تاکنون دانشمندان عمدتا بر این باور بودند که پلاستیک‌ها در محیط دریاها با سرعتی خیلی آهسته و به خاطر برخورد با حرکت امواج تجزیه می‌شوند، یا به خاطر زیر نور خورشید بودن برای مدتی طولانی، می‌پوسند.
اما محققان کالج دانشگاهی کورک در ایرلند «گونه‌ای خیلی معمولی» از بی‌مهرگان را یافتند که در آب‌های شیرین زندگی می‌کند و می‌تواند به سرعت ریزپلاستیک‌ها (پلاستیک‌هایی باریک‌تر از ۵ میلیمتر) را در کمتر از ۱۰۰ ساعت تجزیه کند، تا جایی که آن قطعات به «نانوپلاستیک» تبدیل شوند که قطعاتی کوچکتر از ۱ میکرومتر هستند.
دکتر آلیسیا ماتئوس کاردناس، رهبر این تحقیق از کالج دانشگاهی کورک، گفت: «کشف کردیم که یک دوجورپا که در آب‌های شیرین زندگی می‌کند، جانور سخت‌پوست کوچکی که «گاماروس دوبنی» (Gammarus duebeni) نامیده می‌شود، قادر است قطعات ریزپلاستیک‌ها را در کمتر از ۴ روز به قطعات و اشکال دیگر، از جمله نانوپلاستیک‌ها تجزیه کند.»
او ادامه داد: «گرچه این جانور در رودهای ایرلند زندگی می‌کند، به گروه بزرگ‌تری از جانوران بی‌مهره متعلق است که معمولا در آب‌های شیرین و اقیانوس‌های سراسر دنیا پیدا می‌شوند. تحقیق ما حاکی از عواقبی جدی در درک سرنوشت ریزپلاستیک‌ها در طبیعت است.»
این جانور بی‌مهره آب‌های شیرین ذرات ریزپلاستیک را به عنوان بخشی از روند تغذیه و هضم خود تجزیه می‌کند.
اما این کشف لزوما خبری خوب برای زباله‌های پلاستیکی غوطه‌ور در اقیانوس‌ها و رودهای ما نیست.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
محققان کشف خود را به عنوان خبری «اخطارآمیز» توصیف کردند و گفتند که گرچه معمولا ریزپلاستیک‌ها در سیستم گوارشی پرندگان دریایی و ماهی‌ها گیر می‌کند، اما کشف جدید نشان می‌دهد که ذرات کوچکتر نانوپلاستیک می‌توانند در اجزای بدن حیوانات پیش بروند و به بافت‌ها و سلول‌های آنها وارد شوند و درنتیجه پیش‌بینی تاثیر آنها بسیار سخت‌تر خواهد بود.
نویسندگان تحقیق گفتند: «این کشف که چنین جانور بی‌مهره رایجی می‌تواند به سرعت مقدار زیادی نانوپلاستیک تولید کند، به ویژه برای محققان نگران کننده است.»
دکتر ماتئوس کاردناس گفت: «این بی‌مهرگان برای زیست بوم بسیار مهم هستند، چرا که مبنع غذای ماهیان و پرندگان هستند و به همین خاطر نانوپلاستیکی که تولید می‌کنند، ممکن است وارد چرخه غذایی شود.»
او افزود: «اطلاعات موجود در این تحقیق به ما کمک می‌کند که نقش حیوانات را در تعیین سرنوشت پلاستیک موجود در آب‌های خود را بهتر درک کنیم ولی به سرعت به تحقیقاتی بیشتر نیاز است تا تاثیر کامل این ذرات بسیار کوچک را کاملا بفهمیم.»
این تحقیق در ژورنال علمی ساینتیفیک ریپورتز (Scientific Reports) منتشر شده است.
© The Independent
