ژاپن پنجمین تولیدکننده بزرگ دی‌اکسیدکربن در جهان است و قصد دارد خود را قانوناً ملزم کند مه تا سال ۲۰۵۰ میزان انتشار کربن را به صفر برساند.

به گزارش نشریه نیکه‌یی آسیا، یوشی‌هیده سوگا، نخست وزیر ژاپن که هفته پیش به این سمت رسید، قصد دارد این هدف‌گذاری جدید را روز دوشنبه در اولین سخنرانی خود در مجلس اعلام کند.

این هدف‌گذاری جدید باعث می‌شود که ژاپن خود را با اهداف اتحادیه اروپا هماهنگ کند که سال گذشته همین هدف را برای خود تعیین کرد.  

ژاپن که سومین اقتصاد بزرگ دنیا است، با گرفتن این تصمیم، دومین کشور آسیایی پس از کره جنوبی است که می‌خواهد تا سال ۲۰۵۰ به این دستاورد مهم دست یابد.

هدف این است که ژاپن طبق پیمان پاریس، انتشار کربن را به حداقل برساند تا متوسط دمای هوا بیش از ۱.۵ درجه سانتیگراد نسبت به دوره پیشاصنعتی افزایش نیابد.

ژاپن پیش‌تر جویای مهار ۸۰ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای در همین بازه زمانی بود، اما عدم تعهد به هدفی واضح باعث شد تا دولت به مشتاق و شفاف نبودن در زمینه مبارزه با بحران تغییرات اقلیمی متهم شود.

احتمالاً ژاپن برای رسیدن به این هدف باید در برنامه‌های خود برای تولید انرژی، تجدیدنظر اساسی کند.

به گزارش نیکه‌یی آسیا، طبق برنامه‌های کنونی این کشور، تا سال ۲۰۳۰ حدود ۵۶ درصد کل انرژی مصرفی در آن همچنان از انرژی گرمایی ناشی از سوخت‌های فسیلی مانند ذغال سنگ و گاز، ۲۲ تا ۲۴ درصد آن از انرژی‌های تجدید‌پذیر مانند انرژی خورشیدی و باد، و ۲۰ تا ۲۴ درصد آن نیز از انرژی هسته‌ای تأمین می‌شود.

در مقایسه با ژاپن، در بریتانیا نسبت برق تولید شده از انرژی‌های تجدیدپذیر در سه‌ماهه دوم سال ۲۰۲۰ حدود ۴۴.۶ درصد بوده است، حال آن که این نسبت برای ذغال‌سنگ در کمترین حد خود، یعنی ۰.۵ درصد بوده است، و ۳۴.۴ درصد نیز به گاز اختصاص یافته بوده است. دولت بریتانیا ماه گذشته اعلام کرد که ۱۷.۶ درصد از کل برق تولیدی در کشور با استفاده از انرژی هسته‌ای تأمین شده است.

سرمایه‌گذاران گفته‌اند که این تغییر آشکار در سیاست‌های ژاپن، با برنامه‌های آن کشور برای تأسیس ایستگاه‌های جدید استخراج ذغال سنگ مغایرت دارد.

جن اریک ساگستاد، مدیرعامل شرکت نروژی مدیریت دارایی‌های استوربرند، در مصاحبه با رویترز گفت: «کشوری مانند ژاپن که اقتصادش به شدت به استخراج ذغال‌سنگ وابسته است، باید تعهد بدهد که هرچه زودتر برنامه‌ای برای کاهش استخراج ذغال سنگ ارائه می‌دهد، وگرنه این تصمیمش قابل اتکا نیست.»

شرکت استوربورد سرمایه‌ شرکت‌های ژاپنی به ارزش حدود ۹۰ میلیارد دلار را اداره می‌کند و وضعیت ذغال‌سنگ ژاپن همواره برایش اهمیت دارد.  

آقای ساگستاد گفت: «ظرفیت‌های ژاپن در زمینه انرژی خورشیدی و بادی بسیار زیاد است و نخست وزیر سوگا می‌تواند به این امر شتاب بیشتری دهد و کاری کند که نظام انرژی کشور پیشرفته شود و از وابستگی به ذغال‌سنگ نجات یابد.»

دکتر کریستین سوراک، استادیار جامعه‌شناسی دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی لندن و مدرس ارشد سابق سیاست ژاپن در دانشگاه مطالعات شرقی و آفریقایی لندن (سواس)، در مصاحبه با ایندیپندنت گفت که حرکت به سوی استفاده بیشتر از انرژی‌های تجدیدپذیر «آسان نیست، اما ممکن است»؛ مخصوصاً اگر دولت با آن همراهی کند.

او گفت: «ژاپن علاوه بر سوخت فسیلی، از قدیم به انرژی هسته‌ای نیز وابسته بوده است و تا پیش از سال ۲۰۱۱، حدود ۳۰ درصد انرژی خود را از این منبع تأمین می‌کرده است. این کشور پیش از فاجعه فوکوشیما قصد داشت این مقدار را به ۵۰ درصد برساند، اما آن نقشه‌ها نقش بر آب شد. حالا ژاپن دوباره به دنبال گزینه‌های محیط‌زیستی‌تری برای تولید انرژی می‌گردد و می‌خواهد روی آن برنامه‌ها کار کند.»

«ژاپن در راه کربن صفر شدن با موانع نسبتاً کمتری مواجه است. این کشور تقریباً همه نفت و ذغال‌سنگ مورد نیاز خود را وارد می‌کند و بدین ترتیب، در این راه با فشار داخلی کمتری از سوی تولیدکنندگان سوخت‌های فسیلی مواجه است. علاوه بر آن، استفاده از انرژی‌های پاک باعث می‌شود که بتوان سهم بیشتری از انرژی را در داخل کشور تولید کرد و این امر به‌نوبه‌خود باعث ایجاد موقعیت‌های شغلی و ساخت و ساز بیشتر در کشور می‌شود.»

او افزود: «سالیان متمادی است که اجرای طرح‌های زیرساختی مانند قطارهای تندرو و پل‌های غول‌آسا، هم به گردش چرخ اقتصاد ژاپن کمک می‌کند و هم حزب لیبرال‌دموکرات این کشور را در مسند قدرت نگه داشته است. انرژی پاک، راهبرد بعدی این کشور برای ادامه این روند است، که می‌تواند اثرات زیست‌محیطی  مثبتی هم داشته باشد.»

ژاپن سیاست‌های خود را تنها چند هفته پس از آن تغییر می‌دهد که شی جین‌پینگ، رئیس جمهوری چین، در اقدامی غافلگیرکننده در نشست مجمع عمومی سازمان ملل اعلام کرد که آن کشور می‌خواهد تا سال ۲۰۶۰ انتشار کربن خود را به سفر برساند. این نخستین بار است که چین، بزرگترین تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای در جهان، چنین تصمیمی گرفته است.