دلیل نفرت دموکرات‌ها از سوزان ساراندون چیست

دیروز در آیوا سوزان ساراندن بازیگر برنده اسکار در یک مراسم بستنی خوری عمومی سناتور برنی سندرز را به جمعیتی که برای پیگیری رقابت‌های ریاست جمهوری حاضر شده بودند، معرفی کرد. ساراندون، یکی از طرفداران پروپاقرص سندرز که رای ندادنش به کلینتون در سال ۲۰۱۶ خبرساز شده بود، در مورد سندرز گفت: «او از آن کسانی نیست که قبلا جمهوریخواه بوده‌اند.»

در شبکه‌های اجتماعی بسیاری این حرکت را حمله‌ای غیر ضروری به نزدیکترین رقیب سندرز، سناتور الیزابت وارن دانستند. بد بودن این عبارات زمانی خودش را بیشتر نشان می‌دهد که به این مسئله دقت کنیم که سندرز به شکل خارق العاده‌ای تلاش کرده چیز منفی‌ای درباره سناتور ایالت ماساچوست (وارن) نگوید، به‌رغم اینکه رسانه‌های آمریکایی بارها او در در موقعیتی قرار داده‌اند که این کار را بکند. همانطور که می‌شد حدس زد، اینترنت کاری را کرد که همیشه به بهترین شکل انجام می‌دهد و دار و دسته‌ای ضد ساراندون به راه افتاد. مردم عصبانی بودند و شروع به فحاشی کردن. خیلی زود ترول‌های زیادی هم درباره او به راه افتاد.

آیا چنین رفتاری شایسته ساراندون است؟ قابل درک است که بسیاری از دموکرات‌ها طرفدار این بازیگر چپ‌گرا نیستند. او در انتخابات سال ۲۰۰۰ از رالف نادر، کاندیدای حزب سوم طرفداری کرده بود. از آن بدتر اینکه در سال ۲۰۱۶ نیز از جیل استاین (کاندیدای حزب سبزها) حمایت کرده بود. او در گفتگویی با بی‌بی‌سی در مورد رای دادن به هیلاری کلینتون گفته بود: «من با واژنم رای نمی‌دهم.» این اظهارات او نیز بسیاری از دموکرات‌های را خشمگین کرده بود. او جایی دیگر هم گفته بود: «هیلاری از ترامپ خطرناک‌تر است.» کمتر جمله‌ای به اندازه این جمله برای دموکرات‌ها آزار دهنده بوده‌است. جمله‌ای که عملا به تبلیغات توطئه باور ترامپ کم کرد.

حمله ساراندون به وارن زمانی عجیب‌تر می‌شود که یادآوری کنیم او در سال ۲۰۱۶ توییت کرده بود «من می‌خواهم یک زن رئیس جمهوری شود. اما زنی درست برای این مقام. نگاهم به شماست سناتور وارن SenWarren@». این توییت در واقع ترولی بود علیه کلینتون ولی با این وجود در سایه حمله او به وارن هنوز نامعمول به نظر می‌رسد.

و بدین شکل ما به جایی رسیدیم که دو چیز می‌توانند همزمان درست باشد - اینکه بسیاری از خشمی که نسبت به ساراندون وجود دارد به حق است و اینکه عصبانیت از او در واقع به طور تمام و کمال عصبانیت از او نیست. آیا بخشی از خشم علیه ساراندون بیشتر نشانه‌ای از اختلال استرس پس از ترومای انتخابات ۲۰۱۶ نیست که نخبگان سیاسی دچار آن شده‌اند؟

اکثر آمریکایی‌ها می‌توانند به شما بگویند روز هشتم نوامبر ۲۰۱۶ کجا بودند. آن روز صبح نیویورک تایمز نوشت که نظرسنجی‌های ملی نشان می‌دهند هیلاری کلینتون ۴۵/۹ درصد آرا را دارد و دونالد ترامپ ۴۲/۸ درصد. ولی ساعت ۲:۳۵ بامداد روز بعد کلینتون برای پذیرفتن پیروزی ترامپ با او تماس گرفته بود. اتفاقاتی که در آن ساعت‌ها افتاد برای بسیاری از آمریکایی‌های شوکه کننده بود، حتی برای خود ترامپ.

پس از ماجرا عده زیادی در خیابان‌ها اشک می‌ریختند و همه مجریان اخبار شوکه به نظر می‌رسیدند. کشوری بودیم که انتخاب خودمان بیمناک‌مان کرده بود. هفته‌ها و ماه‌های پس از انتخابات ۲۰۱۶ همراه بود با مقصر دانستن‌های بی‌پایان و حجم بزرگی از مقالات و کتاب‌هایی که درباره اینکه ترامپ چگونه رئیس جمهور شد منتشر می‌شد. کشوری بودیم که خودمان را درک نمی‌توانستیم کنیم. کشوری بودیم که طور دیگری راجع به خودمان فکر می‌کردیم و بعد یک برگزار کننده برنامه‌‌های تلویزیونی مسخره را که سابقه‌ای طولانی در تعرض جنسی به زنان و نژاد‌پرسی داشت به بالاترین مقام‌مان انتخاب کردیم. کشوری بودیم در شوک.

ولی مردم آمریکا هنوز شوکه‌اند. ما هنوز از انتخابات عجیب و غریب سال ۲۰۱۶ رها نشده‌ایم. نکته عجیب این است که به نظر می‌رسد شخصی که بیشتر از دیگران هنوز در انتخابات سال ۲۰۱۶ مانده خود ترامپ است. دیروز، ۱۰۱۴ روز پس از آنکه او پیروز انتخابات ۲۰۱۶ شد وی در توییتی نوشت: «گوگل در انتخابات ۲۰۱۶ دستکاری کرد و ۲/۶ میلیون رای کلینتون را به ۱۶ میلیون تغییر داد.» شاید کسی بتواند به من توضیح بدهد معنی این توییت عجیب ترامپ چیست - ادعایی که کلینتون سریعا آن را رد کرد - ولی به نظر می‌رسد ترامپ هنوز در انتخاباتی که او را رئیس جمهور آمریکا کرد، باقی مانده است. او هنوز در گردهمایی‌های طرفدارانش از «هیلاری کلینتون شیاد» صحبت می‌کند، چرا که او هم درگیر اختلال استرسی پس از ترومای انتخابات ۲۰۱۶ است که در آن برنده شد.

سوزان ساراندون چیزی بیش از نشانه تفرقه‌های درونی حزب دموکرات نیست - و خیلی زود است که بفهمیم آیا این تفرقه درونی حل خواهد شد یا نه. ساراندون باعث نشد ترامپ رئیس جمهور شود، ولی او هنوز برای بسیاری بی‌نهایت آزار دهنده است. بسیاری از او خشمگین‌اند، ولی احتمالا بخشی از این خشم در واقع بیان ترسی بزرگتر است. ترس از اینکه در انتخابات ۲۰۲۰ همان اتفاق بدی بیفتد که در سال ۲۰۱۶ افتاد. از همه اینها گذشته ترامپ رئیس جمهوری وحشتناک است و چهار سال دیگر در قدرت بودن او برای همه آمریکا شاید برای جهان فاجعه‌ای بزرگ است.

https://www.independent.co.uk/voices