یک سوم افراد مبتلا به زوال عقل در دوران قرنطینه «احساس درماندگی» می‌کنند

تحقیقات جدید نشان می دهد یک سوم افراد مبتلا به بیمای زوال عقل به دلیل تأثیرات ذهنی و جسمی ناشی از قرنطینه، «احساس درماندگی» می‌کنند.

با تسهیل قوانین قرنطینه در سراسر بریتانیا و بازگشایی و از سرگیری کسب و کارها، ممکن است برخی از افراد جامعه نسبت به ماه‌های قبل احساس محدودیت کمتری داشته باشند.

اگرچه تعداد زیادی از افراد مبتلا به زوال عقل هنوز برای بیرون رفتن احساس راحتی نمی‌کنند و برخی می‌گویند که تأثیر همه‌گیری ویروس کرونا باعث شده احساس پیوند ضعیف‌تری را با دوستان خود حس کند.

با توجه به توضیح انجمن آلزایمر، زوال عقل اصطلاحی است که برای توصیف مجموعه‌ای از نشانه‌ها مانند از دست رفتن حافظه و مشکلات در تفکر و زبان، به کار می‌رود.

رایج‌ترین دلیل زوال عقل، بیماری آلزایمر است که با سکته کردن فرد بیمار، می‌تواند شدت گیرد.

در ماه ژوئن انجمن آلزایمر مطالعه‌ای را روی ۱۸۳۱ فرد مبتلا به آلزایمر و مراقبان آن‌ها انجام داد.

از میان پاسخ دهندگان یک سوم گفتند که احساس «بی انگیزه بودن» دارند و یا اینکه به دلیل قرنطینه می‌خواهند «بی خیال همه چیز بشوند» در حالی که تعداد مشابهی گفتند برای فعالیت‌های خارج از خانه اعتماد به نفس کافی ندارند.

با توجه به یافته‌های این (انجمن) خیریه، ۴۵ درصد شرکت‌کنندگان گفته‌اند که قرنطینه به سلامت روحی آنها آسیب زده است و ۱۱ درصد آنها اظهار داشتند از زمان اجرای دستورالعمل‌های فاصله‌گذاری اجتماعی، دوستان خود را ازدست داده‌اند.

علاوه بر این ۴۶ درصد افرادی که از این بیماران مراقبت می‌کنند (اعضای خانواده و یا دوستانی که از عزیزانشان مراقبت می‌کنند) گفتند عزیزانشان که مبتلا به زوال عقل هستند در حال حاضر احساس استرس، اضطراب و افسردگی دارند.

این خیریه گفت بخش خدمات حمایتی انجمن خیریه در طول قرنطینه بیش از نیم میلیون مرتبه به افراد خدمت‌رسانی کرده است.

این سازمان همچنین ۱۵ هزار تماس برای بیماران مبتلا به زوال عقل در خط پشتیبانی خود دریافت کرده است.

در این تحقیق، این خیریه دریافته که ۳ نفر از هر ۱۰ نفر مبتلا به زوال عقل حداقل چهار روز را بدون مکالمه‌ای که بیشتر از پنج دقیقه طول بکشد، سپری کرده‌اند و این تعداد در پاسخ دهندگانی که تنها زندگی می‌کنند ۴۶ درصد بیشتر بوده است.

تنها بیش از یک نفر از ۱۰ نفر گفته‌اند که تمام هفته را بدون مکالمه‌ای که بیش از پنج دقیقه طول بکشد سپری کرده‌اند.

بر اساس اداره آمار ملی، زوال عقل و آلزایمر از شایع‌ترین وضعیت پیش زمینه‌ای در میان ۲۰ هزار نفر ساکن در خانه‌های مراقبت سالمندان بوده که در تاریخ ۲ مارس تا ۱۲ ژوئن بعد از ابتلا به ویروس کرونا درگذشته‌اند.

کریس مداکس افسر سابق پلیس که در سال ۲۰۱۶ به زوال عقل مبتلا شد به آژانس خبری پی ای گفت: «چهار سال طول کشید تا زندگی‌ام را دوباره بازسازی کنم و حس کنم هنوز کمی ارزش و اعتبار دارم.»

او گفت: «وقتی ناگهان در قرنطینه قرار می‌گیرید فکر می‌کنید خوب حالا که چیزی ندارم. این وضعیت احساسات قدیمی بی فایده بودن را دوباره زند کرده است.»

خانم مداکس که بعد از تراشیدن موی سرش در ماه ژوئن بیش از ۱۵۰۰ پوند برای انجمن آلزایمر جمع اوری کرد، اظهار داشت: «فکر می‌کنم شرایط قرنطینه براغلب مردمی که به زوال عقل مبتلا هستند و سلامت روحی آن‌ها قطعا تأثیر منفی گذاشته است.» او افزود که شنیده است «بعضی از مردم می‌گویند تا وقتی واکسن از راه نرسد خیال ندارند دوباره بیرون بروند.»

کارن بیتی که همسرش رابرت مبتلا به آلزایمر است گفت خیلی دردناک است که ببیند اوضاع همسرش (که ۲۴ سال با وی زندگی کرده) درعرض چند ماه گذشته رو به وخامت گذاشته است.

خانم بیتی به پی ای گفت:«او افسرده است، تمام وقت مشغول تماشای تلویزیون است، گاهی تا چند روز با من حرف نمی‌زند، باید او را وادار کنم تا با من حرف بزند، اوضاعش خیلی بد شده و فکر کنم بدتر هم بشود.»

کیت لی مدیر عامل انجمن آلزایمر توضیح می‌دهد با تسهیل محدودیت‌های قرنطینه بسیار مهم است که همچنان از افراد مبتلا به بیماری زوال عقل حمایت کنیم.

خانم لی گفت: «از آنجا که تسهیل قوانین قرنطینه آغاز شده و میزان واقعی تأثیرات آن بر سلامت و تندرستی افراد مبتلا به زوال عقل آشکار می‌شود، بیش از هر زمان دیگر باید اطمینان حاصل کنیم که هیچ کس درمقابله با این بحران تنها نیست.»