رسانه‌ها چندان از جوراب شلواری خوب نمی‌گویند.
شاید این به خاطر اثرات به جا مانده از دوران مدرسه و لباس‌های متحدالشکل آن دوره و آن جوراب شلواری‌های ضخیم شماره‌ی ۶۰ است که دائم پایین می‌آمد و آدم باید مدام آن را بالا می‌کشید. جوراب شلواری‌هایی که هر روز به شکاف صندلی‌های چوبی می‌گرفت و در می‌رفت و درز جلویی‌شان از روی لباس معلوم می‌شد و کل زیبایی و شیکی آدم را به باد می‌داد. ولی جوراب شلواری آدم را یاد «داف‌ها» نمی‌اندازد.
شرکت‌های پوشاک و به‌پوشی دارند نهایت سعی‌شان را می‌کنند تا این فضا را تغییر دهند. نگاهی به نمایش‌های به‌پوشی بهار و تابستان ۲۰۲۰ نشان می‌دهد طراحان بی‌شماری دارند جوراب شلواری را پسند روز اعلام می‌کنند. بر سکوهای نمایش شرکت‌های بریتانیایی ریچارد کویین در کارهایش جوراب شلواری‌هایی با طرح گل آبرنگی را با پیراهن‌های گل‌دار جور کرده بود. در هفته‌ی به‌پوشی پاریس هم شرکت بالنسیاگا جوراب شلواری‌هایی با رنگ‌های نئونی و خال‌خال‌های آبی به نمایش گذاشت. از طرفی در این فصل شرکت‌هایی مانند گوچی، سَکز پاتز و فندی هم در این عرصه کلی حرف برای گفتن داشتند و تابلوهای تبلیغاتی‌شان پر از تصویر جوراب شلواری بود.
البته که وجه منفی خریدن چنان جوراب‌های گرانی این است که اغلب قیمت‌شان بسیار بیشتر از تعداد بارهایی است که از آن‌ها استفاده می‌شود. چرا باید کلی ول‌خرجی کرد و چیزی را خرید که احتمالاً فقط بتوان به تعداد انگشت‌های دست آن را پوشید و بعد به جای تیزی گیر کند و جر و واجر شود. در حالی‌که می‌شود با پرداخت ۴ پوند یک بسته‌ی چندتایی‌اش را از فروشگاه مارکز اند اسپنسر خرید و هرکدام نخ‌کش شد بعدی را پوشید و تازه جیب آدم هم خالی نشود.
اما دقیقاً همین رویکرد دور انداختن این جوراب‌هاست که باعث شده یکی از دردسرسازترین پوشیدنی‌ها در کمد لباس‌‌های‌مان باشند. به خاطر آگاهی‌بخشی‌های چالش‌هایی مانند «شورش اعتراض به انقراض» و «کارگروه ممیزی محیط زیست» که پارسال در مورد صنعت پوشاک فوری تحقیق و بررسی می‌کردند، روز به روز آگاهی عمومی در مورد ردپای کربنی لباس‌ها بیشتر می‌شود. استفاده از پوشاک فوری دارد کاهش می‌یابد و همه دارند خرید و پوشیدن پوست حیوانات را تحریم می‌کنند، اما کسی کاری به کار جوراب شلواری ندارد.
تولید زیاد جوراب شلواری با توجه به این که دائم آن را دور می‌اندازند خود دردسرساز است. این جوراب‌ها را از نایلون می‌سازند. در ساخت نایلون گازهای گلخانهای زیادی تولید می‌شود و بازیافت آن بسیار دشوار است. اغلب وقتی چند صباح از آن استفاده کردیم سر از سطل‌های زباله در می‌آورد و چون از مواد مصنوعی ساخته شده تجزیه نخواهد شد.
دنیل کلیتون در ماه ژانویه شرکت پای‌پوش (تی ال سی) را بنیان‌‌گذاری کرده است. این نام تجاری استرالیایی جوراب شلواری‌هایی می‌فروشد که از مواد بازیافتی تهیه شده‌اند. کلیتون می‌گوید «جوراب شلواری در صنعت پوشاک محصول پلاستیکی یک بار مصرفی است. هر سال بیش از ۱۰۳ هزار تن جوراب شلواری در سراسر جهان راهی زباله‌دان می‌شود که حجم آن معادل حجم بیش از ۸۰۰۰ اتوبوس دوطبقه است».
