مسابقه شنبه شب در دبی ممکن است یک پایان کار باشکوه برای حرفه مشتزنی کارل فرامپتون معروف به جاکال باشد. او در این مسابقه برای عنوان قهرمانی وزن فوق سبک در مقابل جمل هرینگ قرار خواهد گرفت.
فرامپتون موفق به کسب عناوین جهانی در مسابقات میان وزن و سبک وزن شده است. چندین بار در بازیهای نفسگیر مغلوب شده است. بارها مصدوم شده است. از یک پرونده قضایی جان سالم به در برده است. جشنهای باشکوه در میخانهها برگزار کرده است. از حریفان فریب خورده است. مورد توهین قرار گرفته است. و محبوب طرفدارانش بوده است. او که مورد احترام و ستایش است، اینک قرار است در بزرگترین بازی زندگی خود به میدان رود.
هرینگ یک سال بزرگتر از فرامپتون، در ۳۵ سالگی خود است. فقط ۲۴ بار مبارزه کرده است. او سرباز سابق نیروی دریایی است و در ماموریتی خونین و وحشتناک در عراق شرکت داشته است. او با قلب خود میجنگد. او سال گذشته از کرونا جان سالم به در برد. او یکی از بهترین مردان این ورزش است. هیچ پیروزی چشمگیری در کارنامه او وجود ندارد. بگذارید این را واضح بدانیم. اما اندازه او و عزم او با هم ترکیب شده و او را به یک حریف قدرتمند تبدیل میکند. فرامپتون شش اینچ کوتاهتر است و برد مشتهایش نیز احتمالاً همیناندازه کمتر است. هرینگ در مقابل تن و جثه بزرگی دارد. او یک پنجه جنوبی است.
فرامپتون گفت: «هرینگ مطمئناً از آن نوع پسرهایی نیست که شما بخواهید او را برای دعوا تعقیب کنید. من مردانی را که از من بلندتر بودهاند و پنجه جنوبی هم بودهاند، شکست دادهام. من میدانم چگونه او را بزنم.»
اما دیگران معتقدند که هرینگ باهوشتر از آن است که به نظر میرسد و او میداند که چگونه یک مرد کوتاه قد را کتک بزند. هرینگ میتواند به سادگی با مشت و لگد راه خود را به پیروزی بگشاید.
یک نظر، که هرینگ آن را انکار میکند، این است که این آمریکایی در فوقسبک کم میآورد، چرا که حفظ وزنش به او فشار زیادی آورده است. فرامپتون اولین بوکسور بریتانیایی نخواهد بود که از یک قهرمان گیر کرده در نبرد با ترازو سود میبرد. فرامپتون در اصل میتواند هر آنچه را که دوست دارد بخورد و از دو هفته حضورش در دبی پشت میزهایی پر از کباب و غذاهای خوشمزه لذت ببرد. به راحتی میتوان گفت که کارل در موقعیت بسیار خوبی قرار دارد و پس از به صدا درآمدن اولین زنگ این امر بسیار مهم خواهد بود.
فرامپتون غول بوکس ایرلند است و از همان ابتدا در جایگاه نخست قرار داشته است. او از مراکز تفریحی در بلفاست به سالنهای صاحبنام در اولستر و کینگز نقل مکان کرد. در مسابقات باشگاهی در باشگاه ادیسه مشتزنی کرد. اولین عنوان جهانی خود را در یک کارخانه کشتیسازی در اسکلههای بلفاست در سپتامبر ۲۰۱۴ به دست آورد. طرفداران فرامپتون در بیعت با او ماندهاند. حرفه مشتزنی او قطعاً سفر شگفتانگیزی بوده است.
