طبق گزارش یک اندیشکده‌ که روز پنج‌شنبه منتشر شد، انتشار گازهای گل‌خانه‌ای چین در سال ۲۰۱۹ از سرجمع آن در کل کشورهای توسعه‌یافته بیش‌تر بوده است.

طبق یافته‌های پژوهش جدید اندیشکده‌ رودیوم، انتشار کربن این ابرقدرت جهان در سال ۲۰۱۹ بیش از سه برابر سال ۱۹۹۰ بود و در طول آن دهه  ۲۵ درصد افزایش یافته بود. کل انتشار کربن جهان در سال ۲۰۱۹ برابر با ۵۲ گیگاتن بود و سهم چین از آن میزان به ۲۷ درصد افزایش یافته بود.

یعنی طبق این گزارش، این کشور نه تنها در طول این دهه در آلوده‌سازی گرمایشی سیاره زمین از ایالات متحده پیشی گرفت، بلکه «نخستین بار انتشار کربن آن از سرجمع کشورهای توسعه‌یافته نیز بیش‌تر شد.» ایالات متحده با انتشار ۱۱ درصد گازهای گل‌خانه‌ای جهان، در سال ۲۰۱۹ در جایگاه دوم فهرست آلاینده‌ترین کشورهای جهان قرار داشت.

در این گزارش، میزان انتشار گازهای گل‌خانه‌ای تمام کشورهای عضو سازمان اقتصادی بینادولتی او.ای.سی.دی (سازمان همکاری و توسعه اقتصادی) و ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا آمده است.

همچنین، طبق یافته‌های این گزارش، هندوستان نخستین بار در انتشار گازهای گل‌خانه‌ای از اتحادیه اروپا پیشی گرفت و با اختصاص ۶.۶ درصد انتشار گازهای گل‌خانه‌ای جهان در جایگاه دوم فهرست آلاینده‌‌ترین کشور‌ها قرار گرفت. سهم اتحادیه اروپا در این دوره زمانی ۶.۴ درصد بوده است.

البته محققان گروه رودیوم خاطرنشان کردند که با توجه به آن که چین با ۱ میلیارد و ۴۰۰ میلیون نفر پرجمعیت‌ترین کشور جهان است، انتشار سرانه گازهای گل‌خانه‌ای در آن کشور همچنان از جهان توسعه یافته کم‌تر است.

سرانه انتشار گازهای گل‌خانه‌ای چین در سال ۲۰۱۹ به ۱۰.۱ تن رسید که به معنای سه برابر شدن در عرض ۲۰ سال است. اما این سرانه همچنان از سرانه کشورهای او.ای.سی.دی ( ۱۰.۵ تن) کم‌تر است و نیز بسیار کم‌تر از سرانه آمریکا (۱۷.۶ تن) است.

داده‌های نهایی سال ۲۰۲۰ هنوز منتشر نشده است، اما طبق پیش‌بینی این اندیشکده، سرانه انتشار گازهای گل‌خانه‌ای چین از متوسط آن در کشورهای او.ای.سی.دی پیشی خواهد گرفت، زیرا سال گذشته مقدار خالص انتشار گازهای گل‌خانه‌ای در چین ۱.۷ درصد رشد داشت، در حالی که به علت همه‌گیری کرونا، میزان آلودگی تقریباً در تمامی کشورهای دیگر کاهش یافت.

انتشار گازهای گل‌خانه‌ای در چین رو به افزایش است و دلیل آن تا حد زیادی گسترش مصرف زغال‌سنگ در کارخانه‌ها است، اما انتشار مواد آلاینده در چین از قدیم کم‌تر از کشورهای توسعه یافته بوده که اقتصادهای صنعتی‌شان از اواسط قرن نوزدهم عامل بحران‌های زیست‌محیطی بوده است.

در گزارش اندیشکده رودیوم آمده است: «سهم زیادی از دی‌اکسیدکربنی که سال به سال وارد جو شده است، صدها سال قدمت دارد. یعنی گرمایش کنونی زمین، هم ناشی از انتشار اخیر گازهای گل‌خانه‌ای است، هم حاصل گذشته‌های دورتر.»

طبق این گزارش، مقدار گاز گل‌خانه‌ای که کشورهای توسعه یافته از سال ۱۷۵۰ منتشر کرده‌اند، چهار برابر سرجمع آن در چین بوده است.

