رضا قاسمی با «رمان همنوایی شبانه ارکستر چوب‌ها» و پس از آن «چاه بابل» و «وردی که بره‌ها می‌خوانند»، «خویشاندی» خود را در وهله اول با انسان ایرانی به اثبات می‌رساند