این هفته بار دیگر توجه مردم ایران و افغانستان به دشواری زندگی مهاجران افغان در ایران جلب شد. فرشته حسینی، هنرپیشه شناخته‌شده افغان ساکن ایران با یک پست اینستاگرامی خود شوری برپا کرد. پیام او دردناک و تاسف‌آور بود؛ این بازیگر سینمای ایران نوشت: «امروز صبح وقتی خواهر کوچکم نتوانست در مدرسه آنلاین شرکت کند، مادرم متوجه شد که سیم‌کارتش مشکلی دارد. به مخابرات می‌رود و مشکل را می‌گوید.»

اما کارمند مخابرات می‌گوید: «صاحب سیم‌کارت باید بیاید. حالا این صاحب سیم‌کارت فردی بوده که قادر به خرید سیم‌کارت بوده و برای مادرم زمانی سیم‌کارت خریداری کرده بود. چون مادر من خودش نمی‌تواند سیم‌کارت بخرد برای این که مدارک اقامتی‌اش، "کارت آمایش" است.»

این کارت به مهاجران قانونی افغان داده می‌شود اما با وجود این کارت، فروش سیم‌کارت به شهروندان افغان ممنوع است.

او می‌پرسد که چرا نباید خواهر او که در ایران به دنیا آمده و دانش‌آموز است، از حق تحصیل محروم شود.

در ایران به دلیل گسترش ویروس کرونا، آموزش از راه دور انجام می‌شود و دسترسی سه میلیون شهروند مهاجر به اینترنت محدود است.

فرشته حسینی نام آشنایی برای هنردوستان صنعت سینمای فارسی‌زبان است. او هم در سینمای ایران و هم در سینمای وطن خودش افغانستان شناخته شده است.

خانم حسینی در سال ۱۳۷۶ در تهران به دنیا آمده است. او فن بازیگری را پیش استادان برجسته مانند اصغر محبی، مهتاب نصیرپور، محمد رحمانیان که از نام‌های برجسته سینمای ایران‌اند، فراگرفته است.

برای این ستاره سینمای که پلی است بین سینمای ایران و افغانستان، شروع بازیگری از سن نوجوانی رقم خورد. او از حدود ده سالگی کار را با تئاتر شروع کرد و راهش را به داستان‌های پرطرفدار «برادران محمودی» گشود، تا این که سرانجام جایزه بهترین هنرپیشه زن را در فیلم «رفتن» در شانزدهمین جشنواره بین‌المللی مراکش به دست آورد.

او در دو فیلم «شکستن هم‌زمان بیست استخوان» و «هفت و نیم» برادران محمودی نیز نقش داشت.

تئاترهایی که او در آن‌ها شرکت کرده است، «خشونت علیه زنان»، «سینماهای من»، «شازده کوچولو»، «ماهی سیاه کوچولو»، «من موجودی احساساتی هستم»، «یک خاطره، یک مونولوگ، یک فریاد و یک نیایش» است.

اما همه این دستاوردها، زندگی و عشق به ایران نتوانسته است راه فرشته حسینی را برای یک زندگی عادی در ایران باز کند.

او در گفت‌وگویی با تلویزیون طلوع از پربیننده‌ترین شبکه‌های افغانستان در پاسخ به سؤال خبرنگار که پرسیده بود پیشرفت‌تان در چشم کسانی که شما را به حقارت نگاه می‌کند، چیست گفته بود که او از همکاران ایرانی‌اش چیزی جز مهر و محبت و تشویق ندیده است.

اما داستان فرشته حسینی که می‌تواند سفیر دوستی بین مردمی با فرهنگ مشترک باشد، به دلیل سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران که مهاجران افغان را حتی از داشتن یک سیم‌کارت به نام خودشان محروم کرده‌است، شاید متفاوت باشد.