کلیتون یکی از چند تولیدکننده‌ی جوراب شلواری سازگار با محیط زیست است. او توضیح می‌دهد «ما از مخلوطی از انواع نخ بهره می‌بریم که از نایلون بازیافتی با فناوری ریزپوشینه‌دارسازی ساخته شده و حاوی آلوئه‌ورا، رتینول و ویتامین ای است. همه‌ی نخ‌ها را از شرکت تولید نخی می‌خریم که مال خانواده‌ام در انگستان است و در انواع گن‌ها و لباس‌های ورزشی جدیدمان از نخ بازیافتی استفاده کرده‌ایم که از تورهای ماهیگیری جمع‌شده از دریا ساخته شده است».
اِی/دبلیو ۱۹- طراحی @kegrand، انتخاب مدل‌ها @bitton، آرایش مو @jamespecis، آرایش چهره @mirandajoyce، با تشکر ویژه از تیم بسیار خوبم @gracebond88 @freyarichmond @krystalfuu @jennybyrne__ که با هم سالی عالی و فصلی خیلی خوب را پشت سر گذاشتیم. ممنون از @britishfashioncouncil @sarahmower_ @97crush از شرکت نیوجن به خاطر حمایت و راهنمایی‌های‌شان. ممنون از @freyaridings عزیز که خواننده‌ی محبوب من است و باعث شد رؤیاها به حقیقت بپیوندد و ترانه‌هایی را زنده اجرا کرد که برایم بسیار ارزش‌مندند. او زن جذاب و اثرگذاری است. از تیم @freyaridings متشکرم که کار کردن با آن‌ها این‌قدر جالب است و باعث شدند چنان اجرای خارق‌العاده‌ای به صحنه بیاید! از @mgc_london و کل تیم‌اش صمیمانه تشکر می‌کنم به خاطر همه‌ی حمایت‌هایی که از کار من در هر فصل کردید. از @fabiopiras @natthecatnine @elisapalominop و از همه @mafcsm و @bafcsm به خاطر همه‌ی راه‌نمایی‌های ارزنده و دوستی پایدارتان ممنونم. همه‌ی این‌ها خیلی برایم ارزشمند است. تشکر ویژه می‌کنم از حمایت و راه‌نمایی مداوم @epsonuk @epsoneurope شرکتی با آخرین فناوری‌های روز دنیا که در هر فصل کار با آن بسیار برایم اثرگذارو الهام‌بخش بود. بسیار بسیار ممنونم از @perrierjouet به خاطر هم‌کاری عاشقانه‌شان برای ساختن چنین دنیایی! ممنونم از @swarovski @maccosmetics.hige و از @veeverscarter بابت صحنه‌ی جذابی که آماده کردند. کار کردن با آن‌ها بسیار راحت بود و دقیقاً می‌دانستند آدم چه می‌خواهد. عاشق‌تان هستم.
ریچارد کویین
شرکت پای‌پوش برنامه‌ی بازیافتی هم دارد که مشتریان را ترغیب می‌کند جوراب شلواری‌ها را به این شرکت برگردانند. بدین ترتیب آن‌ها را آب می‌کنند و الاستن موجود در آن‌ها را تبدیل به محصولات پلاستیکی بادوام‌تر مانند قطعات خودرو می‌کنند. کلیتون می‌افزاید کسانی که می‌خواهند رد پای کربن را در زندگی خود کاهش دهند باید همان حساسیتی را که نسبت به کیسه و بطری پلاستیکی به خرج می‌دهند در مورد جوراب شلواری نیز به خرج دهند چون «بسیاری از مواد پلیمری خام در هر سه‌ی این‌ها وجود دارد»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
سایر نام‌های تجاری صنعت پوشاک نیز علاقه دارند در این زمینه تحولاتی ایجاد کنند. شرکت جوراب سوئد از پلیامید بازیافتی، پنبه‌ی زیست‌فراوری‌شده و کشمیر در ساخت جوراب شلواری‌هایش استفاده می‌کند و فرآورده‌هایش را با استفاده از دستگاه‌هایی تولید می‌کند که هیچ زباله‌ای بر جای نمی‌گذارند. هم‌کاری اخیر این شرکت با شرکت محبوب تولیدکننده‌ی پوشاک خیابانیِ گَنی نشان می‌دهد که شیوه‌ی تولیدشان دارد کم‌کم فراگیر می‌شود. اندریا توکا مدیر حفظ و تقویت نام تجاری این شرکت می‌گوید «مأموریت ما این است که بر کل صنعت تولید جوراب شلواری تأثیر بگذاریم و آن را متحول کنیم چون هم‌اکنون می‌دانیم که شیوه‌های تولید در این صنعت بسیار سنتی، کهنه و منبع آلایندگی است».
