پهنای دور کمر زنان، عامل مهمی در سلامت

یک مطالعه جدید حاکی است زنانی که فکر می‌کنند به دلیل قرار داشتن در طیف عادی «شاخص نسبت وزن به قد»، از نظر وزنی سالم هستند، ممکن است به دلیل پهنای دور کمرشان ناخواسته در بالاترین خطر مرگ زودرس قرار داشته باشند.

این پژوهش یادآور می‌شود که برخی از افرادی که گمان می کردند وزنشان عادی است، ممکن است ناآگاهانه در خطر بالای ابتلا به بیماری‌های مرتبط با چاقی باشند.

بر اساس رهنمودهای جاری، پزشکان لازم است «شاخص نسبت وزن به قد» بیماران را فقط هنگام ارزیابی احتمال مبتلا شدن آنان به ناراحتی‌هایی از قبیل بیماری قلبی و سرطان، لحاظ کنند.

پژوهشگران متوجه شدند که این دیدگاه، به این معنا است که به اندازه کافی به عامل بسیار مهم وزن اضافی بدن در ناحیه کمر، یا چربی مرکزی، توجه نمی‌شود.

آنان دریافتند که این «فرصت از دست رفته» نه تنها به این معناست که بیماری‌های مرگبار پیش از آنکه خیلی دیر شده باشد، تشخیص داده نمی‌شوند، بلکه همچنین این تصور نادرست به زنان القا می‌شود که سالم و تندرست هستند.

وی بائو، استاد واگیر رشناسی در کالج بهداشت عمومی دانشگاه آیوا، گفت: «ما باید پزشکان را ترغیب کنیم که هنگام ارزیابی خطرات مرتبط با سلامتی بیمار، نه فقط به وزن، بلکه به شکل بدن آنان نیز توجه کنند».

در مطالعه مذکور که در نشریه انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده است، پژوهشگران وزن، اندازه‌های بدن و وضع سلامتی ۱۵۶ هزار زن در دوره پسا-یائسگی و در سین بین ۵۰ و ۷۹ سال را در یک دوره ۲۴ ساله تا ۲۰۱۷ پی‌گیری کرده‌اند. 

با استفاده از داده‌های یک برنامه سلامت زنان، معلوم شد احتمال مرگ زنان که «شاخص نسبت وزن به قد» آن‌ها «سالم» است، اما پهنای کمرشان زیاد است، در محدوده زمانی مورد مطالعه، ۳۱ درصد بیشتر است.

معنای این نتیجه‌گیری این است که زنان دارای دور کمر پهن‌تر، مانند افراد چاق و کسانی «شاخص نسبت وزن به قد» آن‌ها «بالا» است، اندکی بیشتر از دیگران در برابر ابتلا به بیماری‌هایی با خطر جانی، آسیب پذیرند.

آستانه دور کمر در زنان ۸۹ سانتیمتر تشخیص داده شده است که گذر از آن می‌تواند خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها را افزایش دهد. بیماری قلب و عروق و سرطان‌های مرتبط با چاقی، از دلایل اصلی مرگ در میان کسانی بود که «شاخص نسبت وزن به قد» آن‌ها عادی بوده، اما پهنای دور کمرشان زیاد بود.

یافته‌ها همچنین نشان داده است که نسبت ماهیچه به چربی، که در اندازه‌گیری «شاخص نسبت وزن به قد» برآورد نمی‌شود، باید به حساب آورده شود.

پروفسور بائو گفت: «بر اساس رهنمودهای جاری، افراد دارای ‌وزن عادی در «شاخص نسبت وزن به قد» بدون توجه به چاقی ناحیه مركزی بدن، عموما در آزمايش‌های بالینی عادی تلقی می‌شوند. این می‌تواند به فرصتی از دست رفته برای ارزیابی خطر و استفاده از شیوه‌های درمان بهتر در این گروه دارای نسبت خطر بالا، منجر شود».

پژوهشگران می‌پذیرند که محدودیت‌هایی در این مطالعه وجود داشته است، از جمله این که آنها فقط به زنان مسن‌تر و یائسه توجه کرده‌اند و مجبور بودند به اندازه دور کمر تکیه کنند، زیرا اطلاعات تصویری از بافت چربی نداشتند.