داروی جدید برای درمان میگرن

بنا به یک مطالعه جدید، داروی جدیدی برای بیماران میگرنی نتایجی بسیار بهتر داده، و بسیاری از آن‌ها پس از تنها دو ساعت، دچار درد یا تهوع نشده‌اند.

این دارو که در آمریکا در درست آزمایش است، برای حدود شش میلیون نفر در بریتانیا که دچار حمله‌های میگرنی‌اند، امید تازه‌ای به وجود می‌آورد، به خصوص برای آن‌هایی که به دلیل ریسک حمله قلبی یا سکته مغزی نمی‌توانند داروهای موجود را مصرف کنند.

رایج‌ترین داروی میگرن مشتقات تریپتان‌هاست، که رگ‌های خونی مغز را تنگ می‌کنند. ولی این فرایند برای کسانی که از قبل دچار مشکلات قلبی‌اند، بی‌خطر نیست.

داروی جدید که اوبروجپنت نام دارد، قرصی است که پروتئینی به نام «جی سی آر پی» (پپتید کلسیتونین مرتبط با ژن) در دستگاه عصبی را که در ارسال علایم درد نقش دارد مسدود می‌کند و جلوی ناراحتی را می‌گیرد.

در آزمایشی که مرکز سردرد مونتفیور در  نیویورک انجام داد، اوبروجپنت در دزهای مختلف به یک گروه نمونه از ۱۶۸۶ بیمار میگرنی داده شد: برخی ۲۵ میلی گرم، برخی ۵۰ میلی گرم، و بقیه یک قرص دارونما (پلاسیبو).

 در گروهی که قرص ۲۵ میلی گرمی مصرف کردند، ۲۰ درصد افراد پس از دو ساعت درد نداشتند و ۳۴ درصد گفتند که دیگر به نور یا صدا حساسیت ندارند و دچار حالت تهوع نیستند. این‌ها شایع‌ترین عوارض جنبی میگرن است. 

در گروهی که دز بالاتری مصرف کرد، ۲۲ درصد طی ۱۲۰ دقیقه کاملا از درد رهایی یافتند و حدود ۴۰ درصد، عوارض دیگر میگرن را هم نشان ندادند.

در مقایسه، تنها ۱۴ درصد از گروهی که دارونما مصرف کردند، پس از دو ساعت حالشان بهتر شد.

گرچه این یافته‌ها به این معنی است که اوبروجپنت به اندازه بسیاری از تریپتان ها (که ۴۰ درصد افراد را از درد رها می‌برند و ۷۵ درصد افراد را از عوارض جانبی) تاثیر ندارد، اما برای کسانی که دچارعارضه قلبی ‌هستند، مشکلی ایجاد نمی‌کند.

تریپتان‌ها همچنین ممکن است عوارضی جانبی چون سرگیجه و خواب‌آلودگی به وجود بیاورند، حتا برای کسانی که ناراحتی قلبی ندارند.

اوبروچپنت منتظر تایید سازمان غذا و داروی آمریکاست، و کارخانه سازنده‌اش، آلرگن، می‌گوید که قصد دارد آن را تحت امتیاز در اروپا و آسیا هم تولید کند.

تامین هزینه اوبروجپنت از سوی سازمان بهداشت ملی بریتانیا بعید به‌نظر می‌رسد، زیرا داروهای مسدود کننده جی سی آر پی که هم‌اکنون موجودند (و به نام  آمیوویگ شناخته  می‌شوند) تنها در اسکاتلند به صورت سوبسیدی تولید شده‌اند، نه در انگلیس و نه در ولز.

از هر ۵ زن و از هر ۱۵ مرد، یکی دچار میگرن است. این عارضه معمولا در سنین آغاز بلوغ شروع می‌شود و ممکن است چند بار در هفته رخ بدهند، گرچه عده‌ای هم فقط گاه و بیگاه دچارش می‌شوند. گاه فاصله میان  حمله‌های میگرنی چند سال است.

سازمان بهداشت ملی بریتانیا می‌گوید که علت دقیق میگرن ناشناخته است، هرچند به‌نظر می‌رسید ناشی از تغییرات موقت در مواد شیمیایی، اعصاب و رگ‌های مغز باشد. 

تقریبا نیمی از همه کسانی که دچار میگرن هستند خویشاوند نزدیکی دارند که مبتلا به میگرن است، و این ممکن است ناشی از نقش عوامل ژنتیکی باشد.

در برخی افراد، حمله‌های میگرن به محرک‌های خاصی مرتبط است، از جمله دوره عادت ماهانه، استرس، خستگی، و برخی خوراکی‌ها و نوشیدنی‌ها.