پژوهشگران در حال مطالعه روی بقایای آخرین کشتی حامل بردگانی هستند که از آفریقا به آمریکا آورده شدند. هدف، کشف سرنوشت بازماندگان مسافران آن کشتی است.  

بقایای کشتی «کلوتیلدا» که نخست توسط نشریه «نشنال جئوگرافیک» (National Geographic) گزارش شده بود، به گونه‌ای شگفت‌انگیز در سواحل گل‌آلود رودخانه «موبایل» آلاباما حفظ شده است.

این کشتی نخست در سال ۲۰۱۹ شناسایی شد، اما پژوهشگران متوجه شده‌اند که تا دو سوم ساختار اصلی آن، از جمله بخشی که ۱۱۰ برده در آخرین سفر آن نگاه‌داری شدند، دست نخورده باقی مانده است.

به گفته پژوهشگران، کلوتیلدا در سال ۱۸۶۰ و در آخرین سفر دریایی‌اش، کشور «بنین» در غرب آفریقا را با بردگانش به مقصد «موبایل» در آلاباما ترک کرد.

آن کشتی چنان از گزند زمان در امان مانده است که پژوهشگران معتقدند بعید نیست بتوان رد پای «دی‌ان‌ای» را در داخل آن که در حال حاضر پوشیده از گل ولای است، بیابند. در داخل کشتی، بشکه‌ها و کیسه‌های غذا برای بردگان زندانی همچنان دست نخورده باقی مانده است. این بخش از کشتی تنها هفت متر طول، پنج تا ده متر عرض، و کمتر از دو متر ارتفاع دارد، و باید محلی وحشتناک برای تحمل یک سفر دو ماهه از میان اقیانوس بوده باشد.   

دَرِن پَتِرسون، رئیس انجمن بازماندگان کلوتیلدا، به نشریه نیویورک تایمز گفت: «مستلزم مقادیر معتنابهی خباثت یا چیزی شبیه به آن است که با انسان مثل کالا رفتار شود. ما می‌خواهیم این کشتی به معرض تماشا گذاشته شود تا جهان هرگز فراموش نکند.»

پژوهشگران قصد دارند رسوبات و قطعات چوب را از کشتی خارج کنند تا ببینند آیا یافتن رد «دی‌ان‌ای» در آن ممکن است، یا نه. اگر «دی‌ان‌ای»‌های موجود در کشتی شناسایی شود، می‌تواند برای ردیابی بازماندگان برده‌ها‌ استفاده شود.  

بردگانی که در این کشتی به آمریکا آورده شدند، نهایتا پس از خاتمه جنگ داخلی آمریکا، جامعه خود را تحت نام «اَفریکا تاون» (Africatown) در «موبایل» تشکیل دادند.

سیلویان دیوف، مورخی که درباره کشتی کلوتیلدا نوشته است، به نیویورک تایمز گفت که این کشفیات می‌تواند درک بیشتری از جوامعی بدهد که از بردگان داخل کشتی و بازماندگان آنان برآمد.

او گفت: «این کشتی از این رو فوق‌العاده مهم بوده است که کل ماجرا را عیان کرده است. ماجرای بردگاناز همه مهم‌تر داستان آدم‌ها است، و این که آن‌ها به مدت شش هفته در کلوتیلدا بوده‌اند.»

آخرین سفر کلوتیلدا در واقع غیرقانونی بوده است، زیرا پنجاه سال پیش از آن، کنگره آمریکا ورود برده به آمریکا را منع کرده بود.

ویلیام فاستر، ناخدای کشتی کلوتیلدا، در «موبایل» لنگر انداخت، برده‌ها را به یک قایق رودخانه‌ای منتقل کرد، و با هدف پنهان کردن شواهد قاچاق انسان، کلوتیلدا را آتش زد. بقایای آن کشتی از همان زمان در آن نقطه باقی مانده است.