مسابقات کشتی فرنگی امیدهای جهان در شهر بوداپست مجارستان در حال برگزاری‌ست؛ مسابقاتی که تیم ایران در بخش آزاد آن به مقام دوم تیمی مسابقات رسید و بسیاری از آزادکاران جوان ایرانی بسیار خوش درخشیدند. 

آغاز کار مسابقات برای فرنگی‌کاران نیز با صعود دلخانی و یوسفی به دیدار نهایی و حذف علی نوروزی و البته مصدومیت پرحرف و حدیث پویا ناصرپور پیگیری شد. 

 در دسته ۵۵کیلوگرم کشتی فرنگی، پویا ناصرپور، فرنگی‌کار اندیمشکی تیم ایران، که پس از شکست برابر حریف ژاپنی به جدول بازنده‌ها رفته بود و باید برای رسیدن به مدال برنز می‌جنگید، از آن‌رو که ناچار بود در این مرحله با «ماکسیم ویستوسکی» از اسراییل روبرو شود، به طرز ناگهانی و مشکوکی دچار شکستگی از ناحیه پا شد و عملا از رویارویی با آن حریف و رسیدن به مدال برنز امیدهای جهان محروم شد. ناصرپور روی تشک مبارزه با حریف اسرائیلی حاضر نشد تا کشتی‌گیر اسرائیلی برنده مسابقه «بی‌حریف» باشد!

دوسال پیش بود که «علیرضا کریمی»، آزادکار ایرانی، در همین مسابقات امیدهای جهان ناچار به باخت تعمدی برابر حریف روس خود شد تا با کشتی‌گیر کشور اسرائیل مبارزه ندهد؛ ماجرایی که با هشتگ #باید ببازی تبدیل به بحثی داغ در فضای مجازی شد. 

اما ماجرای شکست‌ها و مصدومیت‌های دروغین ورزشکاران ایرانی،  به‌خصوص در رشته‌های ورزشی مانند جودو و کشتی، برای فرار از رودررو شدن با حریف اسرائیلی، دیگر ترفند چندان مناسبی برای مسئولان نیست. همین چند هفته پیش بود که فدراسیون جهانی جودو، به دلیل آن که مسئولان فدراسیون جودوی ایران از تعهدات خود عدول کردند و هم‌چنان ورزشکاران ایرانی را با حیله‌ها و ترفندهایی مثل مصدومیت یا شکست عمدی از مسابقه محروم می‌کنند، حکم به تعلیق فدراسیون جودوی ایران داد. این فاجعه‌ گویا «آرش میراسماعیلی»، رئیس فدراسیون ایران، را چندان آزرده‌خاطر نکرد و چندی بعد از تعلیق فدراسیون در مصاحبه‌ای قویا اعلام کرد که «یک قدم از مواضع نظام عقب‌نشینی نمی‌کنیم.»

شکی نیست که تداوم ماجراهایی مثل مصدومیت تعمدی «پویا ناصرپور» یا شکست‌های عمدی مثل «علیرضا کریمی»، می‌تواند تبعات سنگینی برای کشتی ایران در پی داشته باشد. «رسول خادم»، رئیس سابق فدراسیون کشتی، صراحتا درباره این مسئله موضع‌گیری کرد و در متن استعفای خود از ریاست فدراسیون نوشت: ««اگر به آنچه می‌گویید اعتقاد دارید، سلاح بردارید و پیشاپیش ورزشکاران حرکت کنید. دیگر بازی زودتر بباز یا مریض شو جواب نمی‌دهد. باید به میدان بیایید تا اگر قرار به باختن است، با هم ببازیم».

حالا به‌نظر می‌رسد که علیرضا دبیر که بیش از چند ماهی از ریاستش بر فدراسیون کشتی نمی‌گذرد، با اولین چالش مربوط به قانون نانوشته ممنوعیت مبارزه ورزشکاران ایرانی و اسرائیلی مواجه شده است. هنوز مشخص نیست که آیا فدراسیون جهانی کشتی به این ماجرا واکنشی نشان می‌دهد، یا خیر. 

دور از ذهن نیست که پس از ماجرای پرسروصدای «سعید مولایی»، قهرمان جودوی جهان، و به تبع آن، تعلیق فدراسیون جودوی ایران، فشارها بر ورزشکاران ایرانی نیز بیشتر شده باشد و این ورزشکاران اجازه حرف زدن یا رسانه‌ای کردن ماجرای شکست عمدی یا مصدومیت ساختگی را در جایی چون شبکه‌های اجتماعی نداشته باشند. 

از سوی دیگر، به‌نظر می‌آید که مسئولان ورزش ایران نه تنها به دنبال راهی برای پایان دادن به این تبعیض علیه ورزشکاران ایرانی نیستند، بلکه هرروز دامنه این تبعیض را فراتر می‌برند. همین چند هفته پیش بود که «شطرنج‌باز» ایرانی از مسابقه برابر شطرنج‌باز اسرائیلی منع شد و چندی بعد هم تیم شطرنج زیر ۱۶ساله‌های ایران را به المپیاد شطرنج اعزام نکردند تا مبادا نوجوانان ایرانی با تیم اسرائیل روبرو شوند.