شما سبک ملکه‌ای که سلطنتش ده‌ها سال تغییر را پشت سر گذاشت چگونه تعریف می‌کنید؟ در سال‌های اخیر، لباس‌های ملکه الیزابت دوم حس آرامش‌بخش آشنایی را به هزاران نفری که در دیدارهای بی‌شمارش با آن‌ها روبرو شده، ارائه کرده است.

لباس‌های ملکه با هدایت دستیار لباس و معاون شخصی قدیمی‌اش، آنجلا کلی، با وجود اندام کوچکش، او را دیدنی‌ترین فرد حاضر در اتاق کرده بود. هماهنگ کردن رنگ‌ها در روشن‌ترین سایه‌ها با کلاه زنانه همسان، این هدف را دنبال می‌کرد که در نگاه کسانی که مدت‌ها در انتظار یک لحظه دیدن مشهورترین زن جهان بودند، به‌یادماندنی به نظر برسد.

ملکه الیزابت از همان ابتدای زندگی‌اش به‌عنوان ملکه متوجه شد که ظاهرش و در نتیجه لباسش اهمیت دارد. او در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ شاهد چالش‌هایی بود که می‌توانست با انتخاب‌های مد مادرش به‌عنوان ملکه همسر برای او ایجاد شود. او پذیرفت که وقتی پای مد به میان می‌آید، ممکن است بر سرنوشتش کنترلی نداشته باشد.

درحالی‌که خواهرش، شاهدخت مارگارت، در اواخر دهه ۱۹۴۰ از تجملات لباس‌های جدید دیور استقبال می‌کرد، از الیزابت انتظار می‌رفت که از تولید پارچه‌های بریتانیایی حمایت کند و برای تهیه لباس‌های سلطنتی‌اش به طرح‌های طراحان لندنی مانند نورمن هارتنل، هاردی آمیز و یان توماس متکی باشد. در سال‌های اولیه سلطنت، آن‌ها مترادف ظاهر او بودند.

قرار بود زینت‌آلات، از کلاه گرفته تا کیف دستی، به تکیه‌گاه سبک عمومی او تبدیل شوند. مدت‌ها پس از آن‌که گذاشتن کلاه از مد افتاده بود، کلاه ملکه در میان دریایی از تعظیم‌ها، همیشه متمایز بود. این حکم کارت ویزیت را برایش داشت، وسیله دیگری که می‌توانست از اطرافیانش متمایز شود. همان‌طور که خودش هم در مورد عزمش برای دیده شدن در همه سکوها گفته است: «من باید دیده شوم تا باورم کنند.»

درحالی‌که رنگ‌ کت ‌و دامن و لباس‌های او ممکن بود در توالی زیبانمایی با هم متفاوت باشند، اما بعضی چیزها هرگز تغییر نکردند. کفش‌ها و کیف‌های دستی‌اش در اصل بودن ثابت ماندند. به مدت چندین دهه، ملکه کیف دستی لانر (Launer) خود را که طبق گزارش‌ها بیش از ۲۰۰ عدد از آن‌ها داشت حمل می‌کرد. این کیفی بود که روی بازویش قرار داشت و آن‌قدر بخشی از شخصیت عمومی او شده بود که در نمایش کوتاه و بسیار محبوبی که خرس پدینگتون بازی می‌کرد و برای جشن سالگرد پلاتینیوم او (جوبیلی) ساخته شده بود نقش اصلی را بازی کرد.

کفش‌ها همه مهم بودند و او به مدت ۲۵ سال کفش‌های پاشنه کوتاهش را از نشان تجاری راین (Rayne) سفارش داد. هنگامی که آن خرده‌فروش مورد اعتماد کارش را تعطیل کرد، او به آنلو اند داویدی (Anello & Davide) که کفش‌هایش را تا آخر عمر تهیه کرد، مهر تایید سلطنتی‌اش را زد.

نقش ملکه در سمت یک حکمران مشروطه این بود که بی‌طرف بماند، هرگز در امور سیاسی مداخله نکند و هرگز نظری ابراز نکند. با در نظر گرفتن این موضوع، آرایش شخصی او در ارتباط‌های غیرکلامی نقش‌آفرینی می‌کرد. به مناسبت سفر دولتی رئیس‌جمهوری ترامپ به بریتانیا در سال ۲۰۱۸، به نظر می‌رسید ملکه جواهرات جالبی را انتخاب کرده است. در اقدامی که در شبکه‌های اجتماعی «جنگ سنجاق سینه» نام گرفت، او با زدن سنجاق سینه کم‌ادعای عقیق خزه‌ای از رئیس‌جمهوری استقبال کرد.

برای اطلاع از آخرین عقاید و نظرات، با کلیک کردن در اینجا در ویسز دیسپچز (Voices Dispatches) خبرنامه هفتگی رایگان ما ثبت نام کنید.

ناظران تیزبین خاطرنشان کردند که این سنجاق سینه، جواهری بود که اوباما در سفر دولتی‌اش چند سال قبل به ملکه داده بود. روز بعد، او را با سنجاق سینه یاقوت کبود که هدیه‌ای از کانادا شناخته می‌شود، در انظار دیدند. این زیباترین مخالفت ملکه‌ای بود که در مواقع دیگر کاری جز مهربانی نمی‌کرد.

او البته به هنر لباس پوشیدن سیاست‌مدارانه به‌خوبی آشنا بود. چندین نسل از زنان سلطنتی پیش از او، از ملکه ویکتوریا به بعد، قدرت تملق با زبان لباس را درک کرده بودند. ملکه صدها سفر خارج از کشور را با لباس‌هایی انجام داد که از نمادهای ملی بافته شده یا گلدوزی شده روی لباس‌های دولتی گرفته تا سفارش یک لباس به یک طراح داخلی، با دقت تهیه شده و ماه‌ها برای آن برنامه‌ریزی شده بود. سلطنت او مصادف بود با توسعه عکاسی رنگی و تلویزیون که با دنبال کردن مطبوعاتی که در پی آن بودند این لباس‌های عمومی را هر چه بیشتر مهم‌ می‌کرد.

به این ترتیب چه چیزی را می‌توانیم میراث سبک ملکه در نظر بگیریم؟ می‌توان گفت، این یکی از موضوع‌های پایدار بوده است. در دنیایی که در ۷۰ سال گذشته به‌طور قطعی تغییر کرده، ظاهر ملکه حضور ثابتی داشته است. از سبک موی آشنایش گرفته تا کفش‌های پاشنه کوتاه مشکی‌اش، ملکه همیشه به‌طور قابل‌توجهی خودش بوده و در زمان‌های پرفراز و نشیب، چیزی به‌طرز عجیبی آرامش‌بخش در آن وجود داشته است.

دکتر کیت استراسدین، استاد ارشد تاریخ و تئوری مد در دانشگاه فالموث و استاد میهمان در آکادمی دی‌تائو مسترز (DeTao Masters) در شانگهای، چین است.