شنبه شب در ورزشگاه ومبلی، با یک رای داوران در برابر الکساندر اوسیک شکست خورد. این مبارزه‌‌ای حذفی بود که برنده‌اش باید با آنتونی جاشوا بازی می‌کرد، و از بسیاری جهات آخرین رقص پای کیسورا به حساب می‌آمد. جاشوا در کنار رینگ ایستاده بود، و سعی می‌کرد به دوست قدیمی‌اش کیسورا کمک کند که از رینگ برنده بیرون بیاید.

نتیجه مبارزه خشم زیادی برانگیخت، ولی ظاهرا ورود اوسیک و خروج کیسورا هر دو به تعویق افتاده بود. اگر این مبارزه در ورزشگاه او-2 در برابر هجده‌هزار هوادار متعصب کیسورا برگزار می‌شد، شاید تصمیم نهایی غیرمنصفانه به نظر می‌آمد. اما آن ورزشگاه به دلیل شیوع کرونا فعلا بسته است.

پس از مبارزه و با نزدیک شدن نیمه‌شب، خیلی‌ها می‌گفتند که سه داور مسابقه باید در حق کیسورا منصفانه تر عمل می‌کردند. اما این بحث‌ها گمراه کننده است، چرا که برنده مبارزه همیشه کسی نیست که جسورتر باشد. اما باختن مبارزه بخشی از نکات تحسین‌انگیز سابقه دل بوی کیسورا بوده. و در نهایت، انتخاب میان مهارت در مشت‌زنی و جسارت در مبارزه، معنایی ندارد.  

کیسورا مبارزه را منصفانه باخت، و شجاعت و روحیه‌اش در سراسر مسابقه روشن بود. او هرگز از حمله باز نایستاد، ولی پس از راند سوم مثل مردی بود که به خاطر رسالیتی می‌جنگد، مردی که می‌داند زنگ پایان مبارزه باید گواهی بر اشتیاق و توانایی او در باختن باشد. او در این زمینه برنده شد، ما هنوز دوستش داریم، و بی‌تردید هنوز نیازی نیست که بازنشسته شود.

کیسورا بی‌نقص شروع کرد. دیوید هی، رقیب سابق و مربی فعلی‌اش، از نتیجه مبازه خشمگین بود ولی نگاهی دقیق‌تر نشان می‌دهد که دل بوی چرا شکست خورد.

اوسیک در راندهای اول و دوم از ضرباهنگ بازی کیسورا غافلگیر شد. کیسورا که از برتری وزن برخوردار بود، به اوسیک اوکراینی فشار آورد، اما پس از آن، بخت خود را از دست داد. دیگر چالاکی آغاز مبارزه را نداشت، و اوسیک دقیقا می‌دانست که چه باید بکند. اوسیک شاید هرگز بوکسور سنگین‌وزن بزرگی نشود، ولی همیشه در رینگ بوکس متفکری بزرگ است.

همین که اوسیک هماهنگی دستها و پاهایش را به دست آورد و از ضربه‌های هوک کیسورا دوری کرد، وضع مبارزه عوض شد. کیسورا دچار ضدحمله‌های اوسیک شد که صورتش را متورم کرد. در راند هفتم، به رغم انکار خودش، آسیب سختی دیده بود و سکندری می‌خورد. لحظه نگران کننده‌ای بود.

کیسورا بعد از راند سوم دیگر ضربه کاری به حریف نزد. در راندهای ده و یازده کمی به فرم قبلی برگشت اما این راندها را هم باخت. اوسیک تمرکز داشت، سخت‌کوش بود، و مبارزه را در دست گرفت.

تقریبا همه اتفاق نظر دارند که اوسیک ده راند از دوازده راند را برد. مبارزه در دو راند با فاصله دو امتیاز به نفع اوسیک تمام شد. او اکنون قهرمان است. دل بوی باید استراحت کند، خودش را برای مبارزه بعدی آینده کند و امیدوار باشد که به صحنه برگردد.