در سال ۲۰۱۶ در منچستر در یک بازی که همه بلیتهایش فروش رفته بود، فرامپتون مقابل قهرمان شکستناپذیر جهان و محبوب تماشاچیان محلی، اسکات کوئیگ، یک مبارزه عجیب وغریب داشت، اما پیروزی او فوقالعاده بود. سپس به نیویورک رفت و در مقابل یک قهرمان بدون شکست جهان، لئو سانتا کروز، قرار گرفت. این یک مبارزه فراموشنشدنی، یک پیروزی شاد، یک عنوان جهانی در وزن فوق سبک بود. آن بازی چشم خشک برای هیچ تماشاگری باقی نگذاشت.
فرامپتون ژانویه بعد در لاس وگاس به سانتا کروز باخت، اما هوادارانش به او وفادار باقی ماندند. او مدیرش را عوض کرد. و با جیمی مور همکاری جدیدی را در سالن ورزشی آغاز کرد. کاروان به زودی با پیروزی به بلفاست بازگشت و سپس بلیتهای یک شب حماسی دیگر تنها سه روز قبل از کریسمس در سال ۲۰۱۸ در ورزشگاهی در منچستر فروخته شد. چه مبارزهای بود! فرامپتون عنوان آیبیاف (IBF) را در یک مسابقه نفسگیر با جاش وارینگتون از دست داد. او پس از آن باخت شاید کمی افسرده شد. نمیدانست چرا باخته است. از آن شب به بعد به واسطه کرونا چند مبارزه او لغو شد و فرامپتون فقط دو بار جنگیده است. در آن مبارزات، او دستان خود را زخمی کرد. اما اکنون بدنش استراحت کرده است و از سالها مشت و استرس و درد بیامان بهبود یافته است. مبارزه با هرینگ اولین بار در ژوئن گذشته برای بلفاست برنامهریزی شده بود. اما بعد لغو شد.
مبارزه در دبی به زیبایی برای تاریخ آماده است. اگر او پیروز شود، فرامپتون اولین قهرمان جهان در سه وزن از جزیره ایرلند خواهد شد.
پستی که توسط کارل فرامپتون به اشتراک گذاشته شده است (theframpton)
فرامپتون که در ۲۸ مبارزه خود از ۳۰ مبارزه باشگاهی پیروز بوده است، تأیید کرد: «من دیگر جنگهای باشگاهی را متوقف کردهام. مسابقات را کاهش دادهام. من زندگی میکنم. مانند یک ورزشکار حرفهای زندگی میکنم و برای این مبارزه آماده هستم. این نبردی است که باید حتماً در آن پیروز شوم.»
شکست قطعی او در این مبارزه، یعنی نه شکست با اختلاف چند امتیاز، باعث خواهد شد که فرامپتون در موقعیتی مبهم قرار گیرد. این جایی است که ورزشکار آنقدر نیرو دارد که در میدان مبارزه حاضر شود، اما نه آنقدر که پیروز شود. در آن موقعیت، ورزشکار حرفهای مجبور به اتخاذ تصمیمهای دشوار خواهد بود. هرگز نباید اجازه داد که فرامپتون به مردی تبدیل شود که مبارزان جوانتر با او سنجیده شوند. او شایسته بهتر از این است و من اعتقاد دارم هر وقت زمانش برسد او با وقار حرفه مشتزنی را ترک خواهد کرد.
اما هنوز آن زمان نرسیده است. وقتی زنگ مسابقه به صدا درآید، پژواکش به میلیونها تماشاچی در خانهها خواهد رسید. هیچ کس از طرفداران فرامپتون سر جایش بند نخواهد بود. ایستاده مبارزه را تماشا خواهد کرد. فریاد خواهد کشید. و از دور قهقهه خواهد زد. و به نظر من، کارل طرفدارانش را ناامید نخواهد کرد. فرامپتون مبارزات سخت را ساده و مبارزات راحت را به سختی برده است. هرینگ در مییابد که قد و قامت وی جوابگوی تکنیک و تجربه حریف نیست. مشتهای فرامپتون نیز سختتر از آن چیزی است که هرینگ فکر میکند. این مسابقه یک مسترکلاس مشتزنی خواهد بود.
© The Independent