دفتر هماهنگ‌کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا)، روز پنجشنبه ۸ دی، در مطلبی که در وب‌سایت این سازمان منتشر کرد، نوشت که افغانستان بدترین کشور برای زنان است و فرمان‌های طالبان در ۱۶ ماه گذشته، وضعیت زنان را در این کشور به گونه چشمگیری وخیم کرده است.
در این مطلب که با عنوان «شش چیز که شما باید درباره اوضاع کنونی افغانستان بدانید» منتشر شد، آمده است: «وضعیت حقوق بشر در ۱۶ ماه گذشته، به‌ویژه برای زنان و دختران خیلی وخیم‌تر شده است. مقام‌های حاکم محدودیت‌های سختی را اعمال کرده‌اند که توانایی زنان و دختران را برای مشارکت در زندگی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی و دسترسی آنان را به کمک و خدمات ضروری به‌شدت محدود می‌کند.»
در این مطلب همچنین آمده است که وضع محدودیت علیه زنان «نیازها، آسیب‌پذیری‌ها و خطرهای حفاظتی آن‌ها را بیشتر می‌کند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
مقام‌های ارشد سازمان ملل متحد ازجمله آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل، در یک هفته اخیر از دستورهای محدودکننده طالبان علیه زنان انتقاد کردند و خواستار لغو این محدودیت‌ها شدند.
افغان‌ها بر لبه تیغ زندگی می‌کنند
دفتر هماهنگ‌کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد درباره افزایش نیاز افغانستان به کمک‌های بشردوستانه در سال ۲۰۲۳ نوشت: «۲۸.۳ میلیون نفر - حدود دوسوم جمعیت افغانستان - در سال ۲۰۲۳ به کمک‌های بشردوستانه و حفاظتی نیاز خواهند داشت. این رقم در سال ۲۰۲۲ حدود ۲۴.۴ میلیون نفر و در اوایل سال۲۰۲۱ حدود ۱۸.۴ میلیون نفر بوده است. همچنین تا پایان مارس ۲۰۲۳ حدود ۲۰ میلیون نفر با گرسنگی حاد روبرو می‌شوند. نرخ سوءتغذیه همچنان بسیار بالا است و هم‌اکنون چهار میلیون کودک و زن، با سوءتغذیه حاد مواجه‌اند.»
به نوشته اوچا، سازمان ملل متحد برای کمک‌رسانی به ۲۳.۷ میلیون نفر نیازمند در افغانستان در سال ۲۰۲۳، دست‌کم به ۴.۶ میلیارد دلار نیاز دارد.
در این مطلب از جامعه جهانی خواسته شد که افغانستان را فراموش نکنند و به ارائه کمک‌های بشردوستانه ادامه دهند. بر اساس ارقام ارائه‌شده در گزارش دفتر هماهنگ‌کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد، شدت گرسنگی و سوءتغذیه در افغانستان بی‌سابقه است.
در این گزارش آمده است: «شش میلیون نفر که یکی از بالاترین ارقام جهان است، به‌طور خطرناکی به قحطی نزدیک شده‌اند.»
در این گزارش هشدار داده شد که اگر کمک‌های بشردوستانه به‌موقع به افغانستان نرسد، میلیون‌ها نفر، ازجمله زنان و کودکان در خطر جدی گرسنگی قرار می‌گیرند و ممکن است پیامدهای ناگواری در پی داشته باشد.
