در بسیاری از کشورهای دنیا این روزها، فصل بازگشایی مدارس است. 

سال تحصیلی جدید در حالی شروع می‌شود که تعداد زیادی از دانش‌آموزان، سال تحصیلی قبل را در خانه به اتمام رساندند. همه‌گیری ویروس کرونا باعث شد که در بسیاری از کشورها مدارس نیز همراه باقی اماکن عمومی، تعطیل شوند. در برخی از کشورها مانند ترکیه، حتی خروج از منزل نیز برای کودکان محدود شد. 

با گذشت بیش از هشت ماه از آغاز همه‌گیری کرونا، هنوز میزان تاثیراین ویروس بر کودکان مشخص نیست. در آمارها و تحقیقات بیمارستانی و آزمایشگاهی هنوز پاسخ مشخصی برای میزان ابتلا یا مرگ و میر کودکان بر اثر این بیماری یافت نشده است و از تاثیرات بلندمدت این ویروس بر کودکان نیز اطلاعی در دست نیست. اما یک نکته مشخص است. برخلاف برآوردهای اولیه، کودکان نیز به کووید ۱۹ مبتلا می‌شوند و نیز می‌توانند ناقل بی‌نشانه ویروس به دیگران باشند. 

فارغ از این که در چه کشوری زندگی می‌کنید و سطح درگیری کرونا در محل زندگی شما چقدر است، برای فرستادن دانش‌آموزان به مدرسه لازم است نکات بهداشتی را رعایت کنید. 

شستن مداوم دست‌ها، پرهیز از لمس دیگران، و پوشاندن دهان و بینی با ماسک از مواردی است که همه جا حرفش هست. اما آنچه کمتر درباره آن صحبت شده، مراقبت‌های سلامت روان کودکان است. 

با کودکان خود صادق باشید. لازم است واقعیت را به کودکان خود بگویید. به آنها درباره بیماری، میزان خطر آن و دلایل رعایت نکات بهداشتی توضیح کامل بدهید، بدون آن که آنها را مضطرب کنید. 

از سهل‌گیری یا بزرگنمایی خودداری کنید. اجازه دهید کودکان سوالاتشان را از شما بپرسند. آنها کنجکاو هستند، اما دسترسی اندکی به اطلاعات مناسب سن و سالشان دارند. 

دیدن چهره‌هایی که با ماسک پوشیده شده است، ممکن است باعث اضطراب کودکان بشود. کودکان در سن دبستان می‌توانند احساساتی مانند اندوه، خشم، ناامیدی و استیصال را تجربه کنند. به صرف این که کم سن و سال هستند، احساسات آنها را نادیده نگیرید. 

درباره درمان بیماری و واکسیناسیون با آنها صحبت کنید؛ مانند ارزش‌های کشف واکسن آبله، یا یادآوری واکسن‌هایی که خود کودک تزریق آن را به خاطر  می‌آورد.اگر در مناطقی زندگی می‌کنید که مدارس به صورت کامل بازگشایی خواهد شد، پیش از شروع کلاس‌ها با حضور در فضای آموزشی از رعایت بهداشت عمو می‌ مطمئن شوید. کلاس درس، سرویس‌های بهداشتی و فضاهای اشتراکی مطالعه و ورزش، باید از استاندارهای بهداشتی لازم برخوردار باشند. 

رعایت بهداشت برای کودکان دبستانی  و نگه داشتن ماسک روی صورت برای کودکان دشوار است. حتی اگر تمام شرایط در محیط مدرسه فراهم باشد، تکرار کردن مداوم توصیه‌های بهداشتی ممکن است باعث پرخاشگری کودکان شود. تمام مسئولیت مراقبت بهداشتی را بر عهده کودک نگذارید. کودکان را از سایر افراد جامعه و دوستانشان نترسانید. رعایت بهداشت به این معنی نیست که دیگران «کثیف» هستند. 

اگر در مناطقی زندگی  می‌کنید که کلاس درس به صورت نیمه‌حضوری یا غیرحضوری برگزار می‌شود، مراقب باشید که کودکان به اندازه کافی  تحرک داشته باشند. 

تلاش کنید که ساعات فعالیت آنها تا حد ممکن مطابق با ساعات مشابه حضور آنها در مدرسه باشد. نظم روزانه را برای آنها برقرار کنید تا برنامه درسی و سلامت‌شان دچار آشفتگی نشود. 

تلاش کنید که کودکان ارتباط با حلقه دوستان خود را حفظ کنند و روزانه با آنها مکالمه صوتی و تصویری داشته باشند. آنها را ترغیب کنید تا روش‌های جدید رابطه را بیازمایند. نمونه‌وار، از آنها بخواهید برای دوستانشان نامه بنویسند یا نقاشی بکشند. با دیگر والدین در ارتباط باشید و برنامه‌های جمعی برای دانش‌آموزان تدارک ببینید. کودکان می‌توانند با رعایت فاصله‌گیری اجتماعی با هم بازی کنند و ارتباط دوستانه‌شان را با همکلاسی‌های خود نگه دارند. 

آنها را در جریان تصمیمات جلسات اولیا و مربیان بگذارید. کودکان نیز مانند افراد بزرگسال از بلاتکلیف بودن رنج می‌برند. به آنها درباره زمان برگشتن به مدرسه و دیدار دوستانشان دروغ نگویید. کودکان را در معرض اطلاعاتی که آنها را سردرگم و مضطرب می‌کند، قرار ندهید. در حضور کودکان آماری نظیر تعداد مرگ ومیر روزانه و اخبار ضد و نقیض از ساخت واکسن و شرایط انتقال بیماری، بازگو نکنید. 

اگر نشانه‌هایی از خستگی مفرط، بی‌حوصلگی مزمن، عدم تمرکز، بی‌خوابی، شب‌ادراری یا تفاوت‌های آشکار رفتاری در کودکان خود مشاهده کردید، حتما با مشاوران مدرسه و  پزشک خانواده تماس بگیرید.