سه هفته بعد از نشت نفت از یک کشتی باری به گل نشسته و چند روز پس از پیدا شدن لاشه ده‌ها دلفین حدود صد هزار نفر روز شنبه در خیابان‌های پورت لوییس، پایتخت موریس، راه‌پیمایی کردند.

تظاهرکنندگان که سیاه‌پوش بودند آرام به راه‌پیمایی در پایتخت پرداختند و شعارنوشته‌هایی همچون «شهروندان، شهروندان بیدار شوید» یا نقاشی دلفین به دست داشتند. برخی نیز پرچم‌های کشور موریس را در دست داشتند. دور چندین مجسمه و از جمله یک مجسمه ملکه ویکتوریا نیز پرچم موریس را پیچیدند.

این تظاهرات یکی از بزرگ‌ترین راه‌پیمایی‌های مردم در تاریخ اخیر کشور موریس بود.

سدیک ۶۵ ساله که حاضر نشد نام کامل خود را بگوید گفت: «دو ساعت طول کشید تا به این جا برسم. قبل از این هرگز جمعیتی به این بزرگی ندیده بودم.»

در گزارش روزنامه سراسری لوموریسین هم آمده است: روشن است که به نقطه عطفی در تاریخ کشورمان رسیده‌ایم.

بسیاری از مغازه‌داران پورت لوییس هم برای شرکت در تظاهرات مغازه‌های خود را بستند و برخی هم جایگاه‌هایی برپا کرده بودند و به تظاهرکنندگان آب‌میوه می‌دادند.

تظاهرکنندگان زیر آفتاب سوزان تابستان در کلیسای جامع سنت لوییس گرد آمدند که یکی از قدیمی‌ترین کلیساهای این کشور است. چندین کنشگر برای مردم سخن‌رانی کردند و از کوتاهی دولت موریس در مقابله با نشت نفت انتقاد کردند و خواستار استعفای دولت شدند.

تظاهرات اندکی مانده به ساعت ۱۳ به وقت محلی آغاز شد و تظاهرات‌کنندگان به صورت خودجوش به خواندن سرود ملی موریس به نام «سرزمین مادری» پرداختند. تظاهرکنندگان شعرهایی از باب مارلی و کایا را نیز همسرایی کردند. کایا موسیقیدان موریسی سبک ساگی (تلفیق سبک‌های سگا و رگی) بود که بیست سال پیش در بازداشت پلیس درگذشت و مرگ وی باعث چهار روز شورش شد.

به گل نشستن کشتی و نشت هزار تن نفت آن باعث برانگیختن خشم گسترده مردم نسبت به دولت شده است. تظاهرکنندگان می‌گویند نشت نفت قابل جلوگیری بود.

کریستین مرله ۱۸ ساله می‌گوید: نشت نفت قابل جلوگیری بود. خیلی کوتاهی کردند. از به گل نشستن (نفتکش بزرگ) واکاشیو تا شروع شدن نشت نفت نزدیک به دو هفته فاصله بود اما دولت دست روی دست گذاشت و هیچ کاری نکرد.

شماری از مردم هم از آسیب‌های بالقوه به محیط زیست ناراحت بودند. شخا بولاکی ۳۷ ساله می‌گوید: فاجعه‌ای برای محیط زیست کشور رخ داده است... اما ذهن مردم و به خصوص جوانان را روشن کرد. مردم نگران محیط زیست هستند.

برخی از تظاهرکنندگان به روشنی نارضایتی خود را از دولت اعلام می‌کردند و معتقدند اقتدارگرایی دولت رو به افزایش است.

چند روز بعد از نشت نفت نیز پلیس نگذاشت خبرنگاران در نشست مطبوعاتی دکتر آرویند بولل نماینده مجلس و رهبر مخالفان شرکت کنند. برونو لورت، کنشگر اجتماعی و یکی از سازمان‌دهندگان اصلی تظاهرات نیز قبلاً ادعا کرده بود که بعد از دیدارش با یکی وزرای دولت سعی کرده‌اند او را مرعوب کنند.

روسلین ۶۵ ساله که حاضر نشد نام کامل خود را بگوید گفت: «دیگر شورش را درآورده‌اند. امیدوارم الان دولت فهمیده باشد مردم دیگر گول نمی‌خورند. مردم دارند به میدان می‌آیند. بهار عربی را دیده‌ایم و اکنون بهار موریس را داریم.» 

مارینا ادوارد ۲۷ ساله که با همسر، پدر، برادر و نوزاد ۲۰ ماهه‌اش به تظاهرات آمده می‌گوید: آمدم تا آینده بهتری برای بچه‌ام بخواهم. این راه‌پیمایی برای آینده است و نشان می‌دهد اگر دولت همچنان کوتاهی به خرج دهد مردم دست به کار خواهند شد.

موریسی‌های ساکن خارج نیز در شهرهایی مثل لندن، پاریس، ژنو و اونتاریو تظاهرات برگزار کردند. هانس بالگوبین ۳۱ ساله که در تظاهرات روبروی کمیسیون عالی موریس در ساوت کینگستون لندن حضور داشت می‌گوید: موریس جامعه منحصر به فردی دارد. همبستگی داریم و در عین رعایت احترام متقابل زندگی می‌کنیم. امروز به این جا آمدم تا با آن که در خارج هستم حمایت خودم را از آن‌ها اعلام کنم.

تظاهرکنندگان با شروع راه‌پیمایی به صورت خودجوش به خواندن سرود ملی پرداختند.