فروش ۱۰ درصد از سهام باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال در بازار پایه فرابورس که بازاری برای شرکت‌های ورشکسته است، مبلع مجموع ۷۰۸ میلیارد تومان را به حساب آن‌ها واریز کرده است. اما سهام استقلال و پرسپولیس برای توسعه زیرساخت‌ها و افزودن بر ارزش نشان تجاری آن‌ها فروخته نشده است، بلکه فروش سهام راهی برای پرداخت بدهی‌های مالیاتی و بدهی‌های معوقه به مربیان و بازیکنان است.

دولت هزینه گزاف سوء‌مدیریت خود طی سالیان سال در استقلال و پرسپولیس را از جیب سهامداران جدید می‌پردازد.

استقلال حدود ۲۷۰ میلیارد تومان و پرسپولیس حدود ۳۲۶ میلیارد تومان بدهی مالیاتی دارند، اما به‌دلایلی نامعلوم با بخشش مالیاتی مواجه می‌شوند و بدهی مالیاتی آن‌ها به کمتر از نصف مبلغ بدهی اصلی کاهش می‌یابد. این بدهی هر رقمی که باشد، از محل فروش سهام استقلال و پرسپولیس پرداخت خواهد شد، در حالی که مالیات‌های پرداخت‌نشده مربوط به دورانی است که دولت مالک این دو باشگاه بود و از نشان تجاری آن‌ها استفاده می‌کرد. این بدهی مالیاتی اغلب از قراردادهایی به جا مانده است که مدیران دولتی استقلال و پرسپولیس در قراردادها، پرداخت مالیات را برعهده باشگاه می‌گذاشتند تا بازیکنان و مربیان از مالیات معاف شوند، رفتاری غیرقانونی که بین باشگاه‌‌های فوتبال ایران مرسوم است و حالا تاوانش را سهامداران جدید این دو باشگاه می‌پردازند.

استقلال و پرسپولیس به جز بدهی مالیاتی، تقریبا هر روز بدهی به بار می‌آورند و پرداخت بدهی‌ها را به تعویق می‌اندازند و اگر قرار به پرداخت بدهی با فروش سهام باشد، در واقع دولت بخشی از سهام دو باشگاه را برای ادامه حیات مدیریت خود بر این دو باشگاه به حراج گذاشته است.

یک نمونه از بدهی‌هایی که قرار است از محل فروش سهام پرداخت شود، بدهی به آندره‌آ استراماچونی، سرمربی ایتالیایی سابق استقلال است که با سوء مدیریت و بی‌تعهد بودن باشگاه قرارداد خود را یک‌طرفه فسخ کرد و حالا دستمزد کامل خود را از باشگاه استقلال می‌گیرد، در حالی که استقلال فقط نیم‌فصل از او استفاده کرد و البته در همان نیم‌فصل استراماچونی خود را به‌عنوان یکی از بهترین مربیان برای استقلال نشان داد، اما عاقبت باشگاه ایرانی و مربی خارجی بدعهدی در پرداخت دستمزد و نیمه‌کاره رها شدن یک پروژه فنی است و سرانجام دستمزد مربی و جرایم دیرکرد نیز از جیب هواداران پرداخت می‌شود.

ریالی از محل فروش سهام استقلال و پرسپولیس برای زیرساخت‌ها هزینه نمی‌شود. هر دو باشگاه به‌رغم در اختیار داشتن دو ورزشگاه کوچک به‌عنوان محل تمرین، هرگز زمین تمرین مناسبی ندارند و در همین ماه‌های اخیر بارها و بارها فرهاد مجیدی و یحیی گل‌محمدی، مربیان دو تیم از نامناسب بودن زمین تمرین گله کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند در تهران زمین فوتبال باکیفیت برای تمرین پیدا نمی‌شود، اما فروش ده درصد از سهام این دو باشگاه حتی برای تهیه یا ترمیم زمین تمرین هزینه نمی‌شود که یک سرمایه‌گذاری نسبتا ماندگار است، بلکه پول حاصل از فروش سهام، خرج پرداخت بدهی دولت خواهد شد.

در پذیره‌نویسی پرسپولیس ۳۲۰ هزار نفر مشارکت کردند. ۲۶۱ میلیارد تومان از سهام این باشگاه را حقوقی‌ها و بیش از ۸۸ میلیارد تومان را نیز حقیقی‌ها خریداری کردند. همچنین ۲۸۶ هزار نفر در پذیره‌نویسی استقلال شرکت کردند که ۲۸۰ میلیارد تومان از سهام این باشگاه را حقوقی‌ها و ۷۹ میلیارد تومان را نیز حقیقی‌ها خریداری کردند.

سازمان خصوصی‌سازی برای عرضه بلوک‌های مدیریتی فراخوان داده است و البته پیش از خرید، اهلیت خریداران باید تایید شود. منظور از اهلیت فقط توان اقتصادی خریداران نیست، بلکه دولت بلوک‌های مدیریتی را به کسانی می‌فروشد که بر تسلط دولت بر این دو باشگاه خدشه‌ای وارد نکنند.

حسین قربان‌زاده، رئیس سازمان خصوصی‌سازی، گفته است: «دولت در تلاش است با ادامه این واگذاری‌ سهام استقلال و پرسپولیس تا پایان شهریور ۱۴۰۱، میزان دخالت خود را در این دو باشگاه به کمتر از ۵۰ درصد کاهش دهد.»

دولت اما با فروش سهام پرسپولیس و استقلال هزینه‌ها را تامین می‌کند و سرانجام خودش بر مدیریت آن‌ها تسلط دارد و انتخاب‌کننده هیات‌مدیره و مدیرعامل خواهد بود. موضوع مهم دیگر این است که با مدیریت دولتی، تغییری در روش باشگاه‌داری پدید نمی‌آید و استقلال و پرسپولیس به همان شیوه‌ای اداره می‌شوند که همیشه بدهی به بار می‌آورند، اما فروش سهام چاهی نیست که همیشه بتوان از آن استخراج کرد.