فقط ۰.۳ درصد انرژی مورد نیاز جهان را برق بادی تأمین میکند، اما این صنعت با کاهش هزینهها و افزایش خطمشیهای سبزگرا، در روند تبدیل به صنعتی تریلیون دلاری قرار گرفته است.
طبق گزارش صنعتی مهمی که انتشار یافته است، اکنون صنعت برق بادی در نهایت قابلیت آن را دارد که تا ۱۸ برابر نیاز یکایک افراد کره زمین، برق پاک تولید کند.
همچنین، سرعت بادهای دگرگونی هم زیاد است. طبق گزارش سازمان بینالمللی انرژی، ظرفیت بادهای دریاسو در جهان ممکن است ۱۵ برابر شود و تا سال ۲۰۴۰ در مجموع حدود ۱ تریلیون دلار(۸۰۰ میلیارد دلار) سرمایه جذب این بخش شود.
سازمان بینالمللی انرژی میگوید، کاهش هزینههای تأسیسات، خطمشیهای حمایتی دولتها و «پیشرفت چشمگیر فناوری» همچون بزرگتر شدن توربینها و سازههای شناور، محرک این رونق بوده است.
آهنگ سریع دگرگونی که به گفته نویسندگان این تحقیق، کشورهای اروپایی و از جمله بریتانیا در آن پیشتاز بودهاند، در این گزارش ترسیم شده است و طبق آن، بازار جهانی بادهای دریاسو از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۸ حدود ۳۰ درصد رشد داشته است.
هم اکنون حدود ۱۵۰ طرح جدید بهرهبرداری از بادهای دریاسو در سراسر جهان در دست اجرا است و در سال ۲۰۱۸، چین در میان کشورهای جهان، بیشترین ظرفیتافزایی را در این حوزه داشته است.
در این گزارش آمده است: «با این حال، در حال حاضر استفاده از بازار بهرهبرداری از بادهای دریاسو حتی به نزدیکی بهرهبرداری کامل از قابلیتهای بالفعل نرسیده است».
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
با توجه به منبع پرکیفیتی که در اکثر بازارهای بزرگ وجود دارد، بادهای دریاسو دارای این قابلیت هستند که سالی بیش از ۴۲۰ هزار تراوات برق در جهان تولید کنند که بیش از ۱۸ برابر تقاضای کنونی برق در جهان است.
اما سازمان بینالمللی انرژی میگوید: «برای به ثمر رساندن انقلاب انرژی پاک باید «کار زیادی» انجام شود».
دکتر فاتح بیرول، مدیر اجرایی سازمان بینالمللی انرژی، میگوید: «برق بادی در حال حاضر فقط ۰.۳ درصد انرژی مورد نیاز جهان را تأمین میکند، اما قابلیت عظیمی دارد».
این قابلیت بالقوه هر چه بیشتر رو به بهرهبرداری است، اما برای آن که به پشتوانه اصلی برای تهیه انرژی پاک تبدیل شود، دولتها و دستاندرکاران این صنعت باید کارهای زیادی انجام دهند.
طبق این گزارش، افزایش آگاهیها از بحران اقلیمی و توجه اهل سیاست به دغدغههای زیست محیطی نیز به بالندگی این بخش کمک میکند.
باد میتواند در عرض فقط ۱۰ سال به منبع اصلی تولید انرژی در اروپا تبدیل شود.
در حال حاضر، ظرفیت بادهای دریاسو در اتحادیه اروپا حدود ۲۰ گیگاوات است و بر اساس خطمشیهای کنونی، قرار است به حدود ۱۳۰ گیگاوات در سال ۲۰۴۰ برسد.
البته به گفته سازمان بینالمللی انرژی، اگر کشورهای اتحادیه اروپا بتوانند اهداف خود را برای رسیدن به وضعیت کربنخنثی محقق کنند، ظرفیت بادهای دریاسو در سال ۲۰۴۰ به حدود ۱۸۰ گیگاوات میرسد.
نویسندگان این گزارش میگویند که افزایش بیش از این هم میسر است، و اگر خطمشیهای دولتی باعث افزایش تقاضا برای هیدروژن پاک تولیدی توسط بادهای دریاسو شود، چشماندازی باز و بلندپروازانهتر برای «افزایش چشمگیر» ظرفیت بهرهبرداری از بادهای دریاسو در اروپا شکل میگیرد.
در این روش، برق تولیدی توسط توربینهای بادی را برای تجزیه مولکولهای آب به اکسیژن و هیدروژن بهکار میگیرند، سپس هیدروژن را ذخیره میکنند، و در نهایت، با گاز عادی ترکیب میکنند و برای گرمایش خانهها یا تأمین سوخت خودروها بهکار میبرند. میتوان آن را برای تولید الکتریسته پاکتر نیز بازیافت کرد.
در این میان، چین نیز در پی آن است که با تولید بیشترین انرژی از بادهای دریاسو، به جای بریتانیا پیشتاز این حوزه شود.
سازمان بینالمللی انرژی میگوید: «احتمال دارد که در حول و حوش سال ۲۰۲۵ چین دارای بزرگترین مجموعه سامانه بهرهبرداری از بادهای دریاسو در جهان باشد و بریتانیا را پشت سر بگذارد. چین، افزایش ظرفیت بهرهبرداری از بادهای دریاسو از۴ گیگاوات کنونی به ۱۱۰ گیگاوات در سال ۲۰۴۰ را هدف گرفته است. خطمشیهایی نیز برای رعایت اهداف جهانی انرژی پایدار طراحی کردهاند که این ظرفیت را میتواند بالاتر ببرد و به ۱۷۰ گیگاوات برساند.
این فناوری برای چین جذابیت ویژهای دارد، زیرا به تلاشهای وسیعی برای کاهش آلودگی هوا دست زده است. نیروگاههای بهرهبرداری از بادهای دریاسو را در نزدیکی بسیاری از مراکز بزرگ آلودگی در این کشور نیز میتوان ساخت.
سازمان بینالمللی انرژی میگوید، یکی از مهمترین پیشرفتهای فناوری در حوزه بهرهبرداری از بادهای دریاسو، ابداع توربینهای شناور است که در نواحی دورتر از ساحل در درون دریا قابل استفاده هستند.
این سازمان میافزاید:« توربینهای شناور به لحاظ نظری میتوانند چندین برابر کل تقاضای برق چندین بازار کلیدی شامل اروپا، ایالات متحده و ژاپن را تأمین کنند»
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent