پیش از برگزاری مناظره ریاست جمهوری میان دونالد ترامپ و جو بایدن، سازمان‌دهندگان این رویداد با رعایت راهنمای بهداشتی مرتبط با کووید-۱۹ تعداد تماشاگران داخل استودیو را محدود کرده و تماس میان دو نامزد را از جمله سنت فشردن دست پیش از شروع مناظره را لغو کردند. 

اما این رویداد پر هرج و مرج که از قطع مکرر اظهارات بایدن توسط ترامپ و ادعاهای نادرست او از یک سو و ناتوانی کریس والاس در متوقف کردن ترامپ ناشی می‌شد، نکات بسیاری را برای کارشناسان زبان غیرکلامی برجسته کرد. این فرصتی برای تحلیلگران انتخابات بود که به دقت حرکات دو نامزد را که با حرکت بدن، حالت چهره و دیگر حرکات به همان اندازه سخن می‌گوید که با کلام، مطالعه کرده و بگویند این‌ها همه چه تاثیری بر تماشاگران‌شان داشته است.  

پَتی وود، مولف کتاب «بی مقدمه: بیشترین استفاده از نخستین تاثیر، زبان بدن و جذابیت» می‌گوید: «تماشای این (مناظره) سخت دردناک بود.»  

او می‌گوید: «خشم قوی‌ترین عامل متقاعد کردن مردم است. جالب است زیرا ترامپ مناظره را با خشم آغاز کرد و همچنان خشمگین باقی ماند، این تصویری است که از خود داد. او تصمیم گرفته بود که در موضع تهاجمی باشد. او این عمل را بدون استفاده از کلام و دقیقا با نگاه کردن به بایدن و چرخش بالاتنه‌اش به سوی او هنگامی که حرف‌هایش را قطع می‌کرد انجام داد. او با بایدن در نبرد بود.» 

خانم وود که بیست سال مناظرات را تحلیل کرده است می‌گوید از تماشاگران در مورد جذابیت، قدرت، اعتبار و دوست داشتنی بودن نامزدها سؤال شد. 

او می‌گوید کسانی که برتری‌طلبی رئیس جمهور را نقطه قدرتش تلقی می‌کنند او را «نامزد برتر» می‌بینند. «اگر مردم به دنبال این خصوصیت هستند، ترامپ (در مناظره) پیروز شده است. 

اما از جنبه اعتبار و دوست داشتنی بودن نامزد انتخاباتی، معاون سابق ریاست جمهوری، آقای ترامپ را شکست داده است.» 

خانم وود می‌گوید: «او بیشتر لبخند زد، در واکنش‌هایش گرم‌تر بود و کارش در نگاه مستقیم به دوربین و برقراری ارتباط با مردم عالی بود. هدف او از دست ندادن کنترل بود… او ترامپ را به چالش کشید اما صدای خود را بلند نکرد.» 

کریس والاس، مجری مناظره به آقای ترامپ امکان داد خلاف مقررات مناظرات صحبت‌های بایدن را قطع کند و رفتار نامنظمی را که در مناظره سال ۲۰۱۶ (در مورد هیلاری کلینتون) در پیش گرفته بود این بار علیه بایدنِ همیشه آرام تکرار کند. یک ساعت از آغاز مناظره گذشته بود که والاس به ترامپ یادآوری کرد او از مقرراتی که ستاد انتخاباتیش با آن موافقت کرده بوده، سرپیچی کرده است. 

خانم وود می‌افزاید: «ممکن است این رفتار بی‌ادبانه، اهانت‌آمیز و کودکانه یا برتری‌طلبانه تعبیر شود. بایدن مردم را خطاب قرار داد و در حدود ۳۰ دقیقه از وقت مناظره لبخند زد و خندید و به گفته برخی از ناظران اعصابش را کنترل کرد. اما برخی دیگر آن را نبود قدرت تلقی می‌کنند.»  

در تصاویر تلویزیونی دو نامزد در دو سوی صفحه در مقابل یکدیگر نشان داده شدند که در آن دونالد ترامپ با جثه‌ای بزرگ و در دست گرفتن تریبون صفحه را پر کرده بود.  

 حضور او با آقای بایدن که لبخند می‌زد و می‌خندید و مهم‌تر از آن سخنان رئیس جمهور را دروغ خواند و صراحتا به او ‌گفت: «دهانت را ببند، مرد.» در تناقض بود. 

خانم وود می‌گوید: «اگرمن معلم فن سخنوری بودم می‌گفتم: بلندتر.»

او می‌افزاید: «او (بایدن) اغلب هنگامی که ترامپ صحبت می‌کرد به پائین و به تریبونش نگاه می‌کرد که ممکن است به تسلیم در مقابل حملات او تعبیر شود. برخی دیگر می‌گویند این نشانی از کنترل بر اعصابش بوده است.» 

به گفته خانم وود، آقای بایدن همچنین یک قلم در دستش گرفته بود که شیوه‌ای «قدیمی» برای ماندن در کنترل در جریان مناظره است. این به او «اسلحه‌ای» برای مقابله با رئیس جمهور می‌داد که با حضور متغیر و حرکات بدون نظم ترامپ در مقابل تصویر آرام بایدن در تضاد بود.  

وود می‌گوید: «اما این شرایط او را متوقف نکرد. او همچنان به مناظره‌اش ادامه داد. صدایش بلند‌تر و بلندتر می‌شد که موثر به نظر می‌رسید… به همین دلیل باید والاس را در این مورد مسؤول دانست.»  

رئیس جمهور به اظهارات و بیانیه‌هایی که ماه‌ها در کارزارها و کنفرانس‌های خبری کاخ سفید مطرح کرده بود استناد کرد که به دنبال واکنش منفی رسانه‌ها و تشویق هوادارانش در سخنرانی‌هایش نسبت به آن جسورتر شده و اکنون همان نکات را در مناظره‌هایش مطرح می‌کند.  

خانم وود می‌گوید: «فکر نمی‌کنم او (در این مناظره) شکست خورده باشد.»