در ادامه اعمال محدودیت بر زنان ورزشکار، محمد طباطبایی مدیر کل ورزش و جوانان استان اصفهان در نامه‌ای به رئیس هیئت بدنسازی این استان، هرگونه فعالیت زنان در رشته‌های بدنسازی را ممنوع اعلام کرد.
به گزارش ایسنا، در این نامه آمده است: «نظر به اینکه مجوز کتبی در خصوص فعالیت بانوان فدراسیون پرورش اندام در رشته‌های تحت پوشش صادر نگردیده است، لذا هرگونه فعالیت بانوان از قبیل برگزاری مسابقات، اردوهای تدارکاتی و مجوز برگزاری دوره‌های مربیگری و داوری تا اطلاع ثانوی غیرقانونی است.»
این در حالی است که زنان ایرانی در نخستین اعزام خود برای مسابقات آسیایی مچ‌اندازی موفق به کسب مقام سوم شدند.
پیش از آن نیز، از سال ۹۵ مسابقات مچ‌اندازی به طور حرفه‌ای برای زنان برگزار شده بود، اما حالا به ناگهان مجدداً محدودیت‌ها در اصفهان به شرایط پیشین خود بازگشته است.
در سال‌های گذشته کلیشه‌ها و تبعیض‌های جنسیتی محدودیت‌های ورزشی بسیاری برای زنان در ایران به همراه داشته است. ازجمله آن وزارت ورزش و امور جوانان دولت دهم، از میان رشته‌های رینگی ورزش زنان که فقط دو رشته کیک‌بوکسینگ و موی‌تای در ایران فعال بودند را ممنوع اعلام کرد. این وزارتخانه این دو رشته ورزش‌ها را مخل سلامت زنان دانسته و فرهنگ غالب بر این نوع رشته‌ها و مسابقات آن‌ها را مغایر با فرهنگ اسلامی و ایرانی عنوان کرده بود.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
از دیگر ورزش‌های ممنوعه برای زنان در ایران بدنسازی است که ازنظر فدراسیون بدنسازی ایران زنان می‌توانند در باشگاه‌های بدنسازی تنها برای ورزش تمرین کنند اما حق شرکت در مسابقات را ندارند. تا جایی که در سال ۹۶ ناصر پورعلی‌فرد، رئیس فدراسیون بدنسازی ایران، با اشاره به «فرهنگ اسلامی» کشور گفت «برگزاری هرگونه رقابتی در رشته بدنسازی برای زنان حتی در بین خودشان ممنوع است.»
در چند سال گذشته چند بدن‌ساز زن، ازجمله هدی جراح و مونا پورصالح به دلیل همین محدودیت‌ها مجبور به ترک ایران شدند.
بااینکه در قانون اساسی ایران به‌صراحت نسبت به ممنوعیت برای ورزش زنان اشاره‌ای نشده است اما این شبهه وجود دارد که مسئولان تصمیم‌گیر بر چه اساسی محدودیت‌های قانونی برای زنان در حوزه ورزش ایجاد می‌کنند.
مهرانگیز کار وکیل و فعال حقوق زنان به «ایندیپندنت فارسی» در این خصوص می‌گوید: «در قوانین موضوعه ایران که به تصویب مجلس رسیده باشد و به تأیید شورای نگهبان هم رسیده باشد نمی‌توانید موردی را پیدا کنید که به‌صراحت گفته باشد که ورزش زنان چه وضعیتی دارد. ولی در مورد مقرراتی که ناظر بر ورزش است و در فدراسیون‌های ورزشی اعمال می‌شود اطلاع چندانی در دست نیست و یقیناً در آن مقررات یک محدودیت‌هایی گنجانده شده است.»
طی سال‌های پس از انقلاب همواره تیم‌های ورزش زنان و ورزشکاران زن از هیچ حمایت دولتی یا خصوصی برخوردار نبوده‌اند چراکه ممنوعیت پخش تلویزیونی، تهیه عکس و گزارش از مسابقات زنان همواره جزو خط قرمزهای سیاست‌های حکومت در ایران بوده است و به همین دلیل این گروه‌ها نمی‌توانسته‌اند حمایتگر مالی داشته باشند. ورزشکاران زن همواره از نبود امکانات ورزشی هم‌پایه آنچه برای مردان در نظر گرفته می‌شود شکایت داشته‌اند. مسئله حجاب و پوشش اسلامی موجب شد تا نزدیک به ده سال پس از انقلاب سال ۵۷ زنان ایرانی از امکان شرکت در مسابقات ورزشی محروم شوند.
