طبق تحقیق مهم و جدیدی جمعیت کره زمین در سال ۲۰۶۴ به اوج ۹.۷ میلیارد نفری می‌رسد و سپس وارد دوران کاهش طبیعی می‌شود که روش سازماندهی جوامع را دست‌خوش تغییرات بنیادی می‌کند.

طبق تحقیق انتشار یافته در مجله لنست کاهش میزان باروری در قسمت اعظم جهان سبب می‌شود تا جمعیت ۱۸۳ کشور از ۱۹۵ کشور جهان تا پایان قرن جاری کاهش یابد.

کهن‌سالی جمعیت و کاهش زاد و ولد می‌تواند سبب شود که جمعیت بیش از ۲۰ کشور و از جمله اسپانیا، ایتالیا و ژاپن تا ۵۰ درصد کاهش یابد.

طبق پیش‌بینی محققان مؤسسه سنجش و ارزیابی بهداشت دانشگاه واشینگتن جمعیت جهان در سال ۲۱۰۰ به ۸.۸ میلیارد نفر می‌رسد که از پیش‌بینی مندرج در گزارش سال ۲۰۱۹ سازمان ملل حدود دو میلیارد نفر کم‌تر است.

علت کاهش جمعیت جهان هم کاهش میزان باروری (شمار میانگین کودکانی که هر زن به دنیا می‌آورد) به زیر ۲.۱ است. میزان باروری که کم‌تر از این عدد باشد جمعیت رو به کاهش می‌گذارد.

در سال ۱۹۵۰ شمار فرزندان هر زن در طول عمرش به طور متوسط ۴.۷ نفر بود.

این پژوهش نشان داد میزان باروری در جهان در سال ۲۰۱۷ حدود ۵۰ درصد کاهش یافته و به ۲.۴ فرزند رسیده بود. پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۱۰۰ این عدد به کم‌تر از ۱.۷ برسد.

به گفته این محققان دلایل کاهش تدریجی جمعیت عبارتند از دسترسی بیشتر به وسایل جلوگیری از بارداری، افزایش شمار زنان شاغل بیرون از منزل، افزایش میزان تحصیلات و کاهش تمایل زوج‌ها به فرزندآوری.

در قرن حاضر با گذشت زمان شاهد رشد جمعیت در آفریقای سیاه و قسمت‌هایی از آسیا خواهیم بود. ممکن است تا سال ۲۱۰۰ با رسیدن جمعیت نیجریه به ۷۹۱ میلیون نفر این کشور به دومین کشور پرجمعیت جهان بدل شود.

جمعیت چین که هم‌اکنون پرجمعیت‌ترین کشور جهان است از یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون نفر به ۷۳۲ میلیون نفر کاهش خواهد یافت و در رده‌بندی پرجمعیت‌ترین کشورها پایین‌تر از هند قرار خواهد گرفت.

کریستوفر ماری از دانشگاه واشینگتن و نویسنده اول این پژوهش گفت: «این پیش‌بینی‌ها حاوی خبرهای خوبی برای محیط زیست است. در این صورت فشار از روی سامانه‌های تولید غذا برداشته می‌شود، کربن کم‌تری وارد هوا می‌شود و فرصت‌های اقتصادی خوبی در بخش‌هایی از آفریقای سیاه به وجود می‌آید.

اما در بیشتر کشورهای غیرآفریقایی نیروی کار کم و هرم جمعیتی برعکس می‌شود. این موضوع بر اقتصاد اثرات بد و عمیقی خواهد داشت.»

در گذشته بسیاری از کشورهای غربی از جمله بریتانیا از مهاجرت برای جبران کاهش جمعیت‌شان استفاده کرده‌اند.

استاد اشتاین فولست یکی از نویسندگان اصلی این پژوهش گفت: «پیش‌بینی‌های ما بر قدرت اجتماعی، اقتصادی و جغرافیایی‌سیاسی اثرات چشم‌گیری دارد.

یافته‌های ما به ویژه نشان می‌دهد کاهش شمار بزرگ‌سالانی که در سن فعالیت‌اند به تنهایی نرخ رشد تولید ناخالص ملی را کاهش خواهد داد و این ممکن است باعث افت چشم‌گیر اقتصاد جهانی تا پایان قرن حاضر شود.»

استاد ابراهیم ابوبکر از یونیورسیتی کالج لندن گفت با گذشت زمان، مهاجرت برای بهبود اقتصادی کشورها به یک «ضرورت» تبدیل خواهد شد. 

او گفت: «اگر این پیش‌بینی‌ها حتی پنجاه درصد درست باشد، در آینده در همه کشورها مهاجرت نه امری اختیاری بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر خواهد بود. برای موفقیت باید در سیاست جهان بازنگری اساسی کنیم.

نحوه توزیع جمعیت فعال عامل مهمی در شکوفایی یا شکست نوع بشر خواهد بود.»