طالبان: از طریق آکادمی علوم ۳۴ اثر علمی منتشر کردیم

با سلطه طالبان بر افغانستان، بسیاری از متخصصان و استادان دانشگاه‌ها این کشور را ترک کردند

اعضای آکادمی علوم افغانستان-academy1970/Twitter@

طالبان مدعی‌اند که از زمان بازگشت به قدرت، از طریق «آکادمی علوم افغانستان» ۳۴ اثر علمی منتشر کرده‌اند.

مسئولان منتصب طالبان در آکادمی علوم افغانستان که بیشتر آنان اعضای این گروه‌اند، روز دوشنبه، یکم خرداد در ملاقات با مولوی عبدالکبیر، سرپرست نخست‌وزیری طالبان، گفتند این نهاد دستاوردهای زیادی دارد؛ از جمله ۳۴ اثر علمی منتشر و با هدف تقویت زبان‌های ملی افغانستان کارگاه‌های زیادی برگزار کرده است.

در اطلاعیه‌ای که دفتر نخست‌وزیری طالبان درباره ملاقات اعضای آکادمی علوم با مولوی عبدالکبیر منتشر کرد، به نقل از عبدالکبیر آمده است: «نقش آکادمی علوم در تقویت علوم و تحقیقات مهم است.»

طالبان پس از آنکه مرداد ۱۴۰۰، قدرت را در افغانستان تصاحب کردند، افراد متخصص منصوب دولت پیشین را از مسندهای دولتی برکنار و افراد جدیدی از میان خود را جایگرین آن‌ها کردند. مولوی فریدالدین محمود، یک روحانی با سابقه تحصیلات دینی در پاکستان که عضو هیئت مذاکره‌کننده طالبان در قطر بود، اکنون رئیس آکادمی علوم افغانستان است.

طرح ابتدایی آکادمی علوم افغانستان در چارچوب یک انجمن ادبی در سال ۱۳۰۲ ایجاد شد. سپس در سال ۱۳۴۶ و در زمان ظاهر شاه، تحت نام «افغان آکادمی» آغاز به فعالیت کرد. 

بر اساس اطلاعات وب‌سایت آکادمی علوم افغانستان، از مرداد ۱۴۰۰ تاکنون که طالبان بر افغانستان حاکم‌اند، برنامه خاصی در این نهاد اتفاق نیفتاده است و تنها در بخش آثار علمی، چند کتاب با فرمت پی‌دی‌اف بارگذاری شده‌اند. «تاریخ سلاطین افاغنه»، نوشته احمد یادگار، «تلاش‌های ادبی و فرهنگی پشتون‌ها در عربستان»، نوشته نازو کمال و «تاثیر قرآن و حدیث بر شعرهای رحمان بابا»، نوشته شهاب عزیز آرمان از جمله کتاب‌هایی‌اند که طالبان در بخش «آثار علمی» بارگذاری کرده‌اند.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

به نظر می‌رسد منظور طالبان از انتشار ۳۴ کتاب علمی هم همین کتاب‌های بارگذاری‌شده روی وب‌سایت آکادمی علوم افغانستان باشد.

با سلطه طالبان بر افغانستان، بسیاری از متخصصان و استادان دانشگاه‌ها این کشور را ترک کردند. ممنوعیت کار و تحصیل زنان، سرکوب رسانه‌ها و نهادهای مدنی، تغییر محتوای آموزشی در مدارس و دانشگاه‌ها و گسترش افراطی‌گری از طریق ایجاد مدارس دینی باعث شدند نهادهای علمی و پژوهشی در افغانستان به‌شدت آسیب ببینند.