دانشمندان سرانجام جنس ماده‌ای را که از سیارکی به بیرون پرتاب می‌­شود کشف کردند - اما دلیل و چگونگی دقیق این رخداد را هنوز درنیافته‌اند.

این کشف، گامی است به سوی درک پدیده‌ای که نخستین بار در سال ۲۰۱۹ دانشمندان را شگفت‌زده کرد.

این معما از زمانی آغاز شد که فضاپیمای اوسیریس-رکس (Osiris-Rex) ناسا تصاویری از چیزی را ارسال کرد که پیش از آن هرگز مشاهده نشده بود: سیارک بنو، که این فضاپیما در حال بررسی آن بود، مجموعه‌ای از سنگ‌هایی به اندازه دانه‌های مروارید را به بیرون پرتاب می‌کرد.

پیش از این هرگز مشاهده نشده بود که یک سیارک چنین رفتاری داشته باشد و دانشمندان هنوز هم در مورد چرایی دقیق این رخداد سردرگم‌اند.

اینک دانشمندان فرایند مشابهی را در شهاب‌سنگی یافته‌اند که به زمین سقوط کرده است و ممکن است به ما کمک کند تا به درک آنچه در درون آن سیارک دوردست می‌گذرد، دست یابیم.

فیلیپ هک، سرپرست بخش شهاب‌شناسی موزه «رابرت ای. پریتزکر» (Robert A. Pritzker) در موزه فیلد شیکاگو و نویسنده اصلی این مقاله در «نیچر استرونومی» (Nature Astronomy)، می‌­گوید: «مشاهده چیزی که به تازگی با یک فضاپیما در سیارکی میلیون‌ها مایل دورتر از زمین کشف شده است، و در عین حال، یافتن سوابقی مشابه همان فرایند ژئولوژیک موجود در مجموعه شهاب‌سنگ‌های موزه، بسیار جذاب است.»

دانشمندان در تلاش برای درک این رفتار، شهاب‌سنگ‌ها را بررسی کردند؛ تکه‌هایی از سنگ که از فضا می‌افتند و معمولا از بخش‌هایی از سیارک‌ها تشکیل شده‌اند. دانشمندان درواقع به منظور انجام کاوش­‌های دیگری در حال مشاهده این شهاب‌سنگ - شهاب‌سنگ «آگواس زارکاس» (Aguas Zarcas)- بودند که در سال ۲۰۱۹ به کاستاریکا افتاد. اما چیزی یافتند که به حل یک معمای دیگر کمک کرد.

دانشمندان در تلاش بودند تا شهاب سنگ را با نیتروژن منجمد و سپس با آب گرم کنند تا متلاشی و فروپاشیده شود. این کار معمولا باعث می‌شود که [تکه‌­های] آن‌ها از هم جدا شوند - اما سیارک آگواس زارکاس رفتار عجیبی از خود نشان داد. 

دانشمندان سپس قطعاتی را که متلاشی نمی‌شدند، اسکن کردند و آن‌ها را با بقیه سنگ‌های تشکیل‌دهنده آن سیارک مقایسه کردند. دانشمندان دریافتند که این قطعات عادی نیستند: آن‌ها به جای اینکه شبیه کره­‌های معمولی باشند، له شده بودند و [لبه‌های] همه رو به یک سو قرار داشت.

این نشان می‌داد که برای آن سنگ‌ریزه‌ها اتفاقی افتاده است. دانشمندان آن یافته‌ها را «هیجان انگیز» توصیف کردند و کنجکاو شدند بدانند چه اتفاقی برای آن‌ها افتاده است.

حدس دانشمندان این است که این سیارک با چیز دیگری برخورد کرده است که به تغییر شکل بخشی از آن که به جسم دیگر برخورد کرده بود، انجامیده است. سپس آن سنگ خرد شده و به سنگریزه­‌هایی تبدیل شده است و در ادامه، [سیارک] آن‌ها را از سطح به بیرون پرتاب کرده است.

پنداشته می‌شود که این سنگ‌ریزه‌ها بعدا به مدار سیارک رفته‌اند و در نهایت به سمت صخره‌ای سقوط کرده‌اند که از آن جدا شده‌ بودند. دانشمندان حدس می­‌زنند که این سیارک دوباره مورد اصابت قرار گرفته و [این برخورد دوم]، سنگریزه‌ها را به یک تکه سنگ سفت تبدیل کرده است.

این برخورد احتمالا سنگ تازه تشکیل‌شده را به فضا - و در نهایت به زمین فرستاده است. پژوهشگران معتقدند که بسیاری از شهاب‌سنگ‌های دیگر هم ممکن است همین رفتار را نشان دهند؛ هرچند، هنوز این مسئله را بررسی نکرده‌اند.

این نخستین بار است که دانشمندان یک فرایند ژئولوژیک مشابه را می‌بینند که  [قبلا] در [سیارک] بنو نیز مشاهده شده است.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که چیدمان مواد معدنی موجود در سطح سیارک‌ها ممکن است بیش از آنچه می‌پنداشتیم، تغییر کند. همچنین، این یافته‌ها به تعیین چگونگی تشکیل این سیارک‌ها و شهاب‌سنگ‌ها نیز کمک می‌کنند.