کاخ سفید و رئیس جمهور آمریکا، دونالد ترامپ اصرار دارند که کسر از مالیات «ناهار سه مارتینی» (اصطلاحی که در آمریکا برای نهار راحت و آرام در مذاکرات تجاری و حقوقی به کار می‌رود)  بخشی از بسته محرک ۹۰۰ میلیارد دلاری باشد که این هفته کنگره با آن موافقت کرد. 

احتساب هزینه صورت‌حساب غذا و مشروباتی که با مشتریان و شرکای تجاری صرف می‌شود، به عنوان هزینه قابل کسر از درآمد مشمول مالیات شرکت‌ها، موضوعی است که منتقدانی از هر دو سوی طیف سیاسی در آمریکا داشته است. 

ست هانلون، دستیار ویژه سابق سیاست‌های اقتصادی در دولت رئیس جمهور سابق باراک اوباما و یکی از اعضای ارشد مرکز پیشرفت آمریکایی (سنت فور امریکن پراگرس)، گفت: «این کسر از مالیات ناهار سه مارتینی نامیده می‌شود زیرا وقتی کارمندان یک شرکت قرار باشد هزینه ناهارشان را به حساب شرکت بگذارند و شرکت آن را از درآمد مشمول مالیات خود کسر کند، به یک معنا دارد یارانه از دیگر مالیات‌دهندگان می‌گیرند و در این وضعیت، کارمندان غذاهای عجیب و غریب و گران‌قیمت سفارش می‌دهند.»

منطق پشت سر این کسر مالیاتی این است که شما باید پول خرج کنید تا پول دربیاورید و این سود شرکت است که باید بر آن مالیات بسته شود، نه درآمد ناخالص. 

به گفته برایان گال، استاد حقوق در دانشگاه جورج تاون در واشینگتن دی سی، این کسر مالیاتی برای سالیان دراز مورد سوءاستفاده بوده است. 

وی گفت که مالیات‌دهندگان «به سرعت دریافتند که اساساً برای دولت غیرممکن است که درباره هدف واقعی این هزینه‌ها چه برای غذا و چه برای سرگرمی‌های تجاری حسابرسی کند» و همچنین اداره مالیات «از دهه ۱۹۳۰ به این سو» بر سر حسابرسی این هزینه‌ها دچار مشکل بوده است. 

در سال ۱۹۹۳، کنگره میزان کسر از مالیات را به ۵۰ درصد صورت حساب غذا کاهش داد. به گفته آقای گال، محدودیت‌هایی وضع شد که شامل دفعات استفاده از این کسر مالیاتی و نیز «الزامات سخت‌گیرانه برای مستندسازی این هزینه‌ها» بود. 

در سال ۲۰۱۷، کنگره برای جبران سایر کاهش مالیات‌ها به طور کامل این کسر مالیاتی را حذف کرد. اما در سال جاری دولت ترامپ آیین‌نامه‌ای صادر کرد که قانون جدید  را طوری تفسیر می‌کند که بر اساس آن کسر از مالیات همچنان مجاز است. 

آقای گال گفت: «آن‌ها ادعا کردند که قانون ۲۰۱۷ تنها کسر مالیات مربوط به قلم سرگرمی را خاتمه داده است. گرچه تفسیر کلمه سرگرمی از دهه ۱۹۶۰ شامل غذا هم بوده است.»

قانون ۲۰۱۷ به الزام مستندسازی پایان داد و بسته محرک این هفته کسر ۵۰ درصدی از مالیات را به پایان رساند. این بدان معناست که صد درصد صورت حساب غذا را می‌توان از درآمد مشمول مالیات کسر کرد. 

آقای گال گفت: «هیچ شاهدی وجود ندارد که کسر هزینه غذا از درآمد مشمول مالیات شرکت‌ها تقاضا برای رستوران‌ها را افزایش می‌دهد. اما شواهد کاملاً خوبی وجود دارد که با وجود این کسر مالیاتی شرکت‌ها بیشتر ادعا می‌کنند که غذا را با مشتری و شریک تجاری با هدف کسب‌وکار خورده‌اند.» 

به گفته آقای هانلون، آدم‌هایی که شرکت دارند «هزینه‌های زندگی شخصی و مصرف خصوصی خود را از درآمد مشمول مالیات کسر می‌کنند که به طور معمول مجاز نیست. به عبارت دیگر، مردم عادی نمی‌توانند هزینه غذایشان را از درآمد مشمول مالیات کسر کنند.» 

آقای ترامپ بارها و بارها در حمایت از این کسر مالیاتی توییت کرده است. 

آقای گال می‌گوید: «من حدس می‌زنم که این در لایحه نهایی درج شود، زیرا وزیرخزانه‌داری، منوچین خواهان آن است. شاید آن‌ها فکر می‌کنند که قابل کسر بودن این هزینه‌ها آثار سودمند دارد. اما خیلی چیزها هست که رئیس جمهور به آن باور دارد که درست نیست.» 

به گفته آقای هانلون، در مقایسه با انتخاب‌های سیاستی دیگر، کسر این هزینه‌ها از درآمد مشمول مالیات «راهی بسیار بدی برای کمک به رستوران‌هایی است که اینک دچار کسادی هستند. به خصوص این راه فوق‌العاده بدی برای کمک به کارکنان رستوران‌ها است.» 

وی گفت: «قابل فهم نیست که چرا دونالد ترامپ این قدر به اجرای این سیاست اصرار دارد. شاید او به دنبال منافع شخصی خود است و به عنوان صاحب استراحتگاه‌ها و رستوران‌های متعدد فکر می‌کند این کار به سود کسب‌وکارهای او اضافه می‌کند.»