امرالله صالح، معاون اول محمد اشرف غنی، رئیسجمهوری افغانستان در نشست هیئت نظارت و هماهنگی که دیروز، چهارشنبه ۷ مرداد، در ارگ ریاست جمهوری این کشور برگزار شده بود، طالبان را به باجگیری از کمکهای بشری جامعه جهانی به افغانستان متهم کرد و گفت که این باجگیریها ماشین جنگی طالبان را فعال نگه داشته است.
او ضمن تشکر از کمکهای بشردوستانه جامعه جهانی به مردم افغانستان، به نمایندگان آنان که در ارگ ریاست جمهوری حضور داشتند، از طالبان بهخاطر «باجگیری» از این کمکها، انتقاد کرد و در باره ادامه جنگ و توقف روند صلح بین افغانی گفت: «مذاکرات صلح بینافغانی کاملآ متوقف است و این وضعیت ثابت میسازد که طالبان به صلح تعهد ندارند.»
امرالله صالح، بر تعهد حکومت افغانستان برای یافتن یک راهحل سیاسی برای حل مشکلات کنونی این کشور تاکید کرد و از جامعه جهانی خواست: «باید بر طالبان فشار بیاورید تا از خشونتها دست بکشند.»
معاون اول ریاست جمهوری افغانستان یک روز پس از این سخنان، امروز بار دیگر در صفحه رسمی فیسبوک خود نوشت: «جامعه جهانی حمایت خویش را از نظام جمهوری اسلامی افغانستان اعلام کرد و بر تداوم کمکهای خویش تاکید نمود و نیز آدمکشی و دوام خشونتها را از سوی طالبان محکوم کرد و خواستار مذاکرات با مفهوم شد.»
آقای صالح در این نوشته، طالبان را به مسخره کردن روند صلح متهم کرد و گفت: «اگر طالبان مذاکرات صلح را به مسخره نمیگرفتند، امروز جامعه جهانی در اعلامیه خود از این گروه تشکری میکرد. عملکرد طالب جامعه جهانی را در حمایت از ارزشها و حقوق بنیادی انسانها بسیج ساخته است، چون طالب نه ارزشها را درک میکند و نه چیزی به نام حقوق انسان را به رسمیت میشناسد.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
امرالله صالح، از منتقدین تند و سرسخت طالبان به شمار میرود. او پیش از رسیدن به معاون اولی ریاست جمهوری این کشور بارها اعلام کرده بود که طالبان دست ساخته پاکستان است و آنها جز دوام جنگ، افزایش خشونتها و ویرانی، به هیچ ارزش دیگری که باعث رفاه مردم، ختم جنگ و تامین صلح پایدار شود، باور ندارند. او در مقام معاون اولی ریاست جمهوری نیز بارها از عملکرد طالبان انتقاد کرده گفته است که این گروه از کمکهای بشری جامعه جهانی به افغانستان باجگیری میکنند تا ماشین جنگی خود را روشن نگه دارند و نمیخواهند به صلح تن دهند.
به گفته او، طالبان جز جنگ، کشتار، ویرانی به هیچ چیزی دیگر پایبند نیستند و به ارزشهای انسانی و اسلامی نیز باور ندارند. امرالله صالح میگوید :«حالا که فرصت برای پایان جنگ فراهم شده، طالبان مذاکرات را به تمسخر گرفته، بهانهتراشی میکنند. مردم بدانند که آنان هیچگاه بر سرنوشتشان حاکم نمیشوند، تنها زمان در میان است.»
پس از آغاز نخستین روند مذاکرات صلح بینافغانی در دوحه و نامعلوم بودن سرنوشت این روند تا امروز، جنگ در افغانستان شدت یافته و طالبان حملات نظامی خود را نیز افزایش دادهاند و پیشرویهایی نیز داشتهاند.
دولتمردان افغان، و بسیاری از آگاهان سیاسی، اعضای جامعه مدنی و شهروندان این کشور بر این باور هستند که دیدگاه طالبان در مورد نظام، حکومتداری و رفتار با مردم به مانند گذشته است و هیچ تغییری نکرده است و اکنون نیز از مذاکرات صلح میگریزند و برای رسیدن به قدرت میجنگند. آنان تاکید دارند که طالبان باید در عمل نشان دهند که تغییر کردهاند و از جنگ دست بکشند و برای صلح و ثبات پایدار در افغانستان تلاش کنند و اجازه ندهند که گروههای تروریستی جهانی در کنار آنان افغانها را بکشند و زیرساختهای این سرزمین را ویران سازند.
نرگس حمیدی، فعال مدنی، میگوید: «هیچ افغانی به تغییر مثبت طالبان باور ندارد، اگر تغییر مثبت کردند در کجاست؟ مردم مثل گذشته از آنان هراس دارند. میکشند، ویران میسازند و تهدید میکنند. طالب اگر دعوای رسیدن به قدرت دارد باید صلح کند و از این بیش، افغانها را مهاجر و افغانستان را ویران نسازد.»
سمیع نوابی، دانشجو، میگوید: «دولت افغانستان، مردم، جامعه جهانی و حتی حامیان طالبان عملکرد و فعالیتهای آنان را دوست ندارند. همه انتقاد دارند. هیچ کشوری عملا نگفته است که حامی طالب است، چون عملکرد طالب خلاف قران، سنت، آیین، قانون بشری و منطق انسانی است. طالب باید تغییر کند، پیام صلح و آشتی بدهد تا به اهدافی که دارد برسد.»
در همین حال، شاهحسین مرتضوی، مشاور ارشد فرهنگی رئیسجمهوری افغانستان نیز تاکید میکند که طالبان هیچ تغییری نکردهاند و باید همه در برابر آنان بایستند: «طالب تغییر نکرده و به این زودیها هم تغییر نمیکند. حالا ما باید تغییر کنیم. ۳۰ سال است که شاهد جنایت و وحشت طالبان هستیم. باید در برابر جنایت طالب مبارزه و مقاومت کنیم.»
او میگوید: «اگر نقش تماشاگری ما به نقش یک مبارز مبدل شود، قطعا تغییری بزرگ به وجود خواهد آمد. باید هر شهروند، به یک مبارز و هر قریه و مسجد به یک سنگر بدل گردد.»