طبق تحقیقی تازه، اگر کشورهای جهان برای کاهش دادن انتشار گازهای گلخانه‌ای و ساخت موانع قوی‌تر در برابر سیلاب‌ها دست به اقدامی اضطراری نزنند، کاخ باکینگهام یکی از بسیار بناهای معروفی خواهد بود که در خطر زیر آب رفتن بر اثر بالا آمدن سطح دریاها قرار خواهد داشت.
در این تحقیق، با استفاده از پیش‌بینی‌های بسیار دقیق، هشدار داده شده است که لندن و گلاسگو و بریستول از جمله شهرهایی در جهان هستند که در نتیجه بحران آب‌وهوایی، در معرض تهدید «بی‌سابقه» بالا آمدن آب دریا در بازه زمانی چند دهه تا چند قرن قرار دارند.
طبق یافته‌های این تحقیق، اگر دمای کره زمین نسبت به دوران پیشاصنعتی ۴ درجه سانتی‌گراد افزایش یابد، بالا آمدن آب دریاها در سده‌های آینده سرزمین‌هایی را در معرض خطر قرار می‌دهد که جمعیت آنها در مجموع به یک میلیارد نفر می‌رسد.
اما طبق یافته‌های این تحقیق، اگر هدف‌های تعیین شده در پیمان پاریس مبنی بر نگه داشتن افزایش دمای کره زمین در حد کمتر از ۲ درجه سانتی‌گراد محقق شود، صدها میلیون نفر از خطر بالا آمدن آب دریاها مصون خواهند ماند.
بالا آمدن درازمدت آب دریاها به‌ویژه شهرهای ساحلی بزرگ در آسیا و جزیره‌های کوچکی مثل باهاما، مالدیو، و کیریباتی را با تهدیدهای سهمگینی مواجه می‌کند.
یافته‌های این تحقیق درست چند هفته قبل از برگزاری نشست آب‌وهوایی کوپ ۲۶ (COP26) در گلاسگو منتشر شده است، نشستی که در آن سران جهان خواهند کوشید در مورد تعیین مسیری برای تحقق هدف‌های پیمان پاریس توافق کنند.
دکتر بن اشتراوس، نویسنده اصلی این تحقیق و مدیرعامل و محقق ارشد مرکز آب‌وهوایی، می‌گوید که این یافته‌ها نشان می‌دهد که اقدام‌های مورد توافق در نشست گلاسگو چه پیامدهایی می‌تواند در صدها سال آینده بر حیات در کره زمین داشته باشد.
او در مصاحبه با ایندیپندنت گفت: «به نظر من، پیام اصلی این تحقیق این است که کاهش دادن شدید آلودگی یا ادامه بی‌وقفه کار کسب‌وکارها به همین روال معمول، تفاوت بزرگی در وضعیت احتمالی جهان در آینده ایجاد می‌کند. این پیامدها تا صدها سال گریبان‌گیر آیندگان خواهد بود. پای بقای بسیاری از شهرهای ساحلی جهان در میان است.
این تحقیق که در مجله پژوهش‌نامه‌های زیست‌محیطی (انوایرومنتال ریسرچ لترز) چاپ شده است، نخستین پیش‌بینی در مورد اثر بالا آمدن درازمدت یا «چند قرنی» آب دریاها بر تمام بخش‌های کره زمین در سال‌های آینده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در این تحقیق، بالا آمدن آب دریا در گستره‌‌ای از وضعیت‌های ممکن در آینده بررسی شده است؛ از وضعیتی که در آن کشورها موفق شوند افزایش دما را به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد نسبت به دوران پیشاصنعتی محدود کنند، تا وضعیت‌هایی که در آنها جهان دستخوش گرمایش ۳ یا ۴ درجه سانتی‌گرادی شود.
یافته‌های علمی نشان می‌دهد که این امر که بشر تا چه حد بتواند جلو افزایش دمای زمین را بگیرد، به میزان زیادی بستگی به اقدام‌هایی دارد که در آینده نزدیک انجام می‌دهد.
برای مثال، برآورد مهم و جدیدی در زمینه تغییرهای آب‌وهوایی نشان می‌دهد که برای این که بخت محدود ماندن میزان افزایش دمای زمین به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد زیاد شود، باید میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا سال ۲۰۳۰ نسبت به سال ۲۰۱۰ تا ۴۵درصد کاهش داد (هم‌اکنون انتظار می‌رود که میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای جهان تا سال ۲۰۳۰ تا ۱۶ درصد افزایش یابد.)
نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که در صورت محقق نشدن این هدف‌های آب‌وهوایی در چند دهه آینده، پیامدهای آن تا چند قرن گریبان زمین را خواهد گرفت، زیرا انتظار می‌رود که به علت گرمایش اقیانوس‌ها و در نتیجه انبساط آب و ذوب شدن یخچال‌ها و لایه‌های یخ، سطح آب دریاها در طول چند قرن بالاتر بیاید.
طبق برآورد محققان در این پژوهش جدید، اگر گرمایش جهانی به ۳ درجه برسد، بر اثر افزایش سطح آب دریاها، در قرن آینده آب سرانجام تا طبقه دوم کاخ باکینگهام را در بر خواهد گرفت. اگر افزایش دما در حد ۱.۵ درجه سانتی‌گراد بماند نیز احتمالاً آب به پشت در این کاخ خواهد رسید. سایر بناهای معروفی که به‌ویژه در معرض خطر زیر آب رفتن قرار دارند، شامل پنتاگون در واشنگتن دی‌سی، برج توکیو در ژاپن، و برج لندن است. تمام این یافته‌ها بر این فرض استوار است که هیچ تمهید دفاعی دیگری برای مقابله با بالا آمدن سطح آب دریاها اندیشیده نشود.
دکتر اشتراوس گفت که از کشورها توقع داریم روش‌های جدیدی برای مقابله با این خطر فزاینده به کار گیرند. او افزود که البته اگر کار مهمی برای میزان فزاینده انتشار گازهای گلخانه‌ای صورت نگیرد، در بسیاری جاها سازگاری با افزایش سطح آب دریاها روزبه‌روز مشکل‌تر خواهد شد.
به گفته دکتر الا گیلبرت، پژوهشگر حوزه تغییرهای آب‌وهوایی در دانشگاه ریدینگ، که البته در این پژوهش شرکت نداشته است، این یافته‌ها «بر اهمیت محدود کردن میزان افزایش دمای زمین تا حد ممکن تأکید دارد.» او در مصاحبه با ایندیپندنت گفت: «افزایش سطح آب دریاها خطری جدی برای مردم سراسر جهان محسوب می‌شود، از جمله برای ساکنان برخی از پُرتراکم‌ترین نقاط کره خاکی از نظر جمعیتی.»
وی افزود: «نویسندگان این پژوهش چند چیز را فرض گرفته‌اند که شاید بر نتایج اثر بگذارد. اولاً فرض کرده‌اند که هیچ فناوری جدیدی که کاهنده گازهای گلخانه‌ای باشد ایجاد نخواهد شد که بتواند در بازه بسیار درازمدت، بخشی از افزایش سطح آب دریاها را جبران کند.»
فناوری‌های کاهنده گازهای گلخانه‌ای در اصطلاح به روش‌هایی گفته می‌شود که بتوانند دی‌اکسید کربن هوا را از بین ببرند، مانند درختکاری در مقیاس وسیع یا ماشین‌های مکنده دی‌اکسید کربن.
او همچنین گفت که این محققان اثر اقدام‌های تدافعی ساحلی آینده را نیز مستقیماً در نظر نگرفته‌اند؛ سدهایی که شاید بتوان با ساختن آنها، از شهرها حفاظت کرد، و احتمالاً اثر افزایش سطح آب را به حداقل رساند.
اما پیام اصلی این تحقیق را همچنان باید در نظر داشت، و آن هم خطر بروز سیل‌های سهمگین بر اثر تغییرهای آب‌وهوایی است که بر زندگی مردم در همهٔ قاره‌های کره زمین اثر می‌گذارد، و باید هر کاری از دست برمی‌آید انجام داد تا این اثر بالقوه ویرانگر کاهش داده شود.
ایندیپندنت انبوهی از خبرنامه‌های رایگان متناسب با علایق شما منتشر می‌کند که موضوع‌های گوناگونی از اخبار گرفته تا سیاست، از مسافرت گرفته تا ورزش و فرهنگ و آب‌وهوا را پوشش می‌دهد. برای دریافت گزارش‌های دلخواهتان از طریق پست الکترونیکی، روی این نشانی کلیک کنید.
© The Independent
