ابراز خوشحالی کرد که بسیاری از مردم ایران در داخل و خارج از ایران برای او و نازنین پیام‌های محبت آمیز و حمایت فرستادند. 

تا زمانی که نازنین در زندان به اعتصاب غذا ادامه دهد، ریچارد هم ادامه خواهد داد. او گفت: «کسی در زندان اعتصاب غذای نازنین را نمی‌بیند اما من می‌خواهم صدای او باشم تا مردم و دنیا ببینند که خانواده‌ی کوچک ما، در چه وضعیت سختی قرار گرفته است.» او اضافه کرد، چندین بار برای رفتن به ایران درخواست ویزا داده است اما هرگز جوابی دریافت نکرده است. در طول مدتی که نازنین، در زندان بوده دختر آنها، گابریلا، از داشتن پدر و مادر محروم بوده است. او که حالا پا به پنج سالگی گذاشته است، نصف بیشتر عمرش را در حالی گذرانده است که مادرش در زندان و پدرش از او دور بوده است. اگر چه چند وقتی است که گذرنامه او را پس داده‌اند اما هنوز معلوم نیست که آیا او اجازه‌ی خروج از کشور را داشته باشد؛ در حالی‌که اگر هم ممنوع الخروج نباشد وقتی مادرش در زندان باشد و پدرش هم نتواند برای برگرداندن او به ایران برود، معلوم نیست او چگونه می‌تواند از گذرنامه‌اش استفاده کند.

از طرفی دیگر، بر اساس ماده ۵۸ قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۹۲، به نظر می‌رسد آزادی مشروط شامل حال نازنین زاغری می‌شود؛ او سال ۱۳۹۵ با حکم پنج سال حبس مواجه شد و از آن زمان بیش از سه سال است که در زندان بسر می‌برد. وکیل نازنین، بارها درخواست این آزادی مشروط را با توجه به حسن رفتار او در زندان مطرح کرده است که تاکنون جواب مثبتی از قاضی پرونده دریافت نکرده است. همین موضوع هم عاملی بوده که نازنین زاغری و همسرش را به این اعتصاب غذا ترغیب کرده است، تا شاید بهانه‌ای شود برای اینکه صدای آنها را نه تنها جهان، بلکه دست اندرکاران پرونده‌اش هم بشنوند.

با اینکه سیاست‌مداران بریتانیایی این روزها سخت مشغول رقابت برای صندلی نخست وزیری هستند، اما همسر نازنین درست پیش از شروع اعتصاب غذا، ملاقاتی با جِرِمی هانت، وزیر امور خارجه و یکی از کاندیداهای نخست وزیری داشته است که او نیز از نازنین اعلام  حمایت کرده و حتی در توئیتی ابراز همدردی کرده است. علاوه بر آقای هانت، یکی از نمایندگان مجلس عوام بریتانیا، برای ملاقات با ریچارد رتکلیف به محل تحصن آمد و از نزدیک با او گفتگو کرد و وعده داد در دیدار بعدی که احتمالا روز چهارشنبه این هفته خواهد بود به همراه چند تن دیگر از نمایندگان مجلس عوام، که کاندیداهای پست نخست وزیری هم هستند، برای دیدار مجدد با همسر نازنین به مقابل سفارت ایران بیایند.

به نظر می‌رسد شرایط سختی که نازنین و خانواده‌اش تحمل می‌کنند، حمایت وسیعی از تمام قشرهای سیاسی را به همراه داشته است. برای رسیدگی به وضعیت او در آینده، تفاوتی نمی‌کند که کدام یک از کاندیداها، ریاست نخست وزیری را به عهده بگیرد، چرا که اکنون موضوع نازنین حمایت یکپارچه از طرف دولت بریتانیا را برانگیخته است.

ریچارد رتکلیف تاکید داشت تا وقتیکه نازنین به اعتصاب غذا ادامه بدهد او هم دست از این اعتصاب نخواهد کشید؛ اگر چه تحمل این اعتصاب غذا اصلا آسان نخواهد بود، اما او درس‌های زیادی از این اعتصاب گرفته است. او همچنان اصرار دارد که می‌خواهد صدای همسر زندانی‌اش باشد و اکنون که پایان روز چهارم اعتصاب غذای نازنین در زندان و همسرش مقابل سفارت ایران است، آنها به تنها خواسته‌شان، برگشتن نازنین و گابریلا به خانه، اصرار دارند.