نوشیدن زیاد مشروبات الکلی از دیرباز مشکلات مختلفی از جمله سیروز کبدی، سرطان و بیماری‌های قلبی پدید آورده است. اما مطالعاتی که به‌تازگی انجام شده نشان می‌دهد تاثیر منفی نوشیدن الکل زیاد تنها به همین موارد ختم نمی‌شود. براساس مطالعه‌ای جدید، آن‌هایی که زیاد الکل می‌نوشند نسبت به آن‌ها که الکل نمی‌نوشند یا در حد متعادل می‌نوشند توده عضلانی کمتری دارند.

نشریه اینترنتی کانورسیشن با این مقدمه می‌نویسد که پژوهشگران برای انجام این مطالعه از داده‌های بایوبنک، پایگاه بزرگی از اطلاعات مربوط به شیوه زندگی و سلامت نیم میلیون نفر از مردم بریتانیا استفاده کردند.

آن‌ها داده‌های نزدیک به ۲۰۰ هزار نفر بین سنین ۳۷ تا ۷۳ سال را برداشتند و میانگین مصرف الکل و توده عضلانی آن‌ها را بررسی کردند و هر عاملی را که ممکن بود بر نتایج این تجزیه و تحلیل تاثیر بگذارد، مانند میزان فعالیت بدنی، میزان پروتئین مصرفی و مصرف دخانیات در نظر گرفتند.

کانورسیشن می‌نویسد در این تجزیه‌وتحلیل مردان و زنان به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفتند چون ساختار بدنی این دو جنس با هم تفاوت‌ دارد. همچنین فقط شرکت‌کنندگان سفیدپوست در این مطالعه لحاظ شدند چون از افراد سایر گروه‌های قومی اطلاعات کافی موجود نبود و این برای مدل‌سازی جداگانه آن‌ها کفایت نمی‌کرد.

آن‌ها از یک مدل آماری استفاده کردند که تفاوت توده عضلانی را با توجه به میزان الکل مصرفی نشان می‌داد. از آنجایی که افراد درشت‌هیکل عضله بیشتری دارند، جرم عضلانی را با توجه به اندازه بدن اندازه‌گیری کردند.

به‌طورکلی، هرقدر فرد الکل بیشتری می‌نوشید توده عضلانی کمتری داشت. این تاثیر پس از نوشیدن روزانه حدود یک واحد الکل (کمتر از یک لیوان کوچک شراب) برای مردان و کمتر از دو واحد (معادل ۴۷۰ سی‌سی آبجو) برای زنان رخ داد.

مردان و زنانی که در گروه پرمصرف قرار داشتند – یعنی روزانه ۲۰ واحد، معادل دو بطری شراب یا ۱۰ لیوان آبجو می‌نوشیدند - ۴ تا ۵ درصد از آن‌ها که اصلا مشروب نمی‌نوشیدند عضله کمتری داشتند. با مقایسه این تفاوت با میانگین عضله‌ای که سالانه از دست می‌دهیم (حدود ۰.۵ درصد) نتایج مهمی درمورد سلامتی ما هنگام سالخوردگی آشکار می‌شود.  

تحلیل عضلانی و سلامت

از این مطالعه نمی‌توان نتیجه گرفت که الکل مستقیما باعث تحلیل عضلانی می‌شود، چون مصرف الکل و توده عضلانی همزمان اندازه‌گیری شده است. در همین مطالعه، تغییرات توده عضلانی افراد در طول زمان با میزان الکل مصرفی آن‌ها مقایسه شد تا مشخص شود که آیا بین این دو رابطه علت و معلولی وجود دارد یا خیر. اما این داده‌ها مربوط به یک گروه کوچک‌تر بود و هیچ ارتباطی دیده نشد.

همچنین پیامدهای مصرف الکل زیاد برای افراد ۷۰ ساله یا بالاتر مشخص نیست چرا که تعداد کمی از افراد در این محدوده سنی در این مطالعه شرکت داشتند. احتمال دارد که آثار منفی نوشیدن الکل زیاد در افراد مسن بیشتر باشد، چون الکل با سایر عواملی که موجب تحلیل عضلانی در سنین بالاتر می‌شود، مانند تغییر در ساختار بدن یا افزایش التهاب تعامل دارد.

اینکه مصرف الکل بر توده عضلانی افراد ۷۵ ساله یا بالاتر و با پیشینه‌های قومی متفاوت چه تاثیری می‌گذارد، موضوعی است که باید در مطالعه‌های بعدی بررسی شود.

بدن ما از ۳۰ سالگی به تدریج توده عضلانی خود را از دست می‌دهد. ابتدا ممکن است متوجه این کاهش نشویم، اما با افزایش سن توده عضلانی سریع‌تر تحلیل می‌رود و به وضعیتی به نام کم‌ماهیچگی [سارکوپنیا] می‌انجامد.

این کاهش عضلانی به مشکلات دیگری مانند کاهش تراکم استخوان، شکستگی، زمین خوردن، ضعف عمومی و حتی افزایش خطر مرگ زودهنگام منجر می‌شود. سارکوپنیا همچنین عامل خطر ابتلا به دیابت نوع دو است.

اما خبر خوب این است که می‌توان با انجام ورزش و پیروی از رژیم غذایی حاوی پروتئین کافی جلوی بخشی از این تحلیل را گرفت. یافته‌های این مطالعه بر این مطلب تاکید دارد که چنانچه در دهه ۵۰ یا ۶۰ عمر به سر می‌برید خودداری از مصرف الکل زیاد ممکن است به شما کمک کند تا با افزایش سن عضله کمتری از دست بدهید. بنابراین اگر روزی یک بطری شراب می‌نوشید و نگران توده عضلانی‌تان هستید بهتر است میزان مصرفتان را کاهش دهید.

حتی اگر مقدار متعادلی الکل می‌نوشید بهتر است به جای آن نوشیدنی‌های غیر الکلی بنوشید تا به این شکل میزان مصرفتان را کاهش دهید.