فنجان چای عالی بریتانیایی که برای حفظ قوای جسم و روح در این روزهای سخت حیاتی است می‌تواند در معرض خطر تغییرات اقلیمی ناشی از افزایش دمای زمین در کشورهای تولیدکننده چای باشد.

گزارش نهاد «کریستیَن اِید» حاکی از آن است که فصل بارندگی در کنیا، بزرگ‌ترین صادرکننده چای سیاه، به دلیل افزایش دمای زمین به شکلی فزآینده دستخوش دگرگونی شده است. نتیجه آن افزایش خطر سیل و خشکسالی است که می‌تواند روند کشت گیاه چای را به خطر بیاندازد. 

در حال حاضر، کنیا حدود نیمی از چای سیاه مصرفی بریتانیا را تامین می‌کند که همراه با ایرلند بیش از هر ملت دیگری در جهان چای می‌نوشند.

پژوهش‌های علمی نشان داده که تغییرات اقلیمی مدت زمان مورد نیاز رشد گیاه چای را تا سال ۲۰۵۰ در کنیا تا بیست‌و‌شش درصد کاهش خواهد داد. در این میان، تا نیمه قرن محصول چای مناطق دارای شرایط متوسط پرورش این گیاه ، ۳۹ درصد افت خواهد کرد. 

بنا به این گزارش، دیگر کشورهای تولیدکننده چای از جمله هند، سریلانکا و چین - بزرگ‌ترین تولیدکننده چای سبز که در بریتانیا رو به محبوبیت است ـ نیز با پیامد افزایش دما و تغییرات نابه‌هنگام هوا رو‌به‌رو هستند.

تغییرات اقلیمی همچنین بر طعم چای نیز تاثیر می‌گذارد. افزایش آب باران مرغوبیت برگ چای را کاهش داده و عناصری را که برای سلامت بدن مفیدند، رقیق می‌کند.  

نشان‌های تجاری عمده چای در بریتانیا و بنیاد «فِر ترِید» نیز در مورد پیامد تغییرات اقلیمی بر چایکاران و آینده صنعت چای اظهار نگرانی کرده‌اند.

این هشدارها با تدارکات بریتانیا برای میزبانی اجلاس «جی ۷» یا گردهمایی هفت اقتصاد بزرگ جهان در ماه آینده، ژوئن، هم‌زمان شده است. بوریس جانسون گفته است که آب‌و‌هوا و کمک مالی برای کشورهای فقیرتر به منظور هماهنگی با افزایش دمای زمین، در قلب مذاکرات قرار دارد. این اجلاس پیشاپیش کنفرانس مهم آب‌وهوای سازمان ملل موسوم به «کاپ ۲۶» صورت می‌گیرد که در ماه نوامبر در گلاسگو برگزار خواهد شد. 

دکتر کَت کرِیمِر، رئیس سیاست‌های اقلیمی نهاد «کریستین اید»، گفت: «امسال (۲۰۲۱) دولت بریتانیا نقش مهمی در نظارت بر واکنش‌ها در قبال اضطرار اقلیمی برعهده دارد. بریتانیا در مقام میزبانی کنفرانس «جی ۷» در ماه ژوئن و کنفرانس سران «کاپ ۲۶» در نوامبر می‌تواند مطمئن شود که کشورهایی که در خط مقدم این بحران قرار دارند، قادرند خود را با پیامدهای تغییرات اقلیمی هماهنگ کنند.»

او افزود: «با توجه به اینکه کشورها برنامه‌های بهینه‌ای در ارتباط با آب‌وهوا در نظر گرفته‌اند، فرصتی بی‌سابقه برای کاهش گازهای گلخانه‌ای و ترغیب سرمایه برای کمک به کشورهایی که باید خود را با تغییرات اقلیمی هماهنگ کنند، به وجود آمده است.»

فیاکرا مولونی، مسئول بخش تولید چای با نشان تجاری «پی جی» موسسه «یونیلیوِر»، می‌گوید: «بحران اقلیمی بر زندگی همه جهانیان تاثیر می‌گذارد. تغییرات آب‌وهوا در شرق آفریقا که بخش اعظم چای مصرفی ما را تامین می‌کند، معیشت چایکارانی که چای مورد نیاز ما را تامین می‌کنند، در معرض خطر قرار داده است.» 

مولونی می‌گوید: «ما در موسسه یونیلیور از دولت‌ها می‌خواهیم که پیشاپیش کنفرانس سران «کاپ ۲۶» اهداف بلندپروازانه اقلیمی، سیاست‌ها و برنامه‌هایی را که به همگی ما کمک خواهد کرد افزایش دمای زمین را در حد ۱.۵ درجه سانتیگراد محدود کنیم، مطرح کنند.»   

در چارچوب معاهده سال ۲۰۱۶ آب‌وهوای پاریس، کشورهای عضو این پیمان تعهد داده‌اند که برای محدود کردن افزایش دمای زمین به ۱.۵ درجه سانتیگراد بالاتر از دوران پیش از انقلاب صنعتی، اقدام کنند. بیش از این درجه دما، پیامدهای تغییرات اقلیمی به شکلی فزآینده و با گذشت زمان شدیدتر می‌شود.

در کنفرانس سران جهان که به مناسبت «روز زمین ۲۰۲۱» در فضای مجازی برگزار شد، بریتانیا وعده داد که از میزان گازهای گلخانه‌ای‌اش در مقایسه با مقدار آن در سال ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۳۵، هفتادوهشت درصد بکاهد. کانادا، ژاپن و آفریقای جنوبی نیز تعهداتی مشابه دادند. ایالات متحده اعلام کرد نسبت به سال ۲۰۰۵، تا سال ۲۰۳۰ بین ۵۰ تا ۵۲ درصد از گازهای گلخانه‌ای تولیدی این کشور را می‌کاهد. اما بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌ای در جهان یعنی چین، هند و روسیه هیچگونه تعهدی در این باره نداده‌اند.

ریچارد کاسکِی، چایکار ۷۲ ساله اهل «کریچو» در ارتفاعات غرب کنیا در مورد تاثیرات بالقوه ادامه این روند بر معیشتش می‌گوید: «ما از اینکه محصول چایمان بهترین در جهان است مغروریم اما تغییرات آب‌وهوا برای ما یک خطر واقعی است.» 

او می‌گوید: «ما دیگر نمی‌توانیم فصل‌ها را پیش‌بینی کنیم، دمای هوا بالا می‌رود، بارندگی نامنظم و اغلب همراه با تگرگ‌های درشت و غیرعادی و دوره خشکسالی طولانی‌تر است که در گذشته چنین نبود. اگر این شرایط ادامه پیدا کند، کاشت چای دشوارتر شده و زندگی برای ما بسیار سخت‌تر خواهد شد.»

او افزود: «عواقب این بحران دامن کشاورزانی مثل ما را می‌گیرد، در حالی که ما عامل آن نیستیم.»

او ضمن تقاضا از کشورهای ثروتمند جهان برای کاهش گازهای گلخانه‌ای گفت: «ما خرده کشاورزها نمی‌توانیم به‌تنهایی این مشکل را حل کنیم. این مستلزم تلاش مشترک کشورهای توسعه‌یافته است که در خارج (از کنیا) از چای ما لذت می‌برند.»

گزارش‌های تکمیلی از خبرگزاری‌ها