البته اندیشکده رودیوم اخطار داده است که در افزایش ۱.۱ درجه سانتیگرادی گرمای زمین نسبت به دوران پیشاصنعتی نباید نقش بیش‌ازحدی برای آن بخش از انتشار گازهای گل‌خانه‌ای قایل شد، زیرا بخش اعظم آن در گذر ده‌ها سال جذب چرخه کربنی کره زمین شده است. همچنین، در این گزارش آمده است: «اما هنوز راه زیادی مانده است تا چین از سرجمع انتشار گازهای گل‌خانه‌ای در کشورهای او.ای.سی.دی پیشی‌ گیرد.»

جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا، ماه پیش و قبل از نشست سران جهان در کاخ سفید اهداف تغییرات اقلیمی جدید ایالات متحده را اعلام کرد و قول داد انتشار کربن را تا سال ۲۰۳۰ به میزان ۵۲ درصد نسبت به سال ۲۰۰۵ کاهش دهد.

او یک هفته بعد درنشست مشترک کنگره در اظهاراتی تاکید کرد که بحران تغییرات اقلیمی «نبردی جهانی» است.

رئیس جمهوری بایدن گفت: «سهم ایلات متحده... در انتشار کربن کمتر از ۱۵ درصد است. درحالی که سهم بقیه دنیا ۸۵ درصد است. برای همین است که من سر قولم برای بازگشت به پیمان پاریس ایستاده‌ام، چون اگر همه‌چیز را تمام و کمال انجام دهیم مشکلی پیش نخواهد آمد.»

به گفته جان کری، نماینده آقای بایدن در امور بین‌المللی زیست‌محیطی در آستانه مذاکرات آب‌و‌هوایی مهم سازمان ملل(کوپ ۲۶) که نوامبر امسال در گلاسکو برگزار می‌شود، چین اولویت اول ایلات متحده برای مذاکرات آب‌و‌هوایی است.  

اما هنگامی که آقای کری ماه گذشته در شانگهای به‌سر می‌برد، لی یوچنگ، معاون وزیر خارجه چین، در مصاحبه با اسوشیتد پرس به نقش تاریخی آمریکا و اروپا در انتشار گازهای گلخانه‌ای اشاره کرد.

او گفت: «مرحله‌ای که چین در آن قرار دارد، با آمریکا و کشورهای اروپایی توسعه‌یافته فرق دارد. ما هنوز مثل دانش‌آموزان دبستانی هستیم، در حالی آمریکا و سایر کشورهای اروپایی در مقطع راهنمایی هستند. بنابراین، خلاف روند طبیعی است که از این دو گروه بخواهیم همزمان فارغ‌التحصیل شوند.»  

«۵۰ تا ۶۰ سال طول می‌کشد تا کشورهای توسعه‌یافته از اوج انتشار کربن به حالت انتشار صفر برسند، اما چین این کار را در عرض ۳۰ سال انجام می‌دهد. آیا این تعهد بزرگی نیست؟»

او در ادامه گفت، ایالات متحده باید در رشد زیرساخت‌های انرژی به کشورهای رو به توسعه کمک بیش‌تری کند. او افزود: «باید سرمشق باشند، نه آن که چین را سرزنش و سپربلا کنند.»

شی جین‌پینگ، رئیس جمهوری چین، نیز در اجلاس زیست‌‌محیطی کاخ سفید گفت چین با ایالات متحده همکاری خواهد کرد و بی‌‌آن‌‌که وعده جدیدی بدهد، بر حرف پارسال خود، یعنی رسیدن این ابرقدرت به اوج انتشار گازگل‌خانه‌ای در سال ۲۰۳۰، تاکید کرد.

او افزود، چین طرح‌های ذغال‌سنگی را «شدیداً محدود» می‌کند و از افزایش مصرف سوخت‌های فسیلی در پنج سال آینده جلوگیری خواهد کرد.

جمهوری‌خواهان از وعده‌های زیست‌محیطی دولت بایدن انتقاد کرده‌اند؛ چنان که میچ مک‌کانل، رئیس اقلیت مجلس سنا، در توییتر نوشت: «در میان بزرگ‌ترین رقبای ما از اشتیاق این دولت به سیاست‌های پرهزینه آب‌وهوایی در داخل کشور خبری نیست. انتشار گازهای گل‌خانه‌ای در چین نزدیک به دو برابر ما است. پیمان پاریس بنیه‌ای ندارد. واقعاً در انتشار جهانی گازهای گل‌خانه‌ای اثری ندارد و دمکرات‌ها فقط صنایع و اشتغال را در ایالات متحده به باد می‌دهند.»