نام‌های تجاری بزرگ و معروفی مانند وولفورد هم هستند که در ماه ژوئن خط تولید جوراب شلواری‌هایی را به راه انداختند که از نایلون بازیافتی و تورهای ماهیگیری جمع‌شده از اقیانوس‌ها ساخته می‌شوند. و البته که یکی از انواع تولیدات‌شان جوراب شلواری توری است، پس از این به بعد می‌توانید جوراب شلواری توری از جنس تور ماهیگیری واقعی بخرید. این شرکت پارسال اولین مجموعه از کارهای قابل تجزیه در طبیعت را روانه‌ی بازار کرد. با همه ی این احوال و با این که وولفورد به دنبال توسعه‌ی خط تولید محصولات پایدارش است، هنوز مطمئن نیست بتواند جوراب شلواری‌های سازگار با محیط زیست را به جای جوراب شلواری‌های شیک و تجملاتی نام تجاری خود بفروشد که قیمت‌شان از ۲۷ پوند به بالاست.
جوراب شلواری اکونیل ساخت شرکت وولفورد که از تور ماهیگیری بازیافتی ساخته شده است (وولفورد)
اندریاس روهریچ مدیر توسعه‌ی محصولات و مواد خام شرکت وولفورد وقتی این شرکت خط تولید محصولات پایدار با نام گهواره به گهواره را راه‌اندازی کرد گفت «سؤال اصلی اینجاست که آیا می‌توانیم به محصولی پایدار برسیم و با تولید همان محصول هم‌چنان نام تجاری لوکسی بمانیم یا نه».
شرکت هِیست نیز جوراب شلواری‌هایی تولید می‌کند که به دوام زیاد شهرت دارند. این نام تجاری که با افتخار خود را فمینیست می‌داند اخیراً مجموعه‌ای از اهداف پایدار برای خود تعریف کرده که تا سال ۲۰۲۰ به آن‌ها دست یابد. یکی از این اهداف این است که مصرف انرژی و تولید گازهای گلخانهای را کم کنند. علاوه بر این، این نام تجاری می‌خواهد اولین جوراب شلواری‌های تولید شده از مواد بازیافتی را نیز به بازار عرضه کند. «ما با فناوری‌های پایدار کار می‌کنیم مانند شرکت تولید الاستنِ رویکا اکو اسمارت، که شرکت خلاقیت‌های مهندسی ژاپنی است و نیز شرکت فولگار کیو-نووا که تولیدکننده‌ی ایتالیاییِ نایلون ۶.۶ پایدار است و مواد خام محصولات‌اش در واقع زباله‌های خط تولیدند».
اما چون قیمت جوراب شلواری‌های بسیاری از این شرکت‌ها از متوسط جوراب شلواری‌هایی که در بسته‌های چندتایی می‌خریم بیشتر است، مصرف‌کنندگان مجبور می‌شوند هزینه‌های تولید محصولات پایدار را تقبل کنند. خریدن جوراب شلواری گران‌تری که کمتر احتمال دارد به راحتی پاره شود می‌تواند راه‌کاری برای حل این مشکل باشد. در سال ۲۰۰۷ شرکت مارس اند اسپنسر جوراب شلواری‌های ضد دررفتگی‌ای به بازار عرضه کرد که بادوام‌تر و کلفت‌ترند و جزو پرفروش‌ترین محصولات این شرکت بوده‌اند. البته این که حواس‌تان باشد کجا می‌نشینید هم مهم است.
در هر صورت، مشخص است که دنیای تولید جوراب شلواری رو به تحول است. تا روزی که این تحولات را هم در فروشگاه‌ها و هم در نام‌های تجاری لوکسی که در این زمینه مرددند حس کنیم راه درازی وجود دارد، و پیش‌رفت چند نام تجاری خاص و موفق قطعاً بهترین شروع برای این روند است.
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent
