در ششمین سالگرد فروریختن ساختمان پلاسکو و ۱۰ ماه بعد از فاجعه متروپل آبادان، علی نصیری، رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران تهران، در مورد هزاران ساختمان ناایمن در پایتخت هشدار داد و گفت که ۱۶ هزار ساختمان ناایمن در پایتخت وجود دارد که برخی از ساختمان‌های بلندمرتبه در پایتخت نیز همچون متروپل، «هر لحظه امکان ریزش» دارند.
اظهارات این مقام شهرداری تهران، دو روز پس از ششمین سالگرد آتش‌سوزی و فروریختن ساختمان تاریخی پلاسکو در تهران بیان شد.
رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران تهران روز یکشنبه، دوم بهمن (۲۲ ژانویه)، با استناد به ارزیابی‌های اولیه، تاکید کرد که ۱۶ هزار ساختمان بلندمرتبه و مهم در تهران ناایمن شناسایی شده‌اند.
رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران تهران با اشاره به اینکه هر یک از این ساختمان‌ها «باید با یک چک‌لیست ۱۷ صفحه‌ای ارزیابی شوند»، افزود که علاوه بر وقوع احتمالی حریق، «ساختمان‌ها از زوایای مختلف، مانند موضوع سازه، تاسیسات و حس ارزیابی می‌شوند و اگر ساختمانی در نگاه اول ناایمن تشخیص داده شود، برای ارزیابی‌های تخصصی بعدی نسبت به آن‌ها اقدام می‌شود».
او گفت که از میان ۱۶ هزار ساختمان ناایمن در تهران، از آبان تاکنون ۶۰۰ ساختمان ارزیابی شده‌اند و نتایج بررسی به سازمان مربوطه اعلام شده است.
رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران تهران درباره دلیل اعلام نشدن اسم و مشخصات ساختمان‌های ناایمن در پایتخت، گفت: «تصمیم نداریم به دلیل ایجاد ترس عمومی، اسامی این ساختمان‌ها را اعلام کنیم، اما اسامی این ساختمان‌ها را به مراکز قضایی اعلام کردیم.»
از زمان وقوع آتش‌سوزی و فروریختن ساختمان پلاسکو که در دوره شهرداری محمدباقر قالیباف رخ داد، تاکنون دست‌کم دو فاجعه دیگر در اثر انفجار و آتش‌سوزی یا فروریختن ساختمان‌های بلندمرتبه یا پرجمعیت، به کشته شدن ده‌ها نفر منجر شده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
شش سال پیش، ۳۰ دی ۱۳۹۵، آتش‌سوزی در طبقات بالایی ساختمان پلاسکو و سرایت آن به دیگر واحدها، در نهایت باعث ریزش این ساختمان و کشته شدن ۱۶ مامور آتش‌نشانی و دست‌کم شش تن از کارگران و شاغلان در این ساختمان شد.
چند سال پس از آن نیز انفجار و آتش‌سوزی در کلینیک سینامهر در منطقه تجریش شهر تهران در ۱۰ تیر سال ۱۳۹۹، دست‌کم ۱۹ کشته برجای گذاشت.
در سومین فاجعه نیز ساختمان دوقلوی متروپل آبادان، ظهر دوشنبه، دوم خرداد ۱۴۰۱، فروریخت و بنا به گزارش‌های رسمی اعلام‌شده، دست‌کم ۴۳ نفر در اثر فروریختن این ساختمان جان باختند و ۳۷ نفر مصدوم شدند. فاجعه متروپل، اعتراضات گسترده مردم را در آبادان و سراسر ایران برانگیخت.
در جریان فروریختن ساختمان متروپل که ساختمانی نوساز بود، مقام‌های حکومتی، حسین عبدالباقی و ارتباط‌های او را در ساختار سیاسی استان خوزستان و کشور، از جمله ارتباط با شهردارهای آبادان، اعضای شورای شهر، مهندسان و کارمندهای شهرداری، سازمان منطقه آزاد اروند، سازمان نظام مهندسی آبادان و راه و شهرسازی، دلیل صدور مجوزهای غیرقانونی برای ساختمان متروپل معرفی کردند.
با این حال، شش ماه پس از فروریختن برج متروپل در آبادان، تعدادی از عاملان فاجعه متروپل به پرداخت دیه و در نهایت تحمل سه سال زندان تعزیری محکوم شدند.
مسعود ستایشی، سخنگوی قوه قضائیه، سه‌شنبه ۸ شهریور ۱۴۰۱، با بیان اینکه «متوفی حسین عبدالباقی، مالک متروپل، ۷۵ درصد مقصر شناخته شد و دیه اولیای دم از اموال توقیف‌شده او پرداخت خواهد شد»، در عمل پرونده فاجعه متروپل را بست.
در تهران، مقام‌های مسئول تعداد ساختمان‌های ناایمن آن را بین ۱۶ هزار تا ۳۳ هزار مورد اعلام کرده‌اند و در میان آن‌ها، دست‌کم سه هزار و ۵۰۰ ساختمان در شرایط پرخطر قرار دارند.
با وجود قانون منع ساخت‌و‌ساز بناهای ناایمن، به نوشته روزنامه فرهیختگان، «طی سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۹ سالانه ۳۵ هزار پروانه ساختمانی، و در مجموع طی این دوره ۳۵۰ هزار و ۳۲۷ پروانه ساختمانی فاقد ایمنی در مناطق شهری کشور» برای احداث ساختمان صادر شده است.
این آمارها نشان می‌دهد که بحران ساختمان‌های ناایمن در تهران و دیگر شهرهای ایران همچنان ادامه دارد و مقام‌های مسئول در بخش‌های مختلف حکومت، تاکنون تنها به ارائه آمارهای متناقض از ساختمان‌های نا ایمن اکتفا کرده‌اند و اقدامی عملی برای کاهش خطر این ساختمان‌ها و جلوگیری از وقوع فاجعه‌های احتمالی بعدی انجام نداده‌